Waar waren we gebleven… Oja, we werden wakker op een free camping vlakbij Queenstown met regen en kou. Maar no problem for us, want onze uitgebreide garderobe betrof genoeg laagjes. We vervolgen onze weg, met veel haarspelbochten, in 2 uurtjes richting Te Anau. Hier boeken we voor die middag een cruise door Milford Sound.

Milford Sound ligt in het Fiordenland van Nieuw Zeeland, wat wilt zeggen dat het hier 9 van de 10 keer regent. Er wonen hier dus ook bijna geen mensen ;-) De regen zorgt er wel voor dat het een prachtige omgeving is vol met groene bergen en watervallen. En vooral veel regenbogen! We rijden van Te Anau in 2 uur naar Milford Sound en stoppen onderweg een aantal keer, want wat is het hier weer bijzonder mooi! De regen maakt het mistig en maakt de omgeving een tikkeltje mysterieus. Het laatste stukje rijden we door een tunnel die dwars door een berg heen is aangelegd. In die tunnel vindt Kim het maar stinken, maar wanneer we de auto parkeren wordt duidelijk waarom. Aardig wat rook komt er onder onze auto vandaan. Wat blijkt, onze remschijven zijn oververhit geraakt door het vele remmen met al die bochten en hellingen. Oeps! Gelukkig mag onze Kuga even rusten en gaan wij op pad naar de boot. De 2.5uur durende tocht op het water is heerlijk relaxed, het is inmiddels gestopt met regenen, en zodoende kunnen we des te meer genieten van de omgeving.

Na de boottocht rijden we terug naar Te Anau en zoeken daar een camping op. We bakken lekkere hamburgers en genieten nog even van een doorkomend zonnetje. Wij klagen niet!
Nou we klaagden die dag niet… Die nacht was niet de beste nacht (voor Kim vooral). Wat was het koud geweest, brrr… Gelukkig worden we wakker met een zonnetje en rijden we na het ontbijt richting Wanaka. In Wanaka aangekomen stoppen we bij een I-site (soort VVV) en vragen om informatie om een leuke track te lopen. Jim had z’n oog al eerder laten vallen op ‘Roy’s Peak’, een berg van bijna 1600mt hoog. Ach laten we eens gek doen en deze berg meester worden. We eten wat boterhammen, pakken onze rugtassen in en vertrekken richting Mount Roy. Damn, wat is Mount Roy een grote jongen en nee, er is echt geen lift. We vertrekken naar boven toe en lopen alleen maar bergop, aardig steil. Kim is de eerste 1/3 van de tocht bezig met een mentale strijd en vooral zere kuiten. Maar na deze warming up werd er niet meer gezeurd en liepen we in 2.5 uur naar boven toe (een uur sneller als wat er voor stond). En wat we daar zagen, valt niet te beschrijven of te laten zien met foto’s. We zitten een tijdje boven van het uitzicht te genieten en worden weer overvallen door een gevoel van dankbaarheid. We lopen in 1.5 uur naar beneden toe, wat soms wel zwaarder is dan naar boven. Moe, maar ontzettend voldaan, stappen we beneden weer in onze Kuga. We slapen die avond heerlijk!

De volgende ochtend lopen we nog wat door Wanaka (boeken onze helikoptervlucht) en stappen we in onze Kuga om er 2 uur later in Haast uit te komen. Onderweg stoppen we nog in de regen om een korte track te lopen door het regenwoud. Een korte broek met slippers is dan niet de beste combinatie blijkt. We besluiten om nooit meer in de stromende regen te gaan lopen, niks voor ons.
We komen aan in Haast, wat letterlijk bestaat uit 4 huizen, 1 café en een kleine supermarkt. We slaan wat lekkere dingen in en rijden richting onze camping. De regen komt er met bakken uit en stopt ook niet meer tot de volgende ochtend. Na het douchen rennen we richting de camper, maar we hadden ons net zo goed niet hoeven af te drogen... zeiknat zijn we. Die avond brengen we in de gemeenschappelijke woonkamer door en schrijven we ons vorige reisverslag, bekijken alle foto’s en filmpjes tot nu toe en gaan aan de chips.

De volgende ochtend wordt het langzaamaan droog. Weg hier, met haast vertrekken we uit Haast. We rijden door Fox Glacier naar Franz Josef en merken wat de storm van afgelopen nacht heeft gedaan met de weg. Veel delen zijn afgezet of onder gelopen met water, aardig wat obstakels, maar we komen weer veilig aan.
In Fox Glacier is de weg naar de gletsjer toe afgesloten, dus we besluiten om meteen door te rijden naar Franz Josef. Nieuw Zeeland heeft 2 gletsjers (in Fox Glacier en Franz Josef). Het is in Franz Josef prachtig weer, blauwe lucht en zo’n 18graden, lovely! We lopen een stukje naar waar we een deel van de gletsjer al kunnen bewonderen. Door de jaren heen (door het fijne gat in onze ozonlaag) slinkt de gletsjer beetje bij beetje, zo zonde…
Het is inmiddels bijna 17u en we besluiten om alvast te gaan kijken waar we morgen moeten zijn voor onze heli-vlucht. We vragen voor de gein of we nu ook nog zouden kunnen vliegen, aangezien het zo lekker weer is. En ja dat kan, maar wel NU. We rennen naar onze Kuga om de camera te pakken en 10 minuten later stijgen we op. Langs de bergen, over de gletsjer naar de sneeuwtoppen die we tot nu toe altijd vanaf de grond zagen in de verte. We maken een sneeuwlanding en stappen met onze voeten in het dikke pak sneeuw. Heel cool! We maken wat foto’s, filmen om ons heen en houden een klein sneeuwballen gevecht. Daarna is het weer tijd om terug te gaan en vliegen we naar beneden toe. Heel tof om te doen, maar wat ging het snel voorbij. We sluiten die dag af met een etentje op een terras en slapen in de buurt op een free camping.

Die ochtend “slapen we uit” tot 8 uur en rijden richting Greymouth, een plaatsje aan de westkust. We stoppen onderweg nog in een klein dorpje waar je zelf goud kunt zoeken. We vinden dat we al genoeg rijkdom bezitten en rijden door (nadat we natuurlijk een foto moesten maken bij zo’n stom bord waar je je hoofd door moet steken).
Greymouth doet z’n naam eer aan, het is somber grijs weer. Het is wel droog, dus we besluiten een wandeling langs de zee te maken. ’s Avonds kokkerellen we weer wat, spelen een potje pool en beginnen aan een potje duizenden.

Het is inmiddels vrijdag en we worden prima wakker en gaan weer on route. We besluiten om een beetje gas terug te nemen, letterlijk, want we hebben al ruim 2000km gereden in nog geen 2 weken. We zien ontzettend veel, maar dit zorgt er juist voor dat het best snel gaat. We weten globaal onze route en zien wel wat er op ons pad komt. Zo stoppen we een paar uur later in Murchisson, een plaatsje waar we nog nooit van gehoord hadden. Kennelijk is juist daar de beste plek om te powerboaten over de rivier, iets wat we nog graag wilden doen. We boeken alvast een tocht voor de volgende dag en zoeken een leuke camping op. In een klein zonnetje drinken we weer een flesje wijn leeg met een heerlijke risotto. Life’s good!

Voordat we op onze boot kunnen stappen, moeten we een swingbridge over. En laat dit nu net de langste swingbridge van Nieuw Zeeland zijn... Kim was hiervan op de hoogte en zegt sinds het ontbijt maar bar weinig. Met knikkende knieën (Kim dan) gaan we de brug over… Face your f*cking fears! Maar nee, het viel niet mee achteraf en ne,e dit gaan we nooit meer doen. De powerboat tocht maakt veel goed. Met 85km per uur razen we over de Gorge River, vlak langs rotsen en maken meerdere 360° spins. Heel vet! Onze kapitein weet wat hij doet en vertelt ook nog het eea over de omgeving. Vol met adrenaline stappen we van de boot af, maar shit daar is die brug weer… Naast de brug loopt een soort kabelbaan. Deze is nog hoger, maar in 17sec sta je aan de overkant zonder iets zelf te hoeven doen. Dat wordt hem en het is de beste beslissing ooit!

Die middag rijden we naar het mooie Abel Tasman National Park, maar daarover de volgende keer meer. We zijn het hier nog lang niet beu en elkaar ook niet ;-)

Bye bye, -X- J&K

Geschreven door JimenKim