Om enigszins voorbereid te zijn op wat komen gaat tijdens de reis, heb ik allerlei meet apps op mijn telefoon geïnstalleerd. Naast het meten van mijn dagelijkse calorieën intake en de stappen, komen er deze reis nog de loopafstanden, rijafstanden, hoogteverschillen, aantal bochten in wegen, vochtigheidsgraad en warmte bij. Meten is weten.

Het was een moeizame nacht. We gingen vroeg naar bed maar we werden om 3:00 uur bruut gewekt door een zwerm muggen. We snappen niet hoe ze binnen zijn gekomen want in de avond was er geen mug te zien. Twee uur zijn we tevergeefs op jacht geweest en daarna lukte het nog om een beetje in te dutten. De parkeerplaats net buiten Trapani is geen camping plek waar we lang willen blijven staan. We staan voor 15€ veilig geparkeerd met een paar andere campers op het terrein van vele vrachtwagens. Er is geen enkele bescherming tegen de zon en de camper warmt snel op tot een kookpunt. Onze ingebouwde airconditioning kan het niet bijhouden.
Er is een gratis douche op het terrein. Dat is in ieder geval iets; bij de meeste campings moeten we een coin van vijftig cent kopen om daarmee drie en halve minuut te kunnen douchen.
Na het bezoek aan de statige stad Trapani wil ik voor het slapengaan nog even douchen. Ik trek de roestige metalen douche deur open en zie tot mijn verbazing dat twee Siciliaanse dames elkaars haren aan het verven zijn. Ze vragen me vriendelijk over vijf minuutjes terug te komen. Dat gaat wel wat langer duren, vermoed ik, voor die knalrode ingesmeerde verf uit hun haren is gewassen. Dan maar met opgedroogd zweet en stadsvuil op mijn huid naar bed. Ook dat went.
De volgende ochtend in alle vroegte ga ik terug naar de douche waar blijkbaar heel de omgeving gebruik van maakt, en daarna gaan we al om 8:00 uur de weg op.
Een korte stop bij de zoutpannen. Het is erg klam en vochtig en mijn handen voelen plakkerig aan zonder zelfs het zout te hebben aangeraakt. Het is beschermd WEF gebied omdat flamingo’s graag in het zout staan. We zien er slechts eentje. De grote getale flamingo’s op de foto van het informatiebord zijn er vandaag niet.
Het hele gebied ziet er een beetje desolaat en verpauperd uit. De enige reden om naar Trapani terug te gaan is voor de ijssalon, waar ze het allerlekkerste ijs ooit serveerden. En dat wil wat zeggen als deze twee ijskenners dat zeggen.

We rijden zoveel mogelijk via de snelweg verder, dus eerst weer een stukje omhoog richting Palermo om vervolgens dwars over het eiland naar Agrigento te rijden.

Het is wederom, eind October, een dag met prachtig zonnig weer. Terwijl het in de rest van Europa herfst is, blijft het in Sicilië non-stop heerlijk weer tot aan Kerstmis. We willen nog een extra stadje bezoeken omdat ik van een kennis heb gehoord dat het daar erg mooi is. Op mijn telefoon zoek ik naar een camper parkeerplaats aan zee en druk vervolgens op ‘gaan naar’ wat betekent dat automatisch op het scherm in beeld verschijnt hoe we moeten rijden.
Zo gemakkelijk dat maps.me programma. Echter worden de wegen steeds een beetje smaller en voordat we het beseffen draaien we een smal steegje in. Aad zucht diep. Ik houd mijn adem in. Wat nu, omdraaien en terug keren naar de hoofdweg lukt niet meer. Dan maar doorrijden in de hoop dat het goed gaat. In de achteruitspiegel en zien we een hele lange sliert aan auto’s achter ons. Aan twee kanten van de weg staan auto’s geparkeerd. Na de scherpe bocht te hebben genomen, horen we ineens ergens van rechts achter en verschrikkelijk geluid boven de motor uitkomen! Rijden we er nu een compleet balkon vanaf? Ik weet dat het moet, maar ik durf niet uit te stappen.Heel voorzichtig rijdt Aad een stukje verder maar het geratel klinkt luid door. Ik zit stijf van angst op mijn voorstoel en besluit dan maar in de diepe te springen en uit de camper te komen. Ik hoor het gegil van vele bewoners vanaf hun balkons.
OMG, er is geen weg meer terug. Zal er ooit een dag komen dat we kunnen lachen om dit zoveelste avontuur?
Ik open het portier van de camper en spring op straat. Ik zie een grote lange metalen buis op straat liggen en het blijkt dat deze nog aan ons camperdak verbonden is. Verderop zie ik ons zonneluifel midden op straat liggen die is er blijkbaar door dd klap tegen het balkon is afgevallen. Ook liggen er brokstukken cement op straat wat betekent dat we met onze camper luifel het balkon hoekje hebben geraakt. Na een korte aarzeling zet ik de pas erin en loop op de bewoners af die inning op straat staan.
Is het nu een voordeel of nadeel dat ik goed Italiaans spreek en zelfs met deze Sicilianen kan communiceren. In ieder geval begin ik te zeggen dat het ons spijt dat we een grote ravage hebben veroorzaakt en het 3 km verkeer achter ons niet door kan rijden. Het getoeter is tot in Palermo te horen maar ik blok dat helemaal uit.
Na een uur praten, gegevens uitwisselen en nog meer praten, kunnen we eindelijk verder rijden. Zonder ons zonneluifel.

We rijden in een ruk door naar Agrigento. Weg uit deze stad.
Na de vallei van de tempels, rijden we na twee dagen door, over de brede comfortabele snelweg, naar Catania.
Met onze Duitse buren op de camping bespreken we een eventueel bezoek aan de Etna. Aan alles merken we dat ze de € 220 dagdroom te zwaar betaald hebben gevonden. Dat overtuigt ons nog meer om de Etna als speciale excursie over te slaan en liever wat filmpjes op YouTube te bekijken hoe het er daar boven aan toegaat.

De heel zuid oost hoek hebben we overgeslagen. Er loopt daar geen snelweg. Zo lezen we meer verhalen over reizigers die steden in Sicilië enkel vanaf een afstandje zien, vanaf de veilige brede weg. De straatjes zijn vaak te smal, het is te moeilijk om door de stad heen te rijden, te moeilijk om een parkeerplaats te vinden dus veel mensen houden de bezienswaardigheden voor gezien. Wij hebben ons er helemaal bij neergelegd. We staan op een prima camping in Catania. We horen de zee ruisen. We zitten koel in de wind en onder de schaduw van een eucalyptusboom terwijl het in de zon 32° is. We hebben besloten komende dagen te blijven staan. We zijn al twee weken non-stop onderweg.
In Taormina blijven we twee nachten aan een camping aan zee. Terwijl we het stadje met de stadsbus maar één ochtend bezoeken. Dan door naar Milazzo. Het vertrekpunt naar de Stromboli eilanden. Dat stond al jaren op onze Bucket list maar het regent. Dan valt er weinig te zien. Vulkanen zitten er deze reis niet in.
Pas in Cefalu breekt de echte vakantie aan. Op de mooie camping met een zwembad aan zee blijven we komende dagen staan.

Geschreven door Touring