Voor het eerst in 18 jaar rijden we voor de afwikkeling over Oostenrijk en de Brennerpas richting Italië. Prachtige bergpas met het Blindsee meer. Dan via Bolzano de afslag richting Lago di Molveno en dan, zo maar ineens, na een bocht, zien we ver beneden ons de prachtige lago azzurro omgeven door spitse besneeuwde bergtoppen. Het is Lago di Molveno dat aan de westzijde grenst aan het Brenta Massief wat de bakermat claimte te zijn van het alpinisme.

De volgende ochtend starten we vanaf de camping met een wandeling van 12 km rond het meer. De buiken vol van appelstrudel en croissantjes. We wandelen grotendeels door bossen. Onderweg heb je doorlopend een ander uitzicht over het prachtige meer.

Een hele trieste dag.
Ik heb altijd een hele sterke band met Kiwi gehad, mijn soulmate.
Het idee dat hij er nu niet meer is, breekt mijn hart. Toen hij eerder dan verwacht op 7 juni op mijn schoot lag en vredig insliep, had ik er vrede mee. Maar het gemis valt erg zwaar. Kiwi was helemaal op. Woog nog een kilo. Iedereen zag het maar Kiwi wilde mee naar Italië en dat wilde ik ook. Daar hoort hij thuis en we hebben onze liefste poes begraven naast Nila.

Kiwi is een deel van mijzelf. Ik heb zó veel herinneringen aan hem, zó veel met hem gedeeld. Het is zo pijnlijk en moeilijk dat hij er niet meer is, maar die emoties verbinden me zo sterk met hem. Vannacht rook ik plotseling zijn geur, heel sterk, en het verdween na een minuut of zo. Ik werd er wakker van. Kiwi kwam nog even zijn liefde geven. Mooi voorbeeld van helderruikendheid en het bewijs dat Kiwi’s zieltje er nog is.
Onze dieren zijn op een mooie leeftijd gestorven, maar toch. Ik denk dat ik nooit meer zo veel van een huisdier zal houden als van Kiwi en Nila. Kiwi was mijn eerste huisdier en we hebben hem vanaf de eerste weken, hij was de meest bereisde kat ooit. Kiwi en Nila zijn het ergste wat ik ooit ben verloren.

De zomer is heet. Extreem heet. In de nacht koelt het niet meer af. Heel de nacht schop ik de lakens van me af en lig badend in het zweet op de matras. Aad heeft een deken over zich heen en is helemaal bedekt. Beide ramen zet ik open, zodra de geluiden van de toeristen verstommen, maar het is evengoed benauwd in de slaapkamer. Er komt geen zuchtje wind naar binnen om verkoeling te brengen. Het wordt de heetste zomer ooit, hittegolf na hittegolf.

Geschreven door Touring