De in Nederland gemaakte reisplannen kunnen in Afrika veranderen. We besluiten om niet verder de bergen in te rijden, maar weer af te zakken naar de kust.
Howick en Ashburton zijn alleen maar twee tussenstops. Niet toeristisch bijzonder. We stoppen enkel in deze plaatsen om de lange afstand naar de volgende bestemming op te delen.

We logeren eerst vier nachten bij Daniel in een mooie villawijk. Het stadje Howick valt onder de democratische partij en dat betekent schoon, veilig, mooie supermarkten met goede producten en leuke restaurants. Behalve dan ook hier toch de vele gaten in de wegen. Daar is nog geen geld voor gevonden. De bewoners van de villawijk lossen het zelf op door de gaten te vullen met cement en bakstenen.

Daniel is een rossige, vrolijke veertigjarige Engelsman. Hij heeft zes jaar geleden Engeland verruild voor Zuid Afrika. Hij zag nieuwe mogelijkheden en meer natuur, meer ruimte en een beter klimaat.
Hij verkocht zijn huis in Engeland voor veel geld en heeft dit grote complex gekocht: drie witte huizen binnen een grote ommuurde botanische tuin. En dat voor slechts 80.000€. De vele aapjes kreeg hij erbij.
Hij verhuurt twee woningen aan toeristen zoals wij en zelf woont hij in het hoofdhuis met zijn twee katten en twee hondjes.

Ons huisje is gezellig ingericht en hangt vol met Afrikaanse kunst. Eindelijk kan ik weer eens uitgebreid koken in de grote keuken. Maar het beste, sinds maanden, is toch wel een eigen wasmachine! Sinds het begin van de reis was ik elke drie dagen met de hand. Ik was en Aad wringt uit. Onze accommodaties decoreren we dan met natte t-shirts etc over alle stoelen. Of ik laat de was drogen buiten op de braai als het niet regent of te vochtig is. Dat is het enige nut van een braai voor ons. De eigenaren vinden onze geïmproviseerde waslijnen niet echt mooi want daarmee geven we de accommodatie een aanblik van een township. In de townships hangt er altijd overal was te drogen.

‘Savonds maken we een wandeling door de villawijk alsof we door Wassenaar wandelen. Ook zien we weer eens mensen op straat wandelen met honden. Zwarte Afrikanen houden niet van honden als huisdier. Ze hebben enkel honden als bewaking.

Daniel’s Afrikaanse werkster, genaamd Forgiveness, is een gezellige kwebbel. Volgens mij heeft zij de broek aan. Het zou een leuk stel kunnen zijn, ze hebben samen veel plezier. Maar de meeste blanke Afrikaanse mannen horen we zeggen dat een huwelijk met een zwarte Afrikaanse vrouw een ‘no go’ is. Het cultuurverschil is te groot, volgens hen. Andersom is het ook niet echt gewenst.
Forgiveness vraagt waar we vandaan komen.
Ik zeg; ‘Uit Nederland, Europa’.
‘Oh zijn jullie helemaal vanaf daar naar Howick gereden in die auto?’
De meeste Afrikanen die we spreken, hebben geen enkel idee van afstanden en waar andere landen liggen. Vaak zijn ze nooit verder geweest dan hun eigen wijk.

De andere huurders op Daniel’s estate is een Afrikaans blank gepensioneerd stel. De man vertelt trots een afstammeling te zijn van de voortrekkers. ‘Dat waren nog eens ‘tough people!’’, zegt hij. Hij probeert ons een voorstelling te geven van de van oorsprong Nederlandse families die lang geleden in huifkarren met ossen het binnenland introk. De Zulu’s, de wilde dieren, slangen, de hitte….en zo mijmert hij nog even door.

Hijzelf heeft jarenlang een boerderij met vele melkkoeien gehad. Hij werd een paar jaar geleden uitgekocht door de houtindustrie. De regering betaalde hem een mooi bedrag. Bosbouw is erg lucratief. Overal zien we op grote schaal bosbouw met de eindeloze rijen uitheemse naaldbomen en eucalyptus bomen.
Hij is er niet over te spreken en hij zegt er het volgende over.
‘Het is op het eerste gezicht is het een aantrekkelijke gedachte; groene energie en dus veel bomen planten om CO2-uitstoot te compenseren. Bebossen is in zuid Afrika een booming business. Maar naaldbomen en eucalyptus bomen horen hier niet thuis. Ze hebben ook al heel wat schade aangericht!
Het oorspronkelijke fynbos heeft plaatsgemaakt voor bosbouw. Fynbos had een grote bio-diversiteit met vele planten waar dieren van aten en het zoemde er van het leven. Al die dieren zijn nu dood.

Nu planten de bedrijven er al jaren naaldbomen op. De waterbevoorrading is compleet in de war geraakt, de grond verzamelt nu veel minder regenwater. Bosbouw beginnen in landen waar water al schaars is, is dom. Bomen slorpen teveel water op en de oorspronkelijke flora en fauna herstelt zich nooit meer. Het brandgevaar is ook vele malen groter als je fynbos door bomen vervangt. Vroeg of laat gaan die bomen in vlammen op tijdens de droge maanden en dan gaat alle CO2 massaal de lucht in. Graslanden en fynbos slaan ook veel CO2 op maar doen dat op een veel veiliger plek: onder de grond.’

We worden er neerslachtig van.
Met zogenaamde goede bedoelingen, gaat dus ook dit weer fout. Uiteindelijk zal het wel weer gaan om het maken van winst. De dieren, vooral ook de bijen, sterven doordat er geen voedsel meer is. We zagen inderdaad onderweg vermagerde bavianen op de velden van kaalslag lopen. Dat was verschrikkelijk om te zien.

Oh ja, we zijn in Afrika! Op sommige plekken vergeet je even dat je in Afrika bent. In Howick zijn vele dure automerken te koop, in glimmende etalages staan de nieuwste en duurste automerken tentoongestelde. Grote moderne malls met een luxe supermarkt die we zelfs niet in Nederland zien. Elke ochtend gaan we, net zoals in Italië, naar de plaatselijke koffiebar. Overwegend komen er blanke bezoekers die de westerse prijs van een cappuccino kunnen veroorloven.
Het lijkt hier af en toe Italië wel. Daarom voel ik me er misschien wel zo thuis. Ondanks de potholes waarin je kan verdwijnen of dat je dagelijks een paar uur zonder stroom moeten leven. Maar alles went.

Op weg naar de koffietent vallen ineens alle stoplichten uit op een druk kruispunt. ‘Load shedding’. In de volksmond ‘load shitting’ genoemd. Het hele verkeer is plotseling ontregeld. De Eskom wordt geleid door mensen die geen enkel verstand hebben van zaken hebben, hoorde ik zeggen. Vriendjespolitiek. Het gaat erom wie je kent en niet om wat je kan.
Daniel vertelt: ‘De Eskom heeft alle blanke medewerkers eruit gegooid die kennis van zaken hadden en nu weten ze het niet meer.
Wij maken ons er niet druk om maar de Duitse toeristen weten geen raad met deze falende ‘ordnung muss sein’.’
Met hun sterke Duitse accent vroegen ze aan Daniel in het Engels met sterk Duits accent: ‘Do yu aksept tat!!!!’
Waarop Daniel antwoordt: ‘Ja ja ja we accept everything! Nothing changes anyway!’
Daniel zegt dat vele zuid Afrikanen van mening zijn dat Nelson Mandela ‘a great man’ was maar ‘the whites were better for South Africa’. Dat is ook voor hem als Europeaan een schokkende constatering.

Behalve dat Howick mooie natuur heeft, is het plaatsje bekend geworden door Nelson Mandela. Hier werd hij op 5 augustus 1962 gearresteerd. Hij bracht de volgende 27 jaar van zijn leven door in de gevangenis op Robben island. De Nelson Mandela Capture Site is een bezoekerscentrum waar o.a de auto staat opgesteld waaruit Mandela werd gearresteerd. Verder zijn er veel oude kranten, beeldmateriaal van de demonstraties en speeches te zien en is er een bijzonder herdenkingsmonument opgericht met het portret van Mandela. Als we naar het kunstwerk toelopen dan staat er per jaar de geschiedenis van zijn levenswandel beschreven. Indrukwekkend.

Op nog geen uurtje rijden ligt Pietermaritzburg. Steden vermijden we zoveel mogelijk. Net onder deze verpauperde stad ligt Ashburton, en als uitzondering op de regel is ook dit dorpje weer door de democratische Alliantie
bestuurd. Het zijn ‘DA pockets’ in het corrupte ANC land.

We logeren komende vier dagen op een voormalige paarden manege van AnnMary en Hellwart. Het gepensioneerde stel heeft de voormalige paardenstallen omgebouwd tot luxe appartementen.
Het avontuur begint als we voor een enorm elektrisch hek staan met een hoge voltage. Alles achter het hek is strak gemaaid en is tip top in orde.
Het wordt een paar dagen van veel prachtige dieren zien en aan tafel schuiven bij deze vriendelijke mensen die veel te vertellen hebben.

Elke ochtend ontbijten we aan hun keukentafel in het grote landhuis. De verhalen over het zuid Afrika beginnen al in de vroege ochtenduren.

Ann Mary vertelt over de mentaliteit van Afrikanen;
‘Afrikanen wordt bij de geboorte al geleerd dat ze slachtoffers zijn. Ze hebben volgens haar altijd een slachtoffer houding. Ze zullen zich nooit verzetten en ze nemen geen leiding. Ze hebben enkel het idee dat ze nog van alles te goed hebben. Dat ze ‘Entitled’ zijn. Daarom rooft het ANC zonder schuldgevoel alles leeg. Het zal nog een paar generaties duren voordat het volk veranderd. Ze denken alleen in korte termijn profijt’.

Ik vraag hen waarom er bij de Malls buiten op straat altijd lange rijen Afrikanen staan te wachten. Ook daarop komt een verrassend antwoord:
‘Het zijn vooral meisjes die wachten om het uitkeringsbureau binnen te kunnen. Voor elke baby krijgt de moeder 350 rand (17€) per maand. De jonge meisjes nemen twee of drie kinderen en de kinderbijslag is hoger dan een betaalde baan. De moeders besteden het geld vooral aan zichzelf en laten de kinderen achter bij opa en oma.
Dit stimuleert het krijgen van kinderen.
Het is voor hun een uitkering waar ze enkel voor moeten baren. Werk is er toch niet. En geen werk betekent geen geld’.

We besluiten toch maar eens naar
Pietermaritzburg te rijden. Het is geen goede plek. Hoge criminaliteit en het centrum ziet er verloederd uit. Hier hebben we helemaal niets te zoeken. Ik ben geneigd om te draaien maar vertel mezelf niet aan te stellen. Ik bedenk me hoe het moet zijn om een zwarte kansloze Afrikaan te zijn en dit je enig bekende woongebied is.
Ik vind op Google de enige leuke plekje in deze lelijke stad; het ‘Rosebud’ theehuis. Midden in de stad ligt dit popperig Engels ingerichte theehuis. Ik kijk uit naar een ontmoeting met de oude Engelse aristocraten, maar tot mijn verbazing is een moslim familie uit India de eigenaar. Indiërs die een klassiek Engels theehuis runnen, waarom ook niet?
Het is een parel in de chaos. Er staat een bewaker voor de deur om op onze auto te letten. Na drie keer bellen gaat het hek open en komen we in een kleurrijke oud huis dat bol staat met vele kasten die uitpuilen met prullaria, porcelain servies en oude boeken.
De tuin is prachtig. Als echte Engelse aristocraten drinken de gasten hun rooibos thee in antiek Chinees servies. Alle gasten zijn Indiër en moslim. Sommigen van hen zeggen te hunkeren naar de oude koloniale tijd. Toen was alles nog goed georganiseerd.

De zuid Afrikaanse bevolking heeft vele raakvlakken maar verder leeft elke groepering in zijn eigen wereld.
Ook de criminaliteit heeft geen hoge prioriteit in zuid Afrika.
Hellwarth vertelt hetzelfde als Harold.
‘Als onze spullen worden gestolen, dan betaalt de verzekering ons gewoon terug. De regering weet zeker dat wij weer nieuwe spullen zullen kopen en daar dan 15 procent belasting over betalen. Dus uiteindelijk wordt iedereen er beter van. De armen hebben wat meer spullen, de verzekeringsmaatschappijen draaien op volle toeren, wij besteden geld aan nieuwe aankopen en de regering vangt de belasting! De cirkel is rond!’

In Ashburton woonden ooit 25000 blanke families en er zijn er nog maar 2700 van over. Vijftig procent is naar het buitenland geëmigreerd. Blanke kinderen hebben geen vooruitzichten na hun opleiding. De positieve discriminatie geeft altijd voorrang aan de zwarte Afrikanen.

Soms zijn er ongeregeldheden door de economische onvrede. Het echtpaar beweert dat er slechts een paar Afrikanen weten waarom ze eigenlijk demonstreren. Dat zijn vaak de eerste tien mensen in de stoet dansende demonstranten. De rest volgt gewoon om te volgen. En als je de laatste demonstranten in de optocht zou vragen waarom ze demonstreren, hebben ze vaak geen enkel benul. Ook richt hun woede en onvrede zich vaak op de verkeerde gebouwen. Zo steken ze bijvoorbeeld de eerste beste supermarkt in de fik in plaats van de regeringsgebouwen. De meeste demonstranten rennen plunderend de supermarkt in en nemen zoveel mogelijk spullen mee die voorheen onbetaalbaar voor hen waren. Het leegroven van de winkels is gewoon gratis winkelen. Dan gaat de fik erin!
Ze moeten naar Pretoria gaan en het parlement in de fik steken! Niet hun eigen winkels!’
Dan realiseren ze zich dat zodra de rust is wedergekeerd, ze geen supermarkt meer hebben en moeten ze vervolgens tien kilometer verder lopen om hun boodschappen te kunnen doen!’

Aan de andere kant van de wereld, op 12.000 kilometer afstand komen we grappig genoeg veel gelijkgestemden tegen. Dit echtpaar weet wat ze te doen staat. Ze zijn al verder in hun voorbereidingen om volledig off grid te leven. Ze hebben zich goed voorbereid terwijl wij nog in de beginfase zitten. De meeste Afrikaanse families doen allemaal hetzelfde:

• Maak een eco friendly huis.
• Geld van de bank halen en bv omzetten in edelmetalen.
• zonnepanelen met een accu back-up, waarop de airco op kan draaien. — Grote water reservoirs op het dak. Er is een dam op hun land aangelegd en ze filteren hun eigen water.
• En een moestuin aanleggen om eigen voedsel te verbouwen.

Wij kunnen maar enkele aanpassingen afvinken.
Aad is onder de indruk als hij een wandeling met Hellwarth maakt over zijn ingesloten paradijsje.
‘Wij wonen in deze mooie bubbel. Niemand maakt ons iets. Ik lees geen krant meer en kijk geen nieuws meer!’

Met wie we ook spreken, iedereen lijkt op de hoogte van de grote reset die aan de gang is. Het world economic forum is ook flink aan het lobbyen bij de regering in zuid Afrika. De politici worden rijkelijk beloond als zij het WEF het beleid laten bepalen. En naast beloningen voelen de politici ineens heel belangrijk want ze worden nu uitgenodigd bij de wereldleiders in het westen.

De beweging Woke is ook al actief in zuid Afrika. De toiletten moeten vanaf volgend jaar gender neutraal zijn. In de schooltjes van de townships vragen ze af wat ze met de opgestuurde gender neutrale bordjes moeten doen, terwijl goede toiletten nog nauwelijks zijn ontwikkeld.

Hellwarth praat maar door over off grid wonen terwijl we op het punt van vertrek staan. Vandaag hebben we 300 kilometer te gaan. We hebben weer genoeg interessante verhalen gehoord en aardige mensen ontmoet waarmee we goede vrienden zouden kunnen worden.

Geschreven door Touring