Barbados is het meest oostelijke Caribische eiland. Het bevindt zich op 13.1N, 59.4W. Het eiland, dat minder dan een miljoen jaar oud is, is ontstaan door de botsing van de Atlantische aardkorst en de Caribische platen, samen met een vulkaanuitbarsting. Later vormde zich koraal, dat zich ophoopte tot ongeveer 300 voet. Het is geologisch uniek, omdat het eigenlijk twee landmassa's zijn die in de loop der jaren zijn samengesmolten.
 the Barbados Saga Begins - An Island Stands alone
De geschiedenis van de vroege vestiging van Barbados wordt herschreven als resultaat van recente archeologische ontdekkingen die zijn opgegraven op de plek van Port St. Charles. Artefacten en bewijs wijzen op een nederzetting ergens rond 1623 voor Christus
De eerste inheemse mensen waren indianen die hier vanuit Venezuela aankwamen. Peddelend met lange kano's staken ze oceanen en stromingen over die moderne zeilschepen uitdagen. Aan de noordkant van Venezuela fungeert een smal zeekanaal, de Drakenmond genaamd, als een trechter naar de Caribische zee en het dichtstbijzijnde eiland Trinidad. Het is een formidabele doorgang van snelstromend water en dwarsstromen. Het is gevaarlijk water voor een open boomstamkano. Maar ze kwamen, families en dorpen, avonturiers, afstammelingen van de eerste mensen die over de landbrug van Alaska reisden, door Canada en Amerika naar het zuiden.
Ze vestigden zich in hun nieuwe huis in Barbados langs de kust en lieten nauwelijks een spoor achter. Fragmenten van gereedschap gemaakt van schelp, gebruiksvoorwerpen, afval en begraafplaatsen geven slechts een mysterie van hun tijd weer.
De Arawaks waren kleine mensen met een olijfkleurige huid die hun voorhoofd tijdens hun kinderjaren vastbonden om het in een punt te laten hellen. Ze vonden dit samen met zwart-wit bodypainting aantrekkelijk. De CaÏques (leiders) en invloedrijke leden van de stam droegen neuspluggen en/of ringen van koper- en goudlegeringen. Ze waren een landbouwvolk en verbouwden katoen, cassave, maïs, pinda's, guaves en papaja's. Het katoen werd geweven en gebruikt voor armbanden en hangmatten. Cassave werd gemalen en geraspt om er casareep van te maken, een smaakmaker die bij het koken wordt gebruikt. De Arawaks gebruikten ook harpoenen, netten en haken om naar voedsel te vissen
In 1200 werden de Arawaks veroverd door de Cariben. De Cariben waren een grotere en sterkere Indiaanse stam dan de Arawaks. Ze waren ongelooflijk nauwkeurige boogschutters en gebruikten een krachtig gif om hun prooi te verlammen.
De Portugezen kwamen naar Barbados op weg naar Brazilië. Het was in deze tijd dat het eiland door de Portugese ontdekkingsreiziger Pedro a Campos: Los Barbados werd genoemd . Het is vermoedelijk zo genoemd naar de vijgenbomen van het eiland , die een baardachtig uiterlijk hebben en hun deed herinneren aan de oude mannen in Portugal.
1625 - 1644 . Engelse kolonisatie
Het eerste Engelse schip raakte het eiland aan op 14 mei 1625 onder leiding van kapitein John Powell. Het eiland werd daarom opgeëist namens koning James I.
Op 17 februari 1627 landde kapitein Henry Powell met een groep van 80 kolonisten en 10 slaven om het eiland te bezetten en te vestigen. Deze expeditie landde in Holetown, voorheen bekend als Jamestown. De kolonisten richtten in 1639 een Huis van Afgevaardigden op.
Mensen met een goede financiële achtergrond en sociale banden met Engeland kregen land toegewezen. Binnen een paar jaar was een groot deel van het land ontbost om plaats te maken voor tabaks- en katoenplantages.
In de jaren 1630 werd suikerriet geïntroduceerd in de landbouw. De productie van suiker, tabak en katoen was sterk afhankelijk van het contract van bedienden. Blanke burgers die naar het buitenland wilden emigreren, konden dat doen door een overeenkomst te ondertekenen om een planter in Barbados te dienen voor een periode van 5 of 7 jaar. Om aan de arbeidsvraag te voldoen, werden ook bedienden afgeleid van ontvoering en werden veroordeelde criminelen naar Barbados verscheept. Afstammelingen van de blanke slaven en contractarbeid (ook wel Red Legs genoemd) wonen nog steeds in Barbados, ze leven tussen de zwarte bevolking in St. Martin's River en andere oostkustregio's. Ooit woonden ze in grotten in deze regio.

1644-1700 Suiker en slavernij
Een potentiële markt gevormd voor slaven en machines voor het maken van suiker werd geïntroduceerd door de Nederlandse kooplieden (Joden die verjaagd waren van een ander eiland door de Portugezen) die Barbados zouden voorzien van hun behoefte aan dwangarbeid uit West-Afrika. De slaven kwamen uit Sierra Leone, Guinee, Ghana, Ivoorkust, Nigeria en Kameroen. Veel slaven overleefden de reis vanuit Afrika niet, maar toch bereikten vele duizenden hun bestemming.
De Barbadianen domineerden in deze beginjaren de Caribische suikerindustrie. De eigenaren van de suikerplantages waren machtige en succesvolle zakenlieden die in de beginjaren op Barbados waren aangekomen.
Veel natuurrampen vonden plaats aan het einde van de 17e eeuw, zoals de sprinkhanenplaag van 1663, de brand in Bridgetown en een grote orkaan in 1667. Droogte in 1668 verwoestte sommige planters en overmatige regen in 1669 droegen bij aan hun financiële problemen. Er werd echter verder geïnvesteerd in suiker en slaven en er werd aangenomen dat er goede vooruitzichten waren.
Tegen 1720 waren Barbadianen niet langer een dominante kracht binnen de suikerindustrie. Ze waren overtroffen door de Benedenwindse Eilanden en de Jamaica.
Het eiland werd volledig onafhankelijk in 1966 en onderhoudt banden met de Britse monarch die in Barbados wordt vertegenwoordigd door de gouverneur-generaal. Het is een lid van het Gemenebest.

Dit alles en nog veel meer hebben we geleerd van een fantastische gids die ons in samenwerking met een geweldige chauffeur dwars over het eiland hebben gereden met her en der slaperige charmante dorpjes, platteland en schitterende uitzichten. Suikerrietvelden, plantages en de ruige oostkust. St. John's Parish Church en het spectaculaire uitzicht op de Atlantische Oceaan. Weer een dag om nooit te vergeten❤️

Geschreven door Time.4.us