Wakker worden met het fluiten van de bergmarmotten en de koeienbellen, het was een ware traktatie. Slapen aan de basis van een stuwdam is sowieso een aparte ervaring zeker na de rondleiding die ons leerde hoeveel water er achter dat muurtje zat. Ik citeer even een stukje van internet:

Stuwdam Grande Dixence
Het smeltwater van 35 Walliser gletsjers rondom Zermatt en tot in het Val d’Hérens verzamelt zich bij de hoogste stuwmuur (dus niet stuwdam maar stuwmuur) ter wereld: de Grande Dixence. Al in 1934 werd in het Val des Dix de eerste stuwmuur gebouwd. De Grande Dixence, tussen 1951 en 1965 gebouwd, is een bouwwerk van ongelooflijke afmetingen. Aan de basis 200 meter dik, 695 meter lang en 285 meter hoog. De muur wordt op zijn plek gehouden door de druk van het water. Voor de bouw was zes miljoen kubieke meter beton nodig. Het grote stuwmeer bevat 400 miljoen kubieke meter water, dat door 100 kilometer aan tunnels wordt aangevoerd van gletsjers in de omgeving.

Na de bijzondere ervaring om in de stuwmuur te lopen gaan we met het baantje naar boven en lopen een langs het Stuwmeer richting de gletsjer. Wat een spectaculair uitzicht. We lopen elke keer tot de volgende bocht maar aangezien die bochten blijven komen lopen we verder door dan gepland. De temperatuur daalt naar mate we dichterbij de gletsjer komen. Omdat we lopen merk je het niet direct maar ongewild koel je flink af.
De dam zelf is een waar stukje kunstwerk. Zeker nu we weten hoe deze is gebouwd en hoeveel beton erin zit en hoeveel water er wordt tegengehouden door datzelfde beton. Ondertussen zijn we behoorlijk koud geworden en wanneer we weer naar beneden gaan besluiten we in het Le Ritz Hotel te eten. Lekker lokaal Zwitsers eten genaamd Rösti. Daar worden we weer lekker warm van.

What goes up must go down... en wij dus ook. Geniaal idee om achter de bus aan naar beneden te rijden, die kan dan mooi de weg voor ons vrijmaken. Tis maar anderhalf uur wachten maar hé, geniaal plan al zeg ik het zelf. Jack kijk me alleen maar aan. Zeg dan vriendelijk d at hij me misschien wel ophaalt van die bus als die in Sion aankomt maar dat ik beter als de sodemieter in de camper kan klimmen. Dus vol goede (tegen)zin beginnen we aan de afdaling, tis mooi, zenuwslopend maar geweldig.
Na een tussenstop om de boodschappenlijst in te ruilen voor tastbare spullen rijden we richting Simplonpas om in Brig te bedenken dat we best via de Furkapas kunnen rijden. TomTom wordt opnieuw ingesteld en wat een goede keuze om dat te doen. Wat een mooie pas! Lang geleden deels gereden, tot aan de ijsgrot van de Rhonegletscher, maar wat een genot om hier in ons busje te mogen rondrijden.

Geschreven door Time.4.us