Half 11, mooie tijd om verder te gaan. We volgen de weg verder naar het zuiden, geen tolweg vandaag dus we hebben er extra veel zin in! Eerst rijden we over een autoweg maar na een tijdje veranderd deze in een secundaire weg en is het steeds meer genieten geblazen, wat een mooie omgeving. De herfst begint ook hier langzaam maar zeker zijn intrede te maken en her en der kleuren de bladeren op de glooiende heuvels geel en bruin. Wij zoeven er dwars doorheen, ons DomDommetje zegt waar we heen moeten en eerlijk is eerlijk, hij heeft vandaag extra goed zijn best gedaan want het is schitterend! Met een slakkengangetje sukkelen we door kleine weggetjes naar onze eindbestemming met een slordige miljoen bochtjes. Heel bijzonder om weer zo’n mooi stukje van onze aardbol te mogen verkennen. Jack geniet ervan dat hij zijn stuurmanskunsten kan showen en brengt ons veilig naar Santa Fiora. Daar parkeren we het busje tussen alle Italianen en besluiten spontaan om een lekkere wandeling te maken. Met behulp van de Komoot-app vinden we een rondje van iets meer dan 5 km en in gestrekte pas (draf halen we niet meer) lopen we het bos in. We zien overal mensen met mandjes, wasmanden en zakken tussen de bomen. Ze zijn duidelijk iets aan het rapen en al snel zien we dat we in een tamme kastanjebos zijn beland. Over een tapijt van kastanjes lopen we door het bos, blij dat we goede schoenen aan hebben want die prikkers zijn toch wel nare dingen. Al hijgend en puffend lopen we met de aanwijzingen van Komoot een leuk rondje, rapen zelf ook kastanjes en komen weer bij het busje aan. Daar kleden we ons om en lopen naar het centrum van Santa Fiora.
Santa Fiora is volgens internet een stadje dat zich op de flanken van de uitgedoofde vulkaan Monte Amiata bevindt op een hoogte van ongeveer 687 meter. Het heeft zijn naam te danken aan de rivier de Fiora die langs en door het stadje stroomt. Het is heerlijk wandelen langs de talrijke pittoreske steegjes die omhoog en omlaag lopen.
Het stadje werd gesticht in de 9de eeuw na christus door het graafschap Aldobrandeschi die op het hoogste punt de vesting Rocca Aldobrandeschi lieten bouwen. Na de abdij van San Salvatore die 200 jaar eerder gebouwd werd was de Rocca het 2de bouwwerk dat gebouwd werd op de flanken van de Monte Amiata.
Santa Fiora kende zijn glorieperiode in de 19de eeuw toen de belangrijkste bron van inkomen te wijten was aan mercurium, gewonnen uit de nabijgelegen mijnen.
Wij slenteren door de eeuwen oude steegjes, lopen door kleine tunneltjes en klimmen over de trappen omhoog en omlaag om zo het plaatsje te verkennen. Een echt mooi en bijzonder plekje is het. We vinden een kerkje met een glazen vloer, zo kun je de rivier eronder zien stromen. Smalle steegjes die doodlopen, authentieke huisjes met schattige balkonnetjes en door het hele stadje loopt de rivier Fiora.
Moe komen we weer bij ons busje aan en drinken een bakje soep en genieten van een verlaten lunch, strekken de benen even verticaal en besluiten om voor het avondeten toch weer terug te gaan naar het centrum. Een heerlijk super Italiaans diner genoten. Kortom een topdag❤️

Geschreven door Time.4.us