Ik word rond half 7 wakker van ronkende auto’s of busjes en denk dat we op een carpool zijn beland. Heerlijk, al die mensjes die moeten gaan werken en ik mag blijven liggen…. Maar na een kwartier hoor ik er steeds meer bij komen, opeens bedenk ik me iets anders en na 3 tellen hoor ik bevestigend het uitschuiven van stokken. Markt. Dat betekend dat we als de sodemieter weg moeten want anders bouwen ze je vrolijk totaal in en sta je daar de hele dag vast. Dus Jack en ik vliegen het bed uit, en werkelijk waar, binnen 5 minuten rijden we de camperplaats af om ons busje 200 meter verderop langs de kant van de weg weer stil te zetten. Eerst koffie en ontbijt. Wanneer we alsnog op het gemakje lekker hebben genoten van ons ontbijt lopen we nog even over de markt. Niet echt dingen die we kunnen gebruiken, we slagen erin om met lege handen terug te keren naar ons busje, stellen de route in en vertrekken richting Pompeï. 66 km en het gaat ruim 2 uur duren??? Ik begin nu al angstzweet te creëren. De weg wordt steeds voller, de omgeving wordt steeds voller en met die Italianen in auto’s worden steeds idioter. Dit is echt niet meer normaal, borden met verboden voor vrachtwagens worden door vrachtwagens genegeerd, stopborden staan hier enkel en alleen voor de sier en van het woord voorrang hebben ze hier nog nooit gehoord. Als een overvol mierennest krioelt hier alles door elkaar. Wie denkt dat Parijs druk is mag hier een dagje meedraaien. Voor diegene die denkt dat al die weggetjes 1 richtingsverkeer zijn, daar doen ze hier niet aan, dus je komt ook nog eens auto’s, scooters en vrachtwagens tegen. Dan sta je dus vast en moet zo’n hele colonne in zijn achteruit of zoals ze hier liever doen opzij die stoepen op. Opeens zien we een bord verboden voor voertuigen langer dan 7.00 m, wij zijn 7.30m. Shit, omdraaien kan hier niet, wel zien we een vrachtwagen linksaf slaan en op hoop van zegen volgen we die, als hij erdoor kan kunnen wij dat ook! Tja dat had je gedacht, de vrachtwagen rijdt vrolijk een bouwplaats op en wij zijn daar niet uitgenodigd. De man die de poort naar de bouwplaats bedient kijkt heel meelevend naar ons en schut zijn hoofd. Als een Italiaan dat doet weet je gewoon dat het menens is, omdraaien?? Met geen mogelijkheid dus dan is de enige weg doorrijden. En dat doet mijn held, mijn top chauffeur en redder in nood. Lang verhaal kort, totaal klem gaat Jack in zijn achteruit onder het motto heen ging dus terug moet lukken. Hij keert waar ik met mijn fiets amper doorkan en rijdt de weg in waar je niet in mag als je langer dan 7.00 meter bent. Ik ben inmiddels op een luchtbed aan het drijven op mijn angstzweet, piep zo nu en dan maar echt iets zinnigs komt er niet uit me. Jack brengt ons veilig naar de camping waar ik bibberend uitstap. “Zo”, zegt Jack, “dat was weer een leuk stukje”. Echt, ik heb soms zo’n hekel aan die gast….. ik dreig vervolgens de DomDom dat ik hem, bij nog zo’n streek, achterlaat op een parkeerplaats, wat een stom ding om ons dwars door de kleinste straten van Pompeï te sturen, is ie nou helemaal besodemieterd!!
Jack lacht, DomDom roept bestemming bereikt en ik ben intens blij dat we er zijn.
We parkeren en vragen de campingbeheerder naar de excursies die ze via internet aanbieden. “Ivm covid hebben we die nog niet mevrouw”. Nou ja zeg, das niet wat ik wilde horen. En nu?? “Kijk maar op internet mevrouw” en de man gaat verder met zijn dagelijkse bezigheden. Daar sta ik dan met mij portemonnee in mijn handen, klaar om een excursie te boeken… dus ik het internet op en ja hoor, boek voordat u vertrekt…. Nou, das mislukt. Beetje jammer. We besluiten de straat af te lopen en daar zo’n plaatselijke excursie-bureau te zoeken. Langs allerlei foute kraampjes die boordevol souvenirs liggen vinden we de touroperator. Het is dezelfde bureau als op internet en ze hanteren dezelfde prijzen. Al snel zoeken we wat leuks uit, gaan even lekker op een terrasje wat drinken en overleggen met de meiden of ze het ermee eens zijn en dan knijpen we onze ogen dicht en boeken de excursie. Weer wat lichter in de portemonnee zoeken we een supermarktje op, slaan nog wat in en lopen terug naar de camping. Het gaat echt heel leuk worden hier!! Nu al zin in!
We drinken nog een biertje op het terras, maken wat te eten en genieten nog even van een rustige avond.

Geschreven door Time.4.us