Om 9 uur staan we voor de Hertogin Anna Amalia-bibliotheek, deze maakt deel uit van Unesco's klassieke Weimar-erfgoed en is een van de belangrijkste lokale monumenten uit de 18e eeuw, een periode waarin de stad een bloeiend cultureel centrum was. Laat je betoveren door de zorgvuldig gerestaureerde zaal in rococostijl en kom meer te weten over de kostbare bibliotheekcollectie, die oude edities bevat van werken van literaire giganten als Goethe.
De naam is afkomstig van de 18e-eeuwse hertogin van Saksen-Weimar, die het idee had opgevat om met de boekencollectie van het koninklijk hof een nieuwe bibliotheek te starten. Hertogin Anna Amalia gaf het bevel om een deel van het Grüne Schloss, het 17e-eeuwse koninklijke paleis, om te laten bouwen tot bibliotheek.
Al luisterend naar het audiogidscommentaar kom je meer te weten over het ontstaan van de bibliotheek, die tegenwoordig dienstdoet als onderzoeksinstituut.
De collectie van de bibliotheek heeft een sterke focus op Duitse literatuur uit de periode tussen 1750 en 1850. Tot de hoogtepunten van de collectie behoort bijvoorbeeld een reeks Faust-edities van Johann Wolfgang Goethe, die zelf ooit directeur van de bibliotheek is geweest. De bibliotheek bevat ook een bijbel uit 1534 die verband houdt met Maarten Luther. Brandweerlieden en omwonenden wisten deze bijbel, samen met een aanzienlijke Shakespeare-collectie, te redden tijdens de verwoestende brand van 2004. 2 September van dit jaar brak er door kortsluiting brand uit op de bovenste etage van de bibliotheek. Na de brand werden de drijfnatte boeken direct naar Leipzig gebracht waar ze werden gevriesdroogd om ze zo weer te kunnen drogen. Daarna werden de boeken stuk voor stuk gerestaureerd, een langdurige proses waar ze tot de dag van vandaag wereldwijd mee bezig zijn.
We hebben echt geluk, wachttijden voor een bezichtiging zijn normaal 3 tot 5 maanden maar vandaag de dag is er niks meer normaal door Covid.

Het is nog maar 12 uur wanneer we weer bij ons busje aankomen. We gaan nog door naar Buchenwald.

Buchenwald, concentratiekamp in nazi-Duitsland dat in 1937 in opdracht van SS-leider Heinrich Himmler werd opgericht. Het concentratiekamp Buchenwald werd in directe nabijheid van Weimar gebouw, de bakermat van de Duitse klassieken. De SS deporteerde mannen, jongeren en kinderen voor wie geen plaats in de nationaalsocialistische volkerengemeenschap was naar het concentratiekamp op de Ettersberg: daaronder bevonden zich politieke tegenstanders van het naziregime, zogenaamde asocialen en criminelen, homoseksuelen, jehova's, joden of Sinti en Roma. Tot het eind van de oorlog zaten er bijna 240.000 gevangenen in het Buchenwald. Daarvan kwamen er 56.545 om het leven, waaronder 11.000 Joden.

Een bezoek aan Buchenwald begint in Weimar. Deze mooie stad maakt onmiskenbaar deel uit van de gruwelijke geschiedenis van het KZ. Hier kwamen de gevangenen aan tot in maart 1943. Sindsdien had Buchenwald zijn eigen halte. Tot in 1940 werden de KZ-doden naar het stadscrematorium gebracht, omdat het concentratiekamp de eerste jaren geen eigen crematorium had.
Vanuit Weimar leidt de Ettersburg Strasse naar Buchenwald. Ongeveer twee kilometer buiten de bebouwde kom begint de Bloedstraat, aangelegd door de gevangenen. De weg is voor een deel nog in de oorspronkelijke staat. In het dichtbegroeide terrein in de buurt stonden vroeger de SS-garages en de Gustloff-wapenfabriek II. Vervolgens passeert u het voormalige station van Buchenwald waar vanaf maart 1943 duizenden gevangenen aankwamen en weer vertrokken.

Het stuk weg tussen het station en de toegangspoort werd en wordt de Carachoweg genoemd. Hier was de kampbewaking gevestigd. Hiervan zijn het tankstation, garages en de resten van het hoofdkwartier nog zichtbaar. De parkeerplaats en bushalte bevinden zich op de het voormalige exercitieterrein van de SS. Een deel van de kazernes wordt nu gebruikt als cafetaria en informatiecentrum.

In het hoofdkamp van Buchenwald en zijn in totaal 136 buitenkampen werden de gevangenen meedogenloos uitgebuit. In 1944 nam de SS-administratie van Buchenwald ook kampen over waar vrouwen en meisjes gedwongen werden om werk voor de Duitse oorlogsindustrie te verrichten. Ruim 56.000 mensen kwamen in Buchenwald om het leven; zij werden gedood, ze verhongerden, overleden aan ziektes of werden het slachtoffer van medische proeven. Sommige gevangenen, zoals de in totaal meer dan 8.000 Sovjet-Russische krijgsgevangenen werden door de SS bewust vermoord.

De SS ontruimde begin 1945 de kampen in het Oosten, er gingen massatransporten in de richting van Buchenwald. Vlak voor het einde van de oorlog probeerde de SS het concentratiekamp te evacueren en dwong 28.000 gevangenen op dodenmarsen.

Toen het derde Amerikaanse leger het concentratiekamp Buchenwald op 11 april 1945 bereikte, vluchtte de SS en gevangenen van de geheime verzetsorganisatie openden het kamp. 21.000 gevangenen, waaronder meer dan 900 kinderen en jongeren werden bevrijd.

In juli 1945 volgden eenheden van het Rode Leger de uit Thüringen vertrekkende Amerikaanse legereenheden op. In het voormalige concentratiekamp Buchenwald richtte de Sovjet-Russische geheime politie het speciaal kamp nr. 2 in. Van 1945 tot 1950 werden in Buchenwald ongeveer 28.500 mensen geïnterneerd, waaronder 1.000 vrouwen; dit gebeurde zonder gerechtelijk vonnis en voor onbepaalde tijd. Het overgrote deel van de gevangenen waren mannen in de leeftijd tussen 40-60 jaar. De meesten waren lid van de NSDAP geweest of bekleedden functies in de partijen de bijbehorende organisaties, voornamelijk op lokaal niveau; of ze waren actief geweest in het bestuursapparaat van de nazi's., bij de politie of in het justitieel apparaat.

De omstandigheden voor de gevangenen in het kamp Buchenwald waren uiterst slecht. In totaal kwamen er meer dan 7.100 mensen om het leven. De doden werden ten noorden van het kamp en in de buurt van het station in massagraven bijgezet.

Het concentratiekamp zelf is grotendeels afgebroken, ondanks hevige protesten van de vroegere gevangenen. De kamppoort met de bunker is samen met enkele wachttorens bewaard. Het crematorium staat er ook nog. Het vroegere kledingmagazijn/bewaardepot huisvest nu een indrukwekkende permanente tentoonstelling.

Bovenstaande is gekopieerd van internet. Voor ons was het enorm indrukwekkend, om stil van te worden, niet in te denken en nog veel meer. Buchenwald was een verzamelpunt voor heel Europa om vervolgens te worden getransporteerd naar Auschwitz of te werk te worden gesteld. Tot aan het bittere eind van de oorlog en zelfs daarna stierven veel mensen hier een trieste dood. Vooral de persoonlijke verhalen waren bijzonder indrukwekkend, niet normaal maar om nooit te vergeten.

We hebben geen zin meer om nog verder te rijden en blijven op de bus parkeerplaats staan.


https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Buchenwald

hier staan nog enkele indrukwekkende foto’s over de trieste episode van onze geschiedenis kijk en huiver zodat wij het nooit zullen vergeten

Geschreven door Time.4.us