9/9/24 maandag
Om 7 uur komt de eigenaresse ons ontbijt brengen en dat is geen halve maatregel!
Bij het loket van de Sanriku Railway kopen we een kaartje naar Miyako.
Onderweg is een er een stuk niet toegankelijk voor de trein dus is er vervangend busvervoer.
De lokettiste is heel vriendelijk want ze kopieerde voor ons de uitleg in het Engels.

Maar we hebben nog even voordat de trein vertrekt.
Dus we zetten de grote rugtas in een locker en gaan de omgeving verkennen.
Er is een toeristenbureau waar we naar de bovenste verdieping gaan om het uitzicht te bekijken.
Beneden is er van alles te zien over een televisie serie die in Kuji opgenomen is.
“Amachan" heet dat.
Dit is een komisch tv-drama, een verhaal over een heldin die probeert zich bij een team van de Noordelijkste Vrouwelijke Duikers (Ama)aan te sluiten, en na enkele tegenslagen een plaatselijk idool wordt. De setting voor het verhaal is het noordelijke Sanriku-gebied in Tohoku en het werd gefilmd oa.in Kuji City.

Op winkelrolluiken zie je "Ama Pictures", getekend door mangakunstenaars( foto zondag) Er zijn er ongeveer twintig in Kuji.

We besluiten richting het concertgebouw te lopen.
Als we daar zijn horen we een mannetje vanuit zijn auto ‘hello,hello’ roepen.
Hij parkeert even en gebaart ons dat hij een foto wil maken! Haha zo grappig.
Hij praat slecht Engels maar mbv Google begrijpen we dat hij ook naar t station gaat.
We geven hem als dank de souvenierklompjes. En hij geeft een button met er op een Ama duikertje.

We zijn op zoek naar een koffiezaak. We komen terecht bij Coco Coffee.
Er zitten 2 vriendelijke dames en als we beduiden dat we graag koffie willen ,gaat ,ik denk Coco (?), koffie voor ons zetten.
Ze kletsen in t Japans tegen ons maar we begrijpen elkaar niet zo goed. Dan maar weer met Google proberen.
We vertellen waar we vandaan komen en geven ze de souvenirs!
Oh ze zijn er verrukt mee en de andere dame loopt naar een tafeltje waar hoedjes en tasjes (door haar gemaakt)liggen.
Ik mag iets uitkiezen 😃. Wat lief weer!
Ze zwaaien ons uit als we naar het station lopen.

Daar aangekomen…wie zien we daar?
De fotograaf!!
Hij had al naar ons uitgekeken.
We krijgen een zakje wafeltjes.
Die proeven als de Japanse variant op de ‘kniepertjes’😉
Hij wil nu weer een foto maken voor het station…en bij de trein😂
Wat een geweldig mannetje!

De treinrit naar Miyako met de Sanriku Railway is ook weer bijzonder. Het laatste stukje moeten we dus met een bus.
Rond 14.00 uur zijn we er.

Hotel Oomiya ligt niet ver van het station.
Het uitzicht van de kamer in Japanse stijl is op een inham van de Stille Oceaan.
We kijken op een soort stenen wal.
Even later lopen we er ook overheen, als we wat dichter bij het water willen kijken.
Er zitten openingen in die weer kunnen worden afgesloten met stevige stalen deuren, in geval van hoog water.

We eten weer heel erg lekker (!)
Tempura, sushi enz. met sake uit Miyako.
Jan neemt nog gefrituurde oesters, mmmm!

Geschreven door Reisvanderkleijn