Jan wordt na het ontbijt opgehaald , dus ga ik vandaag alleen op pad.
Dat is jammer natuurlijk, maar ik vind t niet ongemakkelijk om alleen deze metropool in te trekken. Ik voel me hier super op mijn gemak. We hebben gisteren samen wat ervaring opgedaan met het metro- reizen, dus .....here I come Tokyo!
Gisteren kochten we om 11.00 uur een 24-uurskaartje, dus ik besluit om vroeg te starten, zodat ik voor 11.00 uur op de gewenste bestemming ben.
Net met nog 1 minuut te gaan check ik uit op metrostation Yoyogi-koen.
Mooi dat kaartje tot t uiterste benut....ik blijf een zeeuwse 😉 'gheen caent tevee oe!'
Ik wil eerst een wandeling maken door het Yoyogipark voor ik naar het Meiji heiligdom ga. Het park ligt aan de rand van de wijk Harajuku en het is er heerlijk toeven.
Lekker wat rondlopen, ik zie schoolklasjes, moeders met kinderen, skateboarders, picknickers, etc.
In het weekend schijnt het hier superdruk te zijn met rock, pop en punk muzikanten.
En de ' Cos-play-zoku', (costume-play-gang) dat zijn vooral gothic -verklede tienermeisjes die dan hun ware identiteit met elkaar kunnen tonen.
Dan loop ik richting het Meiji Jingu ( keizerlijk heiligdom).Dit is het belangrijkste shinto heiligdom van Tokyo uit 1920. Hier liggen keizer Meiji ( 1852-1912) en keizerin Shoken begraven.
In 1945 werd het verwoest door bommen van de geallieerden. En in 1958 werd het weer opgebouwd als museum met behulp van schenkingen.
Ook tegenwoordig wordt er nog veel geofferd : vaten met sake uit Japan en wijn uit de Bourgogne.Er wordt gebeden voor een goed jaar voor de betreffende bedrijven.
Rond de jaarwisseling bezoeken zo' n 3 miljoen mensen het heiligdom om er te bidden voor geluk in het nieuwe jaar.
Via een breed grindpad loop ik richting het hoofdgebouw en passeer twee maal een torii(poort).
Ik bezoek de keizerlijke tuin (Nai-en). De keizer ontwierp deze tuin zelf met een theehuis met uitzicht op een vijver met waterlelies en karpers, en een iristuin met 150 soorten.
Het hoofdgebouw heeft koperen daken, maar die zie ik niet vanwege groot onderhoud . Als ik even ga zitten om uit te rusten dan geniet ik van de geur van het cederhout .
Ik vervolg mijn weg en heb als doel een 'gyoza'restaurantje waar ze de lekkerste Japanse dumplings schijnen te maken.
Ze zijn op een kundige manier zijn geplooid en gevouwen, zodat je ze makkelijk tussen je eetstokjes kan klemmen.
Het deeg perfect; niet te dik, niet te dun, taai genoeg om de inhoud vast te houden zonder te breken en met een lichtbruin, vettig korstje van het bakken. De vulling is gemaakt van gehakt, verse kruiden en de beste Aziatische smaakmakers zoals sojasaus en sesamolie.
Je kunt ze ook gestoomd krijgen.
Ik kies de gebakken versie en ze zijn inderdaad heerlijk!
Dan loop ik naar Shibuya. Daar ligt het bekende en superdrukke kruispunt waar je je ogen uitkijkt. Het is een kruispunt vol knipperend neonlicht, reusachtige videoschermen en tot wel 2500 voetgangers die tegelijk oversteken.
Wanneer ik bij het station Shibuya aankom, zie ik het standbeeld van de hond Hachiko, een Akita die elke dag zijn baasje kwam verwelkomen bij station Shibuya toen die terugkwam van zijn werk. Toen het baasje plotseling overleed in 1925, bleef Hachiko elke dag op hem wachten bij het station totdat de hond jaren later zelf overleed. Om Hachiko's onvoorwaardelijke loyaliteit te eren, werd een standbeeld voor hem opgericht.
s'Avonds gaan we uit eten met een Japanner en een Amerikaan. Het wordt shabu-shabu, vlees op tafel gekookt in bouillon met veel groenten. Heerlijk en gezond!

Geschreven door Reisvanderkleijn