Om de 'goma' ceremonie mee te maken, staan we om 5.45 uur op.
Een geur van rook en wierook laat ons weten dat de ruimte waar het plaats zal vinden, in de buurt is.
We wachten even tot het 6.15uur is en dan mogen we naar binnen.
De priester zit al in het midden voor het altaar met het vuurtje voor zich.
Een monnik neemt plaats achter de trom en de vrouwelijke monnik gaat aan de rechterkant zitten.
Wij zitten er achter op een kussentje en de uitleg over de ceremonie ligt ook klaar.
Deze ceremonie wordt al 1300 jaar uitgevoerd.
'Goma' betekent 'het branden'. Vuur symboliseert de wijsheid van Buddha.
De priester brandt het vuur terwijl de beide andere monniken de gebeden zingen en op de trom slaan.
Ze zitten voor het beeld van Bishamonten .
Het vuur vernietigd zgn.alle ellende, de gebeden brengen veiligheid,geluk en voorspoed aan de degenen die deel nemen aan de ceremonie en aan hen die in hun gedachten zijn.
Hierna voeren ze nog het 'O-kaji' ritueel uit. De genade van Bishamonten stelt ons in staat om een prettige reis te hebben.
Dat willen we natuurlijk wel, dus we doen er aan mee.
Na dit alles neemt de grote monnik ons mee naar de 'mainhall' van de Chogosonshi-ji tempel. Onderweg verteld hij een en ander over de dingen die we zien.
Op de rode vlaggen bv. staan niet alleen namen van bedrijven maar ook van families.
We gaan de trappen op naar de grote hal. Daar moeten we eerst met z'n tweeen de donkere keldergang in. Hij legt uit hoe t werkt, je moet je met je rechterhand de muur blijven voelen. Dat doe je vanzelf want het is pikdonker!
Halverwege komen we langs een soort venster waar achter zich beeldjes ( goden?)bevinden.
Hij wil weten in welk jaar we geboren zijn, en verteld welk van de beeldjes bij ons geboortejaar hoort.
Als ik mijn jaar noemt, zegt ie " o het jaar van de tijger...."
Ook toevallig zeg, alles draait hier om tijgers, dat we deze tempel nou net hebben uitgezocht om te overnachten!
Naast ons verblijf staat een meterslange tijger waar je doorheen kunt lopen, het lijkt wel of we in een pretpark zijn.
Het ontbijt staat al gereed voor ons, en samen met wat monniken die ook zitten te eten, genieten we er van.
De grote monnik brengt een beeldje van een tijger, voor mij, vanwege mij geboorte in het jaar van de tijger.
We pakken al onze spullen weer in op de kamer en nemen afscheid. Het drietal zwaait ons lief uit.
Weer een bijzondere ervaring rijker.
De reis heb ik van te voren thuis al helemaal uitgestippeld en het klopt allemaal tot op de minuut.
Bus naar Oji, trein naar Nara, trein via Kyoto naar Nagoya, trein naar Nakatsugawa en bus naar Magome.
Maar de ochtend spenderen we in Nara, daar kunnen we niet zo maar aan voorbij!
We zetten de grote tassen weer in 'n locker en lopen de mooie stad in.
We starten de wandeling op Nara station en lopen door een winkelstraat naar de Kofuko tempel en zijn pagode.
Dan door wat tuinen en parken komen we bij wat we graag willen zien: de Todai ji tempel met de Daibutsu-den hall.
Eerst kom je door een enorme poort met twee gevaarlijk uitziende wachters, de Nandai-mon. Deze reusachtige beelden zijn in de 13e eeuw uit hout gesneden. Ze zijn de mooiste houten sculpturen van Japan en misschien wel van de wereld, zegt men.
Het is er hartstikke druk met toeristen die meer aandacht hebben voor de vele herten dan voor de poort.
Velen hebben koekjes gekocht om de dieren mee te kunnen voeren.
In Nara zie je ze overal lopen, die herten. De stad staat er om bekend en in de souvenirwinkels zie je bijna niets anders.
Meteen als we het terrein naar de hal op lopen vraagt een vriendelijke man of hij ons iets mag vertellen over de hal.
De gids legt ons uit dat wat we voor ons zien, de tweede reconstructie is van het oorspronkelijke gebouw. Twee maal is het afgebrand of door aardbevingen verwoest.
Hij laat dmv.afbeeldingen zien hoe er gebouwd is.
Het laatste bouwsel is 300 jaar oud.
De Daibutsu den- hall ( hal van de grote Buddha) is het grootste houten gebouw in de wereld. Centraal staat een reuzen bronzen beeld van Buddha.
Het is bijna niet te geloven dat het huidige beeld nog maar tweederde van de grootte is van het originele beeld.
Oorspronkelijk was het gehuld in bladgoud.
Wat nog wel origineel is zijn de lotusbladeren waar het beeld op zit.
We lopen om het beeld heen en verbazen ons over de grote van alles. Zestien dikke pilaren die de boel stutten.
In een ervan is een gat gemaakt en er staat een rij van fotograferende ouders om van hun kinderen een foto te maken die er door heen kruipen.
Het verhaal gaat dat dat je 'verlicht' wordt als je er door heen kunt.
Ook volwassenen proberen het.
Ik kan Jan niet bewegen het ook te doen.....jammer want volgens mij moet dat wel lukken. Hij paste per slot van rekening ook wel eens door het nauwe doorgangetje van de watertank van de caravan😅.
Als we voor het laatste ritje in de bus zitten, zien we dat het landschap is veranderd. We zijn in de Japanse Alpen aangekomen. Het doet ons denken aan Frankrijk.
Mooi volgens plan komen we rond 17.00 uur aan in het dorpje Magome.
Daar start morgen onze eerste wandeling van de Nakasendo trail.
We worden weer vriendelijk ontvangen in een oud houten huis met de haard in het midden van de hal. Alles op en top Japans : tatamimatten en lage tafel.
De futon heeft deze keer (gelukkig) een dikker matras aan de onderkant.
Het diner is weer perfect en de onsen is ook zeer ontspannend.
We lopen nog een stukje over het smalle straatje, dat door lampions is verlicht,
gekleed in onze yukata.
Onze kamer is gelegen aan de voorkant. De ramen zijn open, zodat we het klaterende beekje horen stromen.
Wat een romantiek toch!

Geschreven door Reisvanderkleijn