Het wordt weer een mooie warme dag in Kyoto vandaag.
Deze dag lijkt me ideaal om het Gouden Paviljoen, de Kinkaku-ji, te bezoeken.
Ik hoop dat ik dan het bladgoud in het zonlicht kan zien schitteren.
Het is gebouwd in de Middeleeuwen door de derde Ashikashogun, Yoshimitsu.
Hij verruilde op 37-jarige leeftijd zijn officiële plichten ( niet zijn macht) in voor het bestaan van monnik.
De tempel was oorspronkelijk zijn huis en toevluchtsoord. Hij beval dat het na zijn dood een tempel moest worden.
De huidige tempel is een kopie van het bouwwerk dat in 1950 door brand werd verwoest.
Het heeft 3 verdiepingen en is volledig met bladgoud bedekt en bekroond met een bronzen feniks.
In Japan mag je trouwens bijna nergens in het openbaar meer roken vanwege het brandgevaar. Zeker bij de oude houten gebouwen is een rookverbod.
Rond de tempel ligt een prachtige wandeltuin.
Maar voor ik daar aan kan beginnen, wordt ik aangesproken door een Japans meisje. Ze vraagt voorzichtig of ze me wat mag vragen. Naast haar staan nog 3 jongedames en op de achtergrond staan een dame en heer mee te luisteren, hun begeleiders.
Ze vraagt waar ik vandaan kom en of ik mijn naam op wil schrijven in haar schriftje.
Dit doe ik bij alle 4 de meisjes. Dan willen ze ook nog met me op de foto.
Ik vraag aan de leraar of hij er nog 1 kan maken met mijn toestel.
Ze zijn me erg dankbaar en geven me nog een geschenkje, 4 keer dus.
Het is zijn 3 zakjes met 2 origamifiguurtjes, 1 zakje met een geweven onderzettertje, een kaartje met de naam van de leerling en het adres van hun school in Hyogo ( ongeveer 65 km verwijderd van Kyoto).
Lief he!
En wat een leuk idee, ik vind het weer heel bijzonder. Een goede oefening om Engels te praten met buitenlanders.
Je ziet hier in Kyoto heel veel leerlingen die op schoolreis zijn.
Ze hebben uniformen aan en dragen gekleurde hoedjes en petjes.
De tuin is ook weer prachtig en aangelegd in Muromachi-stijl.
Met de Raku / citybus ga ik richting het Nijo kasteel.
Deze bussen zijn speciaal voor toeristen bestemd. In de bus hoor en zie je Engelse uitleg en het heeft een vaststaand tarief.
Het kasteel bestaat uit twee ringen van verdedigingswerken, beide omgeven door een gracht.
Het is gebouwd door de eerste Tokugawashogun in 1603 (Ieyasu).
Het heeft een weelderig interieur met wandschilderingen van o.a.kersenbloesems, tijgers en luipaarden. Omdat er in die tijd in Japan helemaal geen tijgers waren, moesten de schilders het doen met afbeeldingen van de dieren op chinees porselein en ook gebruikten zij hun eigen fantasie, daardoor zien ze er niet levensecht uit.
Als bescherming tegen indringers en verraders liet de shogun zgn.nachtegaalvloeren maken. Die zijn ontworpen om vogelachtige geluiden te maken als er op werd gelopen.
Ook zijn er verborgen kamers waar wachters zich konden verschuilen.
De vloeren piepen inderdaad, en als ik later buitenom het complex loop zie ik de schoolkinderen, die de opdracht hebben gekregen om onder de verandavloeren kijken naar de constructie.
Ik kijk natuurlijk ook even...
Binnen loop je langs de grote zalen met tatamimatten.
In sommige ruimtes is nagebootst met poppen, hoe de shogun zijn samoerai-krijgers ontving.
Nu kan ik me dus ook voorstellen hoe ze in het theehuis ter ontspanning hebben gezeten.
Ik voeg een foto bij van de gebouwen uit mijn reisboek.
Tot slot klim ik nog naar een hoektoren en geniet van een kunstwerk dat in de grachtvijver is gemaakt.
En loop door de prachtige tuin terug naar de poort.
Ik kan het niet laten om een foto te maken van de tuinwerklui.
Grappig hoe er een man boven in een boom zit en deze met ongelooflijke nauwkeurigheid aan het snoeien is.
Werk genoeg voorlopig!

Geschreven door Reisvanderkleijn