Al vroeg zijn we vertrokken bij de familie Uehara , maar niet voordat ie ons op de foto heeft gezet en ons presentjes heeft gegeven. Een sake kopje en een origamifiguurtje voor ieder een.
We wandelen naar het volgende stationnetje van Kisohirasawa. Dat is maar 2,5 km. verderop en een mooie wandeling langs de rivier de Kiso.
Om 9.30 uur gaan we met het stoptreintje richting Matsumoto. We stappen nog een keer over naar de snellere trein en om 10.15 uur staan we al, in het zonnetje voor het station.
Het doel is het kasteel Matsumoto-jo. Dat is het oudste houten kasteel van Japan.
Het kasteel wordt ook wel "Kraaienkasteel" genoemd (karasujō) vanwege de zwarte kleur van de buitenmuren.
Het was een bolwerk dat tijdens een oorlog als laatst werd verdedigd. En de Samoerai deden dat met alle macht.
Verschillende bevelhebbers bouwden het en breidden het weer uit.
Bij de laatste kreeg het kasteel de kenmerkende zwarte donjon. Tegen 1594 was het kasteel compleet en had het zijn huidige uiterlijk.
De gangen zijn breed, zodat de Samoerai er geharnast en bewapend makkelijk doorheen konden rennen. Schietgaten zijn rechthoekig of vierkant.
De stenen fundering is schuin. In de gangen is er een opening waar ze stenen door naar beneden konden gooien, om de aanvallers af te weren die omhoog wilden klimmen.
Er zijn 6 verdiepingen. Dmv. soms zeer steile trappen kunnen wij overal komen.
Nu wordt het wapentuig er ten toon gesteld.
We lezen dat in de 17e eeuw door Nederlanders en Portugezen kanonnen werden geleverd.
Op de bovenste verdieping werd door de krijgsheren vergaderd als het kasteel onder vuur lag.
In 1872, na de Meiji-restauratie werd de donjon op een openbare veiling verkocht. Er waren plannen om het hele kasteel af te breken en op de vrijkomende locatie huizen te bouwen. Een campagne van inwoners van Matsumoto behoedde het kasteel echter voor vernietiging.
Gedurende de twintigste eeuw werden er meerdere restauraties uitgevoerd aan het kasteel. Ook nu zijn ze bezig, ivm instortingsgevaar door aardbevingen worden versterkingen aangebracht.
De binnenplaats is een tuin, en als we er doorlopen na de bezichtiging van het kasteel, zien we plots een Samoerai krijger....en we mogen er mee op de foto!
We winkelen nog wat op weg weer naar het station.
Een volgende trein brengt ons naar de westkant van Matsumoto richting het hooggebergte.
Met een bus gaan we naar het Norikura-gebergte(3026m.) Over slingerende wegen omhoog, en door tunnels, maar de chauffeur rijdt heel voorzichtig (gelukkig).
De bus stopt voor onze bed and breakfast 'Tengallonhat' waar we de volgende 3 nachten zullen verblijven.
Wat een leuk onderkomen, gezellig, beetje western ingericht. En heel leuk: er is een bakkerswinkeltje! Dat zijn ze pas een jaar geleden gestart.
Onze kamer heeft comfortabele gewone bedden. Daar zijn we ook wel weer aan toe na al die futons.
En er zijn twee onsen, die we privé kunnen gebruiken, dus samen 😉
Een is een houten bad, heerlijk! En een bubbelbad.
Beneden is ook een bar met een loungebank etc. Het is er leeg want met nog 1 andere man zijn we de enige gasten.
Daar kletsen we gezellig een poosje met Seimo(30)de zoon des huizes.
Hij is de bakker, sinds de opening van de bakkerij. De ouders runnen deze zaak al 32 jaar en willen er mee gaan stoppen op den duur.
Hij wil het zeker gaan voortzetten.
Lekker om zo de avond met een wijntje af te sluiten.
Het lijkt bijna wel of we thuis zijn 😉🤠

Geschreven door Reisvanderkleijn