Als ik vroeg in de morgen even naar het toilet ga klinkt het uit de tent van Hans: zullen we straks opbreken? Ik had nog even het idee een half uurtje te blijven liggen, maar ben het met hem eens dat we nu ook snel weg kunnen. Anders zouden we in de terminal gewacht hebben tot het licht was om dan te vertrekken. Nienke had gisteravond nog deze camping vlak bij de boot gevonden. En voor het donker werd kwamen we, samen met een Fin aan. Moesten wel al ons (klein) geld uittellen. De eigenaar had niets met giraal verkeer.
Dus vroeg op pad. Richting Lubeck. Even wat zoeken. Vragen, de ene zei: rechtdoor, de ander terug. Schoot niet op. Pas na de zoveelste aangesproken te hebben bleek dat we ingeklemd zaten tussen snelwegen en een tunnel waar fietsers niet door mochten. Een shuttelbus zou ons mee kunnen nemen. Er was een sluiproute. En die voerde ons naar Lubeck. Daar even een broodje en koffie en toen op weg naar Hamburg. Dat wil zeggen: er met een boog omheen. De route voerde ons over de Elbebrug. En daarna langs de rivier. Een mooi stuk. Op de dijk even wat drinken. Vragen naar een ons bekende camping. Nog meer dan 30 km. Maar ... er was er eentje over vijf minuten. Ze zou de eigenaresse, haar vriendin, even bellen. En zo stonden we een tijdje later bij de vriendin. Twee mogelijkheden: langs de rivier of achter de dijk. Voor het gemak toch maar achter de dijk. Bij een medefietser. Een Nederlander.
Hans had pech. Zijn telefoon begaf het. Druk overleg met zijn dochter leverde geen oplossing. Gelukkig zijn we bijna weer thuis en doet mijn telefoon het nog wel.

Geschreven door KlaasenHans