Vandaag gaan we de grens over. Voor we bij de grens komen fietsen we een heel stuk langs de Oder. Een mooi deel over de dijk. En dan het bord: Polen! Weer een mijlpaal. Na de grens even geld pinnen. En daarna de route weer oppakken. Het voert ons langs kleine dorpjes. Vaak niet om vrolijk van te worden. Grauw. Armoedig. Vervallen huisjes. En geen enkele voorziening. Kunnen dus ook niets aanvullen voor de lunch. We delen een half bolletje en hebben nog een appel en een reep chocola. Pas in een groter dorp vinden we een kleine supermarkt. Er gaat weer een zak etenswaren op de bob. Onze weg voert langs doorgaande wegen, nieuwe fietspaden en stukgereden paden. Het Pools blijkt een probleem als we naar een camping vragen. Pas als ik een automilist aanspreek wordt ons de weg gewezen. We rijden een groot bord met hotel voorbij, maar komen tot de ontdekking dat het daar moet zijn. Als we er aankomen blijkt de receptioniste alleen iets Italiaans te spreken. Uiteindelijk begrijpen we elkaar. We krijgen een apart plekje naast een sauna op bosgrond. Daarnaast een meer. Schitterend uitzicht. Er wordt nog voor electriciteit gezorgd. Het complex is groot. In verschillende gebouwen worden groepen scholieren opgevangen. Hans vraagt of we kunnen eten. Geregeld. 6 euro voor ons beiden. Geen warme maaltijd. We krijgen wentelteefjes. Al lang blij met een maaltijd. En regelen dadelijk het ontbijt voor de volgende ochtend. Onze receptioniste is bijzonder vriendelijk en behulpzaam. Alleen lukt het me niet ook maar iets in het Pools te zeggen.

Geschreven door KlaasenHans