We hebben de nacht doorgebracht op een camping in Sventupe. Een camping die nu voor het tweede jaar bestaat. Een kleine, zeer verzorgde kampeerplaats. We zijn er als enige gasten bijzonder gastvrij onthaald. Maar het leek of we ook de eerste gasten waren. Bij alles moest eerst nagedacht worden hoe het ook nog maar weer zat. Een rekening opmaken werd door de beheerders uitermate zorgvuldig gedaan. Bij de bestelling van een wodka moest de beheerder eerst zijn vrouw halen die met mij ging overleggen hoeveel er in het glas moest. Voor ons geen vraag ... En Hans maar aan het uitwerken van zijn verhaal. De volgende morgen waren ze al weer vroeg aanwezig om ons de gelegenheid te geven te douchen. Daarna ontbijt van ons zelf met een bak koffie van de zaak. Toen we vertrokken werden we door de beheerster uitgezwaaid.
Zo begonnen we aan ons volgende traject. We kozen voor provinciale wegen waar niet veel verkeer zou rijden. En dat bleek inderdaad het geval. Kilometers rijden zonder een medeweggebruiker, En een heel mooi deel waar het even jammer was dat het wel erg heuvelachtig was. Op deze wegen lijken de kilometers snel voorbij te gaan. Beter dan 25 km langs een drukke weg te rijden in een lange, rechte streep.
Het ging alleen niet zo snel als we gewend waren. We hadden wind tegen en vooral Hans voelde zijn zadel wel heel erg.
Tegen het eind van de middag bereikten we Kupiskus, een redelijk grote plaats. Even wat drinken en zien naar een mogelijkheid te overnachten, Campings vind je hier niet. Nienke had twee mogelijke hotels voor ons gevonden. Maar aangekomen in het centrum was er geen cafe, restaurant of hotel te bekennen. O ja toch: een restaurant. Wij naar binnen. De deur open en we kwamen midden in een repetitie voor een toneelstuk terecht. Nee .. eten kon je hier niet. En niemand op straat wist een gelegenheid. Uiteindelijk op een motel buiten de plaats aangekoerst. Een combinatie van tankstation, cafetaria en motel. Even wat eten en toen bij het tankstation vragen naar een kamer. Het lukte. En nu zitten we comfortabel in een vijfpersoons kamer voor 25 euro. Voor de fietsen hadden ze geen afgesloten plek. Hans heeft de zijne een hoge trap opgedragen, zodat hij in de gang bij de kamers staat. Dat lukte mij niet. Staat met dubbele sloten op een afgeschermde ruimte met waslijnen. Komt helemaal goed.

Geschreven door KlaasenHans