Ja,wat doe je zo al de hele dag op zo'n boot. In ieder geval uitrusten, fietsen kan niet en heeft geen zin. Je loopt rond, gaat naar buiten, naar binnen, gaat hier eens zitten en gaat daar eens zitten. Er is een Duitse fietser die ons regelmatig opzoekt en voortdurend wil communiceren. Klaas praat regelmatig met hem in zijn prachtige Duits en ook ik doe mijn woordje in zeg maar Nederduits. Niettemin is het meeste goed te volgen in zijn Oldenburgerdialect.Maar af en toe zoeken we ook de lounge met onze stoelen op.Je kan kiezen voor een hut, Je hebt dan een wc en een eigen bed.In de goedkoopste uitvoering zou dat betekenen dat we ieder 195 euro bij de prijs van het bootkaartje zouden moeten optellen.En dat voor een nachtje, wij hebben gekozen voor de armchair.
Slapen in de stoel.In de praktijk blijkt dat bijna iedereen op de grond ligt. De goed voorbereide op een slaapmatje in een slaapzak.
Wij hebben alles beneden bij de fietsen en daar mogen we niet meer komen. Uiteindelijk liggen we ook op de grond. Horizontaal is het enige dat werkt.

Voor we de boot opreden ontmoetten we een andere fietser, ook een Duitser. Hij was tijdens het lopen in de oude stad van Tallinn geblesseerd geraakt, er zijn daar heel veel "kinderkopjes" . Hij vertelde dat het niet aan het fietsen lag maar aan zijn "lopend" uitje in Tallinn dat hij last had van zijn achillespees. Zijn vader zou hem ophalen van de boot.Hij had een hut voor een excorbitante hoge prijs, maar nachtrust is voor een fietser heilig zoals hij betoogde.

Zo bestaat de groep fietsers, die we in de afgelopen tijd hebben ontmoet uit allerlei sterk verschillende mensen, qua nationaliteit, taal, leeftijd, wijze van reizen (alleen,paarsgewijs,als groep), uitrusting, de wijze van overnachten, lengte van de tocht, einddoel, de mate waarin contact gezocht wordt, outfit, te besteden gelden en noem verder maar op. Wel zijn er plekken zoals veerboten, grenzen en overnachtingsplaatsen zoals campings waar ze samenkomen en ervaringen uitwisselen. Er is een behoorlijke groep mensen die Europa op deze wijze wil leren kennen. Ook onderweg zijn er vaak korte ontmoetingsmomenten als je elkaar aan verschillende kanten van de weg tegenkomt. Zo staat de Texaan, 73 jaar, die met zijn fietsje met kleine wielen omdat die in een suitcase past heel wat landen affietste, me nog sterk voor de geest. Je ziet deze mensen 1 of 2 keer en daarna waarschijnlijk nooit meer. Dat maakt het contact wellicht wat makkelijker.

Waar je niet allemaal over nadenkt op de boot. Natuurlijk moet dit verhaaltje ook enige vulling hebben, vandaar.
Even terug naar de titel.De bootmaatschappij heeft een hele lijst met cocktails die ze aanbieden, varen en drinken van cocktails geven volgens hun formule een optimale geluksbeleving.
Omdat Klaas zei nog nooit een cocktail te hebben gedronken heb ik hem deze ervaring aangeboden.

De barkeeper die dit drankje maakte keek toch even stiekem op het briefje met het recept dat boven hem hing, ijsklontjes in twee kelkvormige glazen, een schoteltje met zout waar de glazen in gedoopt werden, zodat er een randje zout aan het glas vastkleefde, een maatbekertje cointreau, een maatbekertje tequila, het sap van halve limoen, uitgeknepen in de metalen schudbeker, schudden en uitschenken. Ziedaar de eerste Margaritha voor Klaas , een nieuwe eerste ervaring net zoals deze lange fietstocht, heerlijk om die op te doen.

Even later zitten we weer in onze chair ! Morgen fietsen we weer.We verheugen ons erop.

Geschreven door KlaasenHans