We nemen met een uitgebreid ontbijt afscheid van Lubniewic, ik ontkom er niet aan dat ik twee eieren moet nemen van de receptioniste. Al met al te veel gegeten zitten we even na negenen op de fiets. Het gaat voortreffelijk. Rustige weg door de bossen. En dan kom je er tien kilometer verder achter dat we op de verkeerde weg zitten. Vragen. Geen woord versta je ervan. Dan komt iemand in de auto ons tegemoet. Zijn vrouw had hem gewaarschuwd. En hij sprak Duits. Had in Winschoten en in Emmen gewerkt. Wat hij vertelde wisten we intussen zelf ook. 10 kilometer terug. Even een tegenslag. Maar goed. We trappen door. In een klein dorpje stoppen we nog voor een lunch. Op een bankje langs de straat. Verderop een flesje water van een klein winkeltje. Geholpen door een mevrouw met een snor. Het is warm. Die fles is ook al snel weer leeg. Als we rond 5 uur even stoppen besluiten we nog een 20 km door te rijden naar een camping. De 20 km wordt een zware. Door bossen over paden met mul zand. En dan nog op en af. Je kunt nauwelijks vooruit komen. Dan vinden we Mierzyn. Een km of 4 van onze route. Maar geen camping. Vragen. We verstaan geen woord, maar begrijpen dat we terug moeten. Weer 4 km. Op de aangegeven weg vinden we weer niets. Een passerend ouder stel wil ons wel helpen. Ze fietsen mee. De man spreekt gelukkig Duits. Dan blijkt de camping gesloten. Geen probleem. Ze brengen ons naar een mooi pension. En .. we kunnen nog iets eten. En dan een heerlijk bed.

Geschreven door KlaasenHans