Het is een wonder dat we 's morgens in Seelen iemand op de receptie aantreffen. We proberen de route weer op te pakken. Langs landweggetjes die plotseling ophouden. Een stuk langs de doorgaande weg en overal treffen we langs deze wegen fietspaden en nu natuurlijk niet. Dan maar een landweg die haaks op de route ligt. Om voor een spoorweg uit te komen zonder overweg. Langs het spoor, door het bos en onze eigen weg maar zoeken. Het kost tijd. Als we in Goslar aankomen is die ellende snel vergeten. Wat een mooie oude binnenstad. We kunnen niet lang blijven en gaan weer op zoek naar onze route. We dwalen door de stad. Tot een vriendelijke meneer ons een veilige weg wijst naar een plaats op de route. Onderweg, het is dan al vier uur, een supermark in om wat broodjes en fruit te kopen. De ons bekende camping ligt 40 km verderop. Te ver. Dan kijken naar een jeudgherberg. Zou een leuke ervaring zijn. Maar .. vol. Gelukkig weet de "vader" een camping bij de zelfde plaats. De oplossing voor vandaag. We vinden hem. Een sporthotel met huisjes en camping. Geen receptie te bekennen. Alles dicht. Op de camping een vijftal caravans. We zetten ons tentje op en nemen een wijntje. Dan "koken", een toetje, een appel en naar bed. Hans slaapt en ik werk nog onze verslagen bij. Morgen moet het toch lukken ze te verzenden!

Geschreven door KlaasenHans