Vanmorgen afscheid genomen van de stadscamping in Riga. Terwijl we onze spullen aan het pakken waren keken we op van een hond van de buren. Tot mijn verrassing draafde een eland langs het hek. In bewoond gebied. Onvoorstelbaar. Hij schoot een pad over en dook een water in , zwom naar de overkant en draafde rustig verder.
Alles opgeladen, afscheid van de Tukkers genomen en dachten weg te kunnen fietsen. Even buiten de bewaking gerekend, of we even het betaalbewijs wilden tonen. Gelukkig had Hans het paraat. Op naar een broodje en koffie bij de konditoreja. Maar ... zondag. Gesloten. Gelukkig dachten we aan het winkelcentrum van de vorige avond. Open ... broodjes en de rest aangevuld en Riga uit. De navigatie was weer onmisbaar. En na een tiental kilometers stonden we voor de A1. De weg die ons de komende dagen bezig gaat houden. Er is geen andere mogelijkheid. Nog wel een tiental kilometers een parallelweg kunnen nemen, maar dan toch weer op de hoofdroute. Gelukkig voor een groot deel met een brede vluchtstrook.
We hadden de avond tevoren een weersvoorspelling gezien met 23 % kans op regen. Vanmorgen echter geen vuiltje aan de lucht. Tot halverwege. Een druilerig regentje. Regenjas ingepakt, dus een plastic poncho tevoorschijn gehaald. Zal er wel potsierlijk uit hebben gezien. Maar bleef in elk geval droog.
Met de wind in de rug schoot het erg op. Het leek wel of Hans een electrische ondersteuning had. Ik hield de snelheid rond de 25. Zo waren we al vroeg op een 75 km. Zonde om te stoppen. Van Nienke hadden we een camping op 98 km. Dus doorfietsen. Op de kustweg.
Had ik me verheugd op een blik op de zee, alleen bos en asfalt. Tot na een kilometer of 80. Eindelijk zee. Even stoppen. Een zandstrand met kleine duintjes naast het bos.
Op 100 km bereikten we onze camping. Aan een zandpad waar je niets verwacht een groot gebouw. Geschikt voor conferenties. Alleen vormen wij nu de enige conferentiegangers. We genieten van een warme maaltijd en zullen morgen Estland binnen rijden.

Geschreven door KlaasenHans