Één van de laatste stops is Santiago de Cuba, de één na grootste stad van Cuba. Na toch weer een aantal uurtjes rijden gingen we door de drukte heen gelijk naar het strand. Om bij te komen van de rit wilden we eerst iets gaan eten. Na zoeken en discussiëren kwamen we uiteindelijk uit bij de enige strandtent die er was, vol met Cubanen, honden, vliegen en harde muziek. De mevrouw van de bediening bood ons een plankje tapas aan en dat leek ons wel een goed idee. Eerst kregen we met z'n vijven één maatbeker gevuld met bier die we moesten delen en daarna kwam de tapas: een bord vol gebakken rookworst en mariquitas (bananen chips). Dit is typisch Cubaans: als er geen kaart is dan eet je wat ze je voorstellen en als er wel een kaart is dan komt er eerst een verslag over wat ze allemaal niet hebben. In Playa de Giron was het zelfs zo erg dat we hadden besteld en na een kwartier kwam de ober terug met de mededeling dat ze eigenlijk niets hadden, maar dat hij wel een sandwich bij de buren kon halen als we dat wilden. Door deze manier van doen maken we bij een restaurant altijd een plan B en C voor het geval ze je uitgekozen gerecht niet hebben. Als de serveerster ineens richting onze tafel loopt of oogcontact maakt met een van ons dan waarschuwen we elkaar meteen: 'Ze komt/kijkt, iemand z'n gerecht is er niet'.
Anyway, na het 'eten' gingen we opzoek naar een Casa aan het strand. Helaas waren het er niet zo veel en de gene die er waren zaten vol. Als laatste werden we nog mee gelokt naar een Casa aan de overkant van de straat, maar dit bleek in een vervallen mini dorp te staan en de Casa was rood (rode Casa's betaal je per uur) dus je kan je wel voorstellen hoe het er uit zag. Gelukkig had ons mams aan de andere kant van Santiago de Cuba een Hotel Particular gevonden met een zwembad. Bij aankomst van het hotel had je aan de ene kant uitzicht op een stuk industrie terrein, maar de andere kant op de zee en natuur. Het hotel bleek van de staat te zijn, maar veel mooier en schoner dan de andere staatshotels die we hadden gezien. De dag was na al het zoeken alweer bijna voorbij, dus na een korte chilling gingen we richting het Fort aan de overkant van het water om te eten. Bij aankomst bleek het Fort alleen in de middag open, maar uiteraard stonden er mensen en die wisten wel een plek waar we konden eten. Één van de mannen nam ons mee naar zijn huis waar op het dakterras zijn hele familie aan het eten was. Ondanks dat de meesten van ons weinig zin hadden om te eten en chagrijnig waren, was het toch nog erg gezellig en aan het einde van de avond werden ons nog sigaren aangeboden. Toelichting op onze toestand: Mam, Kees en ik zijn een beetje klaar met het eten. Het enige wat ze hier hebben is vlees of seafood (kip, varken, garnalen, kreeft of vis) en dit krijg je met rijst (wit of met bruine bonen) en groeten (gesneden komkommer, tomaten en witte kool). M'n vader is af en toe boos omdat de helft van de kaart elke keer niet aanwezig is en er geen Mojito's in het hotel zijn, omdat het ijs of de munt op is... En af en toe wilt iemand gewoon lekker naar Nederland. Het kan niet altijd leuk zijn, maar over het algemeen gaat het prima en is het heel gezellig!

De dag erna bleven Ivo en ik bij het hotel, waar ik de hele dag heb gechilld en Ivo nog op avontuur is gegaan om die sigaren van de dag er voor te kopen. Wat resulteerde in een goede deal en een nieuwe penvriend haha. Mam, pap en Kees gingen een wandeling door Santiago de Cuba maken. Hier een gastoptreden van Kees van hun ervaringen:

Ja, nou, ik ging dus met pap en mam Santiago de Cuba in voor een rondwandeling. Het was uiteraard weer bloedheet, maar dat weerhield ons er niet van om een wandeling van maar liefst 3 (!) uur uit te kiezen. En we hebben wat meegemaakt joh.. Eerst gingen we naar twee musea: een met de volledige kunstcollectie van meneer Bacardi (ja, die) en een over carnaval in Cuba. Dat laatste klinkt leuk, maar was een beetje treurig. Daarna hadden we het toch best wel een beetje warm en dus was ik alvast op zoek gegaan naar wat schaduw. Slenterend langs de muur in de schaduw kwam ik langs een raam, waaruit muziek kwam. Toen ik een beetje naar binnen stond te kijken, kwam er een gezicht bij het raam en die riep dat we gezellig binnen moesten komen omdat hij en zijn band aan het repeteren waren voor vanavond. Dus toen we binnenkwamen steeg er luid geroep op van de bandleden, die ons verwelkomden. Meteen drie mojito's besteld en lekker aan een tafeltje naar de band gekeken. Tussen de tafels stond een vrouwtje die af en toe eens op stond en een beetje salsa ging dansen. Op een gegeven moment wenkte ze mij en voor ik het doorhad stonden we met zijn tweeën tussen de tafels salsa te dansen vlak voor de band. Ondertussen streken er twee Cubanen neer aan de tafel bij pap en mam en had een van de twee een dikke fles rum van achter de bar vandaan getoverd. Dus toen ik en de salsa dame na het dansen ook neerstreken aan de tafel, was het dolle pret. Voordat we nog meer mojito's konden bestellen zijn we maar snel weggaan, voor onze eigen bescherming haha. De rondwandeling ging weer verder en bracht ons naar verschillende plekken, waaronder een fort, midden in de stad, waardoor je een prachtig uitzicht had. Daar aangekomen raakten we weer in gesprek met een Cubaan, een geschiedenis leraar op een school, die ons veel kon vertellen over de gebouwen in de stad waar we op uitkeken. Het gesprek kwam daarna op zijn gezin, twee dochters en een vrouw, en zijn oudste dochter wilde dokter worden. Hier in Cuba is het leven in principe goed: er is weinig tot geen geweld of drugs, onderwijs en medische zorg is gratis. Maar de economie is niet heel goed en dus zijn veel dingen schaars. Om die reden had mama thuis al haar tas helemaal vol gepropt met zeepjes, pennen, oude kleding en schoenen en ons aangespoord dat ook te doen. Geraakt door het verhaal van de geschiedenis leraar hebben we hem daar ter plekke een t shirt voor zijn dochter en schoenen voor zijn vrouw gegeven. Hij was daar echt ontzettend blij mee! Daarna heeft ie ons nog naar een restaurant begeleid, waar hij dan ook commissie voor krijgt, in dit geval een fles olie voor zijn pasgeboren dochter. Echt leuk om op deze manier andere mensen te kunnen helpen. Ook fijn dat we in dat restaurant een weids uitzicht hadden over de stad en ook nog een lekker hebben gegeten! De rondwandeling hebben we afgemaakt en duurde volgens mij nog langer dan de beoogde drie uur, maar het was absoluut geen straf als je dit soort leuke dingen meemaakt.

De laatste dag op deze plek gingen we overdag naar het Fort waar we even rondgelopen hebben en de rest van de dag hebben we aan het zwembad gelegen. Eind van de dag besloten we de groep te splitsen. Ivo en ik bleven in het hotel en de rest ging in de stad slapen, zodat ze nog een drankje konden doen en 's avonds een rondje door de stad konden lopen. Zij hebben weer van alles mee gemaakt. Ivo en ik hadden eindelijk internet kaarten gevonden dus hebben we lekker de hele avond op onze telefoon gezeten en als avondmaal nootjes (met mieren) en muesli repen gegeten. Hier weer een gastoptreden van Kees over hun avond:

Pap, mam en ik gingen dus naar Santiago de Cuba om te overnachten. Pap was al eerder die dag er heen gereden om een overnachting te regelen, maar dat was niet heel goed gelukt. Het hotel waar hij graag wilde overnachten was vol toen hij het ging vragen. In al mijn enthousiasme wilde ik die avond toch nog een poging wagen en VICTORIE: ineens hadden ze wel twee kamers. Pap en mam helemaal blij en daarna nog meer, omdat we ontzettend lekker hebben gegeten op het balkon van een restaurant dat uitkeek over een leuk plein. Na het eten zijn we op zoek gegaan naar nog wat leuke plekken om te dansen. Eerst kwamen we na een korte wandeling uit een druk plein, met veel muziek en nog meer Cubanen. We stonden nog geen twee minuten te kijken naar de dansende mensen of mama en ik werden al gevraagd voor een lekker salsa dansje. Mama heeft natuurlijk in Trinidad voor het eerst een echte les gehad, maar dit was haar eerste echte dans in het 'wild'. Daarna zijn we nog naar Casa de la Trova gegaan, een soort bar met een live band, waar tussen de tafels salsa gedanst wordt. Hier was een 50/50 mix van toeristen en Cubanen en serveerden ze mega goede cocktails. Ook daar hebben we nog een tijdje gezeten, cocktails gedronken en gedanst en daarna was het tijd om het bedje in ons hotel uit te proberen. De volgende ochtend werden we wakker van de stralende zon die door de luiken viel en de muzikanten die op het plein onder ons aan het spelen en zingen waren. Cuba op zijn best!

Diezelfde ochtend, voor we door reden naar de volgende stad, gingen we nog even langs de Bacardi fabriek. Dit bleek alleen een winkel te zijn helaas, dus na een korte toelichting stonden we weer buiten. Pap had alweer iemand gevonden die hem gestolen rum wilden verkopen, dus om de hoek van de Bacardi fabriek - in een steegje waar het stonk naar pis - hebben we onderhandeld en drie flessen gestolen rum van een random Cubaan gekocht. Dat gaat hier overal hetzelfde met van alles en nog wat. Internet kaarten, sigaren, rum, etc. Het meesten is gestolen (van de staat) en doorverkocht aan toeristen. Vinden wij hele prima, want dan verdienen de inwoners er tenminste iets aan en voor ons is het goedkoper als we het bij hen kopen.

Vanuit Santiago de Cuba gingen we naar het Noorden om aan die kant van het eiland op het strand te liggen bij Playa Guardalavaca. Deze plek ten Noorden van Holguin staat bekent om de hele rits All Inclusive Resorts langs de kust. Het is hier verboden voor Cubanen, tenzij je er werkt. In eerste instantie waren we hier niet heel enthousiast over en hebben we weer een aantal uur besteedt aan het zoeken van een Casa. Na enige tijd vonden wij Casa Karla waar Kees, Ovi en ik konden slapen en de Casa er naast had nog een kamer voor onze ouders. Na het installeren zijn we gelijk op avontuur gegaan om het eerste Resort van het rijtje te inspecteren. Het was wel een beetje zoals we het hadden voorgesteld: mensen die interessant en populair proberen te doen, smerig eten en smerige cocktails. Maar dat maakten ons niets uit, want niemand merkte dat we geen gasten waren dus hebben we gratis zitten zuipen. Nou ja het eerste drankje hadden we gestolen, maar binnen hebben we gewoon netjes betaald. Waar ze trouwens achter de bar enorm van in paniek raakten, want dat was eigenlijk niet de bedoeling. Het improvisatievermogen van Cubanen is niet erg hoog.

De volgende dag zijn we hopeloos opzoek gegaan naar een strand. Ik zal jullie de details besparen, maar het kostte nogal wat tijd. Uiteindelijk toch gevonden en hebben we de rest van de dag heerlijk in de zon (schaduw voor papa en mij) gelegen. 's Avonds hadden we een restaurant gevonden waar ze pasta hadden, dus we waren helemaal gelukkig.

Op dinsdag gingen mam, Kees en Ovi duiken. Net zoals ik, heeft Ovi last van z'n oren dus het was nog maar de vraag of het zou lukken. Zijn laatste duik was ondertussen alweer 10 jaar geleden, dus hij wilde het toch graag proberen. Na een korte proefduik in het zwembad gingen ze allemaal de boot op. Uiteindelijk ging alles goed! Ovi heeft tot 9 meter diep gedoken en mam en Kees zelfs 32 meter. Waarbij ze een labyrint van koraal hebben bekeken. Ondertussen hadden pap en ik een reservering bij het Resort Pesquero gemaakt voor de dag erna, zodat we toch het All Inclusive fenomeen kunnen ervaren. De rest van de dag hebben we pizza gegeten, Mojito's gedronken en op het strand gelegen.

Op woensdag was de dag van het Resort aangebroken. We hadden het ontbijt bij Casa Karla afgezegd en gingen in de vroege ochtend al naar het Resort, zodat we daar konden ontbijten. De kwaliteit van het eten was vrij dubieus, maar er waren andere dingen te eten dan de afgelopen 4 weken dus dat was wel welkom. De kamers waren nog niet klaar, maar we mochten wel overal gebruik van maken dus zijn we met z'n allen bij het zwembad gaan liggen. In de tussentijd ging Ovi naar het sport center en de kapper. Rond lunchtijd liepen we een klein rondje over het Resort, hebben in één van de restaurants gegeten en daarna gebruik gemaakt van de ijs zaak.
Om 15:00 uur zou de Bingo beginnen, maar helaas waren Kees en ik te laat dus mochten we niet meer mee doen. In plaats van Bingo zijn we maar gaan zwemmen en hebben alle bijzondere mensen die in het Resort rondlopen aanschouwd. De rest van de dag werd gevuld met zwemmen, zonnen, lezen, internetten, koffie drinken en cocktails drinken.
Rond 19:30 waren we allemaal gedoucht en klaar om naar een restaurant te gaan. Bij de eerste drie restaurants waar we kwamen werden we echter weg gestuurd, omdat we niet hadden gereserveerd en mochten daar dus niet eten. Het enige waar we konden eten was het lopend buffet, maar daar zijn we niet echt fan van. Na enige moeite bij de in check balie en het PR bureau hadden Kees, Ovi en ik het toch voor elkaar gekregen dat we ergens á la carte konden eten, dus was iedereen weer blij. Als afsluiting hebben we staan kijken naar een hilarische show van bejaarden die YMCA en Surviver stonden te zingen en dansen.

Op donderdag was onze één na laatste dag aangebroken. Na het ontbijt gingen een aantal van ons nog zwemmen, een paar nog internetten en ikzelf ging naar de kapper. Om 12:00 uur checkten we uit, maar omdat onze bandjes niet waren ingenomen hebben we ook nog even geluncht en koffie gedronken. Rond 13:00 uur vertrokken we richting Holguin. Onze laatste stop voor we weer terug naar huis gaan.

Al met al waren we positief verrast door het Resort. Uiteraard zijn er de clichés van aanstellerige mensen die populair en interessant doen, vooral Amerikanen. In dit Resort hadden we afgezien van een paar dronken Fransen, geen last van andere dronken (Engelse of Russische) gasten. Alles was mooi, schoon en netjes. Het was fijn dat we allemaal ons eigen ding konden doen en dat alles goed verzorgd is. De kwaliteit van het eten is niet om over naar huis te schrijven, maar dat namen we op de koop toe. Of we dit voor lange periode als vakantie zouden boeken? Daar zijn we het nog niet over eens, maar voor nu was het echt meer dan prima! Leuke ervaring!

In Holguin habben we een enorme Casa dankzij Casa Karla. Na aankomst gingen we naar het plein en heeft vaders een paar oude telefoons die we hadden mee genomen geruild voor sigaren.

En nu is het vrijdag 14 februari, Valentijnsdag en de dag dat we terug naar huis gaan. Terwijl we in het zonnetje op een plein zitten, is Ovi aan het regelen of we de laatste uurtjes nog een ritje kunnen maken in een oude Amerikaanse auto. Nog even genieten en dan terug naar huis! Hierna zal nog één afsluitende blog komen, dus niet afhaken hoor!

Geschreven door KeesMaakopreis