De laatste week is aangebroken, maar daarmee niet de minste want er zijn allemaal leuke dingen gebeurd!

Maandag
Na vier dagen kwam eindelijk de slager weer terug om de schapen in stukken te snijden. Per schaap waren er twee stukken lår (been), indre (binnenste filet), ytre (buitenste filet) en overig vlees dat werd gemalen. De slager sneed alles is stukken en Franzi en ik deden het in de vleesvermaler en zorgden er vervolgens voor dat het werd vacuüm gezogen en gesealed. Dit was super leuk om te doen, omdat je precies zag waar het vandaan kwam! We hadden het verdeeld is twee groepen, namelijk de dikke (nooit zwanger geweest) en de dunne (miskraam gehad). Dan was het makkelijk uit elkaar te houden en konden we het verschil proeven. Eind van de week had ik hamburgers gemaakt en het dikke schaap was het lekkerst. Wat eigenlijk klote is, want dat dikke schaap leverde geen lammetjes en had echt mega veel vet aan haar lichaam wat dus onbruikbaar is en weg gegooid werd. Maar ik snap nu eindelijk waarom mensen slager worden of waarom papa naar workshops gaat en dieren slacht en in stukken snijdt. Om ons vervolgens in de familie groepsapp foto's te sturen van half dode dieren waar hij zelf met een heel trots hoofd naar kijkt en wij thuis altijd een beetje onpasselijk van worden. Het is dus ontzettend interessant!

Later die dag hebben we schapen hokken weer schoon gemaakt. Gelukkig krijgen ze nu ander soort hooi; hetzelfde als de eerste week toen ik hier was, want dat zorgt dat de poep weer normaal wordt (soort keutels in plaats van hoopjes poep) en we minder vaak hoeven op te ruimen. Daarna hebben Franzi en ik zaadjes geplant van radijs, komkommer, pompoen, tomaat en wortel, zodat ze in de zomer iets te verbouwen hebben.

Zondag voelde ik me al niet lekker, maar maandag werd het niet beter. Eind van de dag ging ik naar bed en werd met koorts wakker. Håvard had Underberg voor me mee genomen, want mensen drinken dat blijkbaar als ze ziek zijn of een kater hebben. Ik ging bijna over m'n nek toen ik een slok nam dus ik bewaar het wel als souvenir.

Dinsdag
Deze dag heb ik alleen maar in bed gelegen. Gelukkig ging het s avonds al iets beter.

Woensdag
De eieren kwamen uit! De avond ervoor hadden twee kuikentjes al een gaatje gepikt in hun ei en de dag erna kwamen ze dus allebei uit! Eentje had wel een beetje hulp nodig, want die kwam er zelf niet uit. Als het kuikentje er na een bepaald aantal uur niet uit is kan je hem helpen door het ei te 'pellen'. De eerste laag is gewoon de eierschaal en daaronder zit een dun vliesje. Vervolgens hoort dan het kuikentje te komen, maar bij deze zat er nog een soort placenta omheen waardoor hij niet los kwam. Volgens mij had hij dat eerst op moeten eten, maar dat had hij niet gedaan dus had ik met een pincet alles heel voorzichtig verwijderd en toen konden we hem eruit halen!

De rest van de dag heb ik vooral rustig aan gedaan, want ik had nog immense hoofdpijn. Dat kwam waarschijnlijk door de enorme hitte in de badkamer waar de kuikentjes stonden, de moonshine die Håvard zelf aan het maken was en de geur die door het hele huis hing (inclusief mijn kamer) en omdat ik nog steeds ziek was. Eigenlijk zou ik die dag naar Lillehammer gaan met Håvard en Franzi, maar dat leek ons toch niet zo handig gezien hoe ik me voelde.

Donderdag
Die ochtend voelde ik me gelukkig weer een stuk beter en de rest van de kuikentjes waren uit gekomen. Behalve één ei; we denken dat hij óf niet bevrucht was óf te zwak om naar buiten te komen en is gestorven (ik had per ongeluk het ei weg gegooid zonder er eerst in te kijken dus we weten het niet zeker). Er waren op dat moment dus vijf kuikentjes! Helaas was er eentje echt super zwak, dus na wat onderzoek heb ik besloten om hem suikerwater te geven om wat aan te sterken en hopen dat dat helpt!

De rest van de dag heb ik de was gedaan, de keuken en hal opgeruimd en schoon gemaakt en een nieuwe cake gebakken. Caro had namelijk een cake gebakken, maar die was nog half rauw en ik vond hem echt kei smerig. Later had ze hem nog een keer in de oven gedaan (en geen timer) en was hij half aangebrand.

Vrijdag
Het kuikentje, Calimero (shout out naar Su!), dat ik de dag ervoor had geholpen was helaas dood gegaan. Dat dachten we eigenlijk al, want hij werd maar niet sterker. De rest van de kuikentjes renden heel hard heen en weer, maar deze leek wel terminaal. Dus heb ik Calimero maar weg gegooid en de rest van de kuikentjes in het grotere hok gezet.

Ik weet niet wat we verkeerd hebben gedaan, maar er zitten nog twee kuikentjes bij die een beetje retarded zijn. Eentje heeft één poot die werkt, maar de andere lijkt wel verlamd. De andere heeft twee lammetjes pootjes. Dit schijnt spreidpootjes te heten. Door pleisters aan beide pootjes te doen en ze aan elkaar vast te maken met tape zouden ze kunnen leren lopen. Dus dit hebben we gedaan en we hope for the best. Ondertussen geven we de twee retard kuikentjes af en toe een beetje suikerwater, aangezien ze niet echt makkelijk naar het eten en drinken kunnen komen. De twee gezonden kuikentjes heten trouwens Feete (wilde Franzi) en Christine (wilde Anne). De kreupele aan één poot wil ik Pikachu noemen, want hij is geel met een donker patroon en moest daarbij aan die Pokémon denken (maar ik geloof niet dat Franzi er heel warm van werd). En de kreupele aan twee poten heet McNugget (shout out naar Ed!). Iedereen was heel enthousiast over de naam McNugget, dus als de kreupele dood gaat geven we die naam aan Christine (want waarom zou je een kip in hemels naam Christine noemen...?).

Laatste dagen
De laatste dagen was ik helemaal alleen, omdat iedereen aan het werk was. Ook Caro was zaterdag ochtend vertrokken, dus het was vrij stil en saai. Ik heb wel een aantal dingen gedaan, zoals dieren voeren, ramen gezeemd en schoongemaakt maar niet echt boeiend verder. Het enige boeiende is dat ik perongeluk het kuikentje Pikachu heb vermoord. Ik was hem suikerwater aan het geven, maar blijkbaar te veel achter elkaar want hij stikte ineens. Ik probeerde nog een beetje met hem te schudden om hem te redden, maar hij was al dood. Super zielig, ik moest even een traantje weg pinken. Maar misschien wel beter, want hij kon toch niet veel met die lamme poot. Het was een kwestie van tijd tot hij dood ging. Dus ik heb hem perongeluk een handje geholpen.
Het andere kuikentje met twee lamme poten (voormalig McNugget, die naam is overgedragen aan één van de gezonde kuikentjes) heb ik een dag later verdronken. Die was echt super zwak en kon echt helemaal niks. Vlak voor z'n einde zat hij naar adem te happen in de kooi en ik vond het zielig als hij nog twee dagen moest creperen. En ik was toch al een koudbloedige moordenaar sinds Pikachu, dus heb ik deze ook maar het loodje laten leggen. Het was wel echt heel zielig, maar het zou nog zieliger zijn om hem te laten wachten tot hij dood ging.

Anyway dat was een leuk einde. En om het nog leuker te maken en nog een beetje spanning in de terug reis te brengen had ik de verkeerde bustijd in mijn hoofd en de bus gemist. Gelukkig was er onderwachts een andere wwoofer gekomen, dus die was weer omgedraaid met de auto en me zo snel mogelijk naar Lillehammer gebracht. Online had ik snel een ticket gekocht en 5 minuten voor de trein ging kwam ik aan op het station. Dat was wel een mooie afsluiting vond ik.

Ik ben super blij dat ik deze reis heb gemaakt. Het was ontzettend leuk, lastig, spannend, bijzonder en nog veel meer andere dingen. Ik ben wel eens langer op reis geweest dan dit, maar nog nooit alleen. Het viel me wel een beetje tegen hoe erg ik mijn familie mis en hoe lastig ik dat eigenlijk vond. Maar aan de andere kant ben ik daar ook blij mee, want dat is ook een goed teken! Ik ben in ieder geval weer blij dat ik naar huis ga. Opzoek naar een nieuw avontuur!

Geschreven door KeesMaakopreis