Vanwege het prachtige weer van afgelopen weekend hier in San Francisco, hadden we besloten maandag te gaan fietsen over de Golden Gate Bridge. Helaas bleek maandagochtend dat de temperatuur dramatisch laag was (rond de 15 graden) en dat het zelfs miezerde. Daarom hebben we de maandag ingevuld met een bezoekje aan de SF Zoo (zie vorig reisverslag) en zijn we dinsdag gaan fietsen over de Golden Gate Bridge. En wat een geweldige beslissing was dat; ik heb Maaike regelmatig ge-highfived om ons fantastische inzicht. Dinsdag was het namelijk (in tegenstelling tot de voorspelling) onwijs mooi weer: zonnetje, lekker fris windje, prima temperatuur. Dus gingen wij met frisse moed op pad.

De airbnb waar we verblijven is heel chill, maar ligt niet echt in downtown SF, dus moeten we om downtown te komen gemiddeld 45 minuten reizen en daarbij 4 keer overstappen. Maar dat geeft helemaal niks, we hebben toch geen haast! Hoewel.. We hadden een dag eerder bagels gehaald bij de supermarkt, maar die waren niet te eten. Dus hadden we besloten in Fishermans Wharf te ontbijten. Een hele onderneming later liepen we de pier op en gingen we op zoek naar ontbijt. Niks, maar dan ook niks normaals te vinden! Broodjes gezond of normale sandwiches doen ze hier niet aan, alleen maar corndogs, popcorn en vis (als ontbijt; nee bedankt). Maar ineens zag ik een bordje: PRETZELS! Pretzels zijn een soort brood, dus dat is een prima ontbijt, en dan was er ook nog de optie 'met kaas'. Brood met kaas als ontbijt, prima toch? Helaas, deze valt in de categorie 'ice tea': de pretzel is echt mega mega zout en de 'kaas' was bijna-oranje spuitkaas in een bakje. Maaike was er helemaal blij mee (zie foto) hahaha! Maar om het goed te maken hebben we samen een s'mores-crèpe gegeten als toetje. Die was zoooo zoet, daar word je bang van (en als ik dat zeg...)!

Met een gevulde (overvolle) maag liepen we richting de fietsverhuur. We huurden 2 hele chille, mountainbike-achtige fietsen met 8 versnellingen (dat waren de goedkoopste haha). En daarna gingen we op pad! We hadden de route van de voren een beetje uitgelegd gekregen, maar het kon ook eigenlijk niet missen. Hoewel SF de 'fietsstad' wordt genoemd, is het voor Nederlandse begrippen allemaal nog een beetje amateuristisch ;) We fietsten de boulevard af, langs Fishermans Wharf, langs het stadsstrand in de baai en vervolgens langs een haven met heeeel veel mooie (grote!) boten. Daarna hebben we een heel stuk langs het strand gefietst, vergelijkbaar met fietsen door de duinen van Scheveningen, en uiteindelijk kwamen we bij de voet van de Golden Gate Bridge. Daar hebben we even pauze gehouden en wat gedronken, want die 'frisse wind' bleek eerder een 'straffe, frisse wind' te zijn, en natuurlijk hebben we daar als een stel Chinezen heel veel foto's gemaakt. Daarna begon onze klim naar de Golden Gate Bridge. Best wel zwaar, want het was vrij steil en heel druk, niet alleen met fietsers, maar ook wandelaars en auto's! Maar voor deze doorgewinterde fietsers was het een makkie (beetje Chinezen van de weg drukken helpt ook wel), en eenmaal boven was het absoluut de moeite waard. Zó gaaf om eindelijk een keer op die plek te staan waar je altijd al die foto's van ziet! Over de brug zelf fietsen was ook heel indrukwekkend: je hoort niks anders dan de vele woeste auto's naast je en je hebt een heel mooi uitzicht over de baai van San Francisco, inclusief skyline en natuurlijk Alcatraz.

Toen we eenmaal de brug over waren, kwamen we in het vissersdorpje Sausalito, vanwaar we de ferry terug konden nemen naar Fishermans Wharf. Maar tot dan toe had de tocht 1,5 uur geduurd, veel te kort voor doorgewinterde fietsers zoals wij, dus besloten we door te fietsen naar Old Mill Park in Mill Valley. Dat was nog eens 9,5 kilometer op de al 13 kilometer naar Sausalito. De omgeving was best mooi, met van die typische SF-huizen en schattige meertjes. De laatste paar kilometers waren wel erg zwaar, aangezien de eerdere kilometers er al flink hadden ingehakt en we de steile wegen regelmatig moesten delen met auto's. Bovendien hebben we wat extra kilometers gemaakt door ergens een U-tocht te maken (het duurde 20 minuten en aan 2 mensen vragen totdat we doorhadden dat we fout zaten). Maar het drukke verkeer was ook wel weer spannend en Maaike leidde ons daar perfect doorheen! Eenmaal aangekomen bij Old Mill Park (we waren echt uitgeput) hebben we letterlijk 5 foto's gemaakt en zijn we meteen weer op de fiets gesprongen voor de terugrit. In our defence: we moesten de laatste ferry halen! Als een malle zijn we terug naar Sausalito gefietst (dat was vrij gemakkelijk want alles ging nu steil naar beneden joehoeee!). Eenmaal daar aangekomen bleek dat de op een na laatste ferry op het punt stond om te vertrekken, en hebben we mogen genieten van een prachtige tocht door de baai van San Francisco bij ondergaande zon.

Eenmaal terug in Fishermans Wharf zijn we binnengestapt bij een typische Amerikaanse 'diner' om een vette hamburger te bestellen. Om het Amerikaans gevoel af te maken hebben we er ook maar friet en een chocolate&peanutbutter milkshake bij bestelt. En toen waren we ongeveer 2000 kcal rijker. Joehoe! Liever te dik in de kist dan een calorieënbom gemist!

Woensdagochtend hebben we met pap, mam en Ivo geskyped. Het was erg gezellig, familiegrapjes kunnen gelukkig ook via Skype overkomen! <3

Daarna zijn we snel vertrokken naar pier 33, vanwaar we de ferry naar Alcatraz zouden nemen. De skypesessie was iets uitgelopen en we hadden onderweg nog wat tegenslagen met de metro. In de laatste tram (zo'n kei-TRAAG toeristentreintje) zaten we echt nagel te bijten, want het was 5 voor 12 en de boot zou om 12 uur vertrekken. We hielden het niet meer uit en daarom zijn we er bij de een na laatste halte er uit gesprongen en hebben we het op een lopen gezet. Met al die Amerikaanse invloeden kun je natuurlijk voorspellen dat dat niks wordt, maar niets is (gelukkig!) minder waar! We renden om 11.59 de boot op en terwijl we nog uit aan het hijgen waren, sloot de deur zich achter ons en gingen de trossen los. Victorie!

Het eiland Alcatraz is heel erg indrukwekkend, absoluut het rennen waard! We zijn over het hele eiland gelopen, maar de gevangenis zelf is toch wel het beste gedeelte. We haalden een audiotour op en hebben in ongeveer 1,5 uur de hele gevangenis bekeken. Het gevangenisleven is dan ineens zo realistisch: de cellen zijn klein, je voelt de wind door de tralies blazen en de bewakers staan in de wachttorens naar je te kijken. Extra geweldige toevoeging: ex-gedetineerde van Alcatraz William G. Baker was aanwezig voor een signeersessie voor zijn boek over zijn ervaringen in Alcatraz. Heel gaaf!

Geschreven door KeesMaakopreis