Geschreven door: Jessica

Na het zware Halloween-weekend in Las Vegas waren we wel weer toe aan wat natuur, kampvuurtjes en vroeg slapen. Dus zijn we vertrokken naar Zion National Park! Het was maar een (voor Amerikaanse begrippen) korte reis naar Zion, ongeveer 3 uur, maar we hebben nog nooit zoveel moeite gehad met autorijden.. We hebben om de 40 minuten gewisseld en als je niet hoefde te rijden, lag je te pitten. Dat hebben we nog geen een keer gehad! Vegas...

Tegen het einde van de middag arriveerden we dan eindelijk op een camping vlakbij Zion. We hebben snel pasta gemaakt en een "boekje gelezen" (lees: we zijn direct in slaap gevallen). Wat een feestbeesten!

Maar de volgende dag moesten we dan ook vroeg op, want we hadden een vette hike gepland: Angels Landing! Alle Amerikanen die we tegen zijn gekomen tijdens onze talloze hikes raadden ons aan om in Zion Angels Landing te doen. We hadden begrepen dat hij best zwaar is, want hij is vrij steil, en dat het laatste stuk behoorlijk spannend is vanwege de smalle paden en diepe afgronden aan beide zijkanten. Dus gingen wij (daarmee bedoel ik: 'ging ik') met frisse tegenzin op pad (Maaike had er gewoon veel zin in). Eerst werden we door een ranger gewezen op de gevaren van de trail, die voor gevorderden is. Toen we vervolgens in het shuttle busje naar het beginpunt zaten, vertelde de audio-gids dat er sinds 2004 6 mensen zijn omgekomen tijdens de hike en dat een goede uitrusting noodzakelijk is. En bij het beginpunt aan gekomen stond en nog een bordje met dezelfde informatie (zie foto). Ondertussen was mijn frisse tegenzin veranderd in sterke twijfels, maar ach: we waren er nu toch! Eigenlijk was het tot de helft van de trail goed te doen. Het was gewoon een enorm steile trail, maar wel vrij breed. Dit eerste stuk wordt trouwens de West Rim Trail genoemd. Dus eenmaal boven op die bergrug (the rim) moesten we, hijgend als een stel trekpaarden, even op adem komen. Ter informatie: het hoogteverschil tijdens deze trail is 453 meter. Ter vergelijking: van de 10 hikes in Zion is dit de, op één na, hike met het meeste hoogteverschil. Goed, bovenop aangekomen begon het dus pas. Dit is het punt waar de mietjes worden gescheiden van de bikkels. En wij zijn bikkels, dus we gingen door. Het pad was opgehouden, we moesten met behulp van een stalen ketting in de bergwand naar boven klimmen. Aangezien er niet echt een pad was en er aan beide kanten behoorlijk diepe afgronden zaten, was het erg krap, vooral als er ook nog mensen van boven naar beneden klommen en moesten passeren. Het was echt een zwaar stuk, waarbij we ook nog mensen tegenkwamen met hoogtevrees (wat doe je dan daar?!). Maar uiteindelijk op het hoogste punt was het uitzicht echt fantastisch. Het is moeilijk te omschrijven, maar je kan daar over alle bergen kijken, inclusief het steile stuk dat je daarvoor beklommen hebt. Dat is heel gaaf en absoluut de hoogste piek (letterlijk) tot nu toe!

Na de hike hebben we nog even het plaatselijke dorpje bezocht, op zoek naar goedkoop hout voor een kampvuur. Dat vonden we niet, maar wel twee Duitse lifters die naar dezelfde camping moesten als wij. Het was een stukje van een kleine 10 minuten en in die tijd hebben we veel tips uitgewisseld: zij gingen namelijk precies de route doen die wij al hadden gedaan en andersom.

De tweede dag in Zion hadden een nog zwaardere hike dan Angels Landing gepland: The Narrows. Deze trail duurt ongeveer 8 uur en er is geen pad, want je loopt op de bodem van een canyon door een rivier (de Virgin River). Ook deze trail is ons meerdere keren aangeraden door de Amerikanen die we tegen zijn gekomen, en dus mochten we deze ook niet missen. Van te voren hadden we een watervaste broek en schoenen gehuurd. De eerste 1,5 kilometer loop je op een pad langs de rivier, de Riverside Walk. Aan het einde van dit pad worden wederom de mietjes van de bikkels onderscheiden. Wij stapten meteen de rivier in, waar het vrij ondiep was, en begonnen te lopen. Al snel werd de rivier dieper, de stroming sterker en de trail rustiger. Lopend door die rivier voel je je ineens heel klein: de stroming kan je zo omver duwen en de rotswanden aan beide kanten zijn zo hoog dat je je hoofd in je nek moet leggen om de toppen te zien. Na een klein half uurtje kwamen we de Duitsers tegen die we de dag ervoor een lift naar de camping hadden aangeboden. Zij hadden al een stuk van The Narrows gedaan en waren een klein zijriviertje tegengekomen, waar het een stuk smaller (en dus spannender) was en ook veel minder druk. Dat was echt de beste tip die ze ons konden geven! We hebben de mini-waterval aan het begin van dat zijriviertje beklommen en kwamen toen in een canyon nog smaller en mooier dan The Narrows. En er was helemaal niemand te zien! We hebben een uur lang door deze canyon gelopen en zijn helemaal niemand tegengekomen. Totale rust en stilte: heerlijk! Na een korte lunch op een steen in het midden van de rivier zijn we teruggegaan naar The Narrows, omdat we toch nog een stuk van de originele route wilden doen. In totaal hebben we ruim 5 uur door de rivier gestruind en het was geweldig! Het diepste dal (letterlijk) tot nu toe!

Angels Landing en The Narrows waren zo vet dat we absoluut alles uit ons bezoek aan Zion wilden halen. Daarom planden we voor de volgende dag een kleine hike naar Emerald Pools voordat we zouden vertrekken naar de volgende bestemming. Ook de Emerald Pools zijn ons aangeraden, maar de hike is gemakkelijk, dus in eerste instantie wilden we hem laten schieten. Maar zoals gezegd wilden we alles uit onze trip naar Zion halen, dus zouden we de Lower Emereld Pools gaan bekijken. De Emerald Pools zijn 3 kleine meertjes die boven elkaar liggen en samen als het waren een soort waterval vormen. Het water komt uit de bergen en zorgt ervoor dat de stenen om de meertjes heen volledig bedekt zijn met begroeiing van planten en bomen. De hike naar het laagste punt was een makkie, maar de omgeving was veruit het mooiste van alle levels van de Emerald Pools (je hebt namelijk de Lower, Middle en Upper Emerald Pools). Ja, uiteindelijk hebben we alle levels gezien, want die Lower was zo gemakkelijk dat we besloten de Middle en de Upper er maar aan vast te plakken. Anders mag je het geen hike noemen!

Na deze mooie afsluitende hike in Zion zijn we in de camper van gestapt en doorgereden naar Bryce Canyon National Park. Dit is een klein nationaal park dat ongeveer 2,5 uur rijden is vanaf Zion. We kwamen vrij laat aan en besloten de rest van de middag en avond te chillen en morgen weer verder te kijken. De volgende dag reden we naar het Visitors Centre en hebben we ons een trail laten aanraden: een combinatie van de Navajo Trail en de Peek-a-boo Loop (geen grap). We zouden beginnen bij Inspiration Point, een uitzichtpunt dat je met de auto kunt bereiken. Dus wij rijden daar naartoe, parkeren onze auto, en slepen onszelf naar boven (het pad was echt heel steil). Eenmaal boven richtten we ons hoofd op en wat zien we? Toch wel een van de beste uitzichten tot nu toe! Alle bergen in Bryce Canyon zijn roodgekleurd en een groot gedeelte heeft een hele bijzondere vorm, als een soort totempalen. Deze worden hoodoo's genoemd en staan met hele groepen bij elkaar. Het uitzicht over de canyon was zo spectaculair, misschien deels omdat we het totaal niet verwacht hadden. De hike was ook ontzettend gaaf; eerst liepen we helemaal over de bergrug, zodat je over de canyon kan uitkijken en halverwege daal je af, de canyon in, en loop je door de groepen hoodoo's naar de andere kant van het park. Toch wel de meest bijzondere natuur die we tot nu toe hebben gezien!

Geschreven door KeesMaakopreis