Toen wij vanmorgen na de koffie Pottes inreden om onze eetvoorraad weer aan te vullen viel het al op dat het er weer ongewoon druk was. Kennelijk was er iets te vieren; overal vlaggen etc., de kerk deed ook mee met meterslange banieren vanuit de klokkentoren. Bovendien klonk er uit de luidsprekers een lied over La Reina Signora wat wij vertaalden naar feest voor Maria. Er werd onder politiebegeleiding met blauw zwaailicht een of andere hoge persoonlijkheid begeleid, dus het was iets serieus. Maar ondertussen hadden wij geen boodschappen want de supermarkten zaten dicht; de rest was gewoon open. Min of meer chagrijnig gingen wij dus maar weer richting camping toen Joost opeens iemand zag lopen met een brood onder de arm. De bakker was dus wel open maar waar had die zijn winkel? De hoofdstraat had ons niets te bieden maar in een klein zijstraatje vonden wij een bakkertje, dat nog meer dan genoeg brood had. Enthousiast kochten wij meteen maar twee broden zodat wij morgen ook nog wat hebben. Nadat we weer op de camping terug waren begon de pastoor zijn best te doen door wel drie kwartier aan een stuk de klokken te luiden, kennelijk was er in het dorp nog een processie. We hebben vanavond het restant van brood nummer een opgemaakt met een pak kaasfondue, dat wij mee genomen hadden voor een speciale gelegenheid. Wij vonden dat dit er een was, een fles wijn wilden ze in de bar wel aan ons verkopen en verder hadden we nog wat klein grut wat er wel bij paste.
We hadden vandaag geen zin om veel onder de voet te halen en hebben het grootste deel van de dag doorgebracht met niksen. Alleen nog even het begin van de route zuidwaarts voor morgen gecontroleerd en nog eens gekeken hoe het er bij stond bij de kabelbaan. Daar heerste rust! Maar wij hadden onze stadsschoenen aan en geen zin om daar op te gaan wandelen boven op de bult. Bovendien was het vandaag veel te warm voor inspannende activiteiten. Morgen schijnt het ook nog zo'n dag te worden. Maar dan zijn wij al op weg naar het Zuiden. De Noordkustroute is voor ons hier klaar. Alleen nog een stuk of drie steden zijn er over gebleven maar wij zijn geen fan van huisjes kijken. De natuur is op en dus gaan wij onze dochter en schoonzoon opzoeken, die a.s. vrijdag weer in Torrox zijn. Lekker op ons gemak afzakken en wel zien wat we weer beleven. Zo is het leven nooit saai.

Geschreven door Joost.op.reis