Vanmorgen na een ontbijtje á la Theo buiten in de zon gaan zitten met een bakje leut en genoten van het mooie weer. Tegen 11 uur op pad naar het Middeleeuwse dorpje Pérouges. Via een ritje langs de étangs, waar ze er hier maar genoeg van hebben, kwamen we bij de slagbomen van de parkeerplaats voor het dorp. Het stond er bomvol auto’s. Als je het dorpje binnenkomt via de vestingpoort zie je het eerst de kerk staan, die deel uit maakt van de vestingwal. In de buitenmuur zitten de schietgaten nog in oude staat met een plastic afdekplaat voor de kou natuurlijk. De muren van de kerk waren van authentieke keien en stenen, zoals ze altijd moeten zijn geweest. Alleen de pilaren en het plafond waren gestukt. Maar het geheel was heel sober en erg apart. Wij vonden het mooi! De rest van het dorp was ook goed onderhouden of gerenoveerd want het is gedeeltelijk nog bewoond en natuurlijk zit er een restaurant i n. Als ze hier al het bij de moderne tijd horende leidingwerk in de grond hebben verstopt zijn ze wel een poosje bezig geweest met het weer in oude staat terugbrengen van het “plaveisel”. Dat bestaat uit rond gesleten rivierkeien en soms een enkele grotere steen. Een kunstwerkje, zo mooi. Alleen mogen de paar bewoners en de middenstand hier binnen de muren wel met auto’s komen en dat bederft de uitstraling natuurlijk weer. Maar toch een mooi uitstapje en we hebben genoten van de mooie huizen en straatjes. Omdat er in de campinggids vermeld was dat er hier in de buurt ook nog Gorges te bezichtigen waren hebben we een poging gewaagd, die te vinden. Maar daarvoor moesten we naar onze smaak te ver rijden terwijl het naar de vraag was of het de moeite waard zou zijn. Dus hebben we er een tochtje door de omgeving van gemaakt. Veel bos hier en zoals gezegd veel meertjes waar ze kennelijk ook vis in kweken. Wat er ’s zomers nog meer spontaan gekweekt wordt kun je wel bedenken. Het is allemaal stilstaand water, muggen dus!
Na terugkomst weer lekker in de zon gezeten en het gejeremieer aangehoord van een landgenoot, die elke keer om een praatje verlegen zit en ons kennelijk een goed klankbord vindt. Als je zo’n buurman hebt is dat een geldige reden om te gaan verhuizen. Gelukkig gaat hij morgen voor 2 maanden naar Spanje. Toen we net ons eten warm genoeg hadden voor consumptie en alleen de kerrie met kip nog even verder moest opwarmen kwamen we tot de ontdekking dat het gas wel erg laag brandde. En wat ons – oh schande - als doorgewinterde kampeerders nog nooit is overkomen: HET GAS WAS OP! Gelukkig hebben we nog een klein tankje bij ons zodat we vanavond nog wel koffie krijgen en morgen thee. Maar als we geen campingwinkel vinden morgen wordt het voorlopig koude schotel met een koud biertje. Het is wel een vakantie met veel verrassingen. Maar zoals juf Ank zegt: dat vinden we niet raar, dat is héél bijzonder !!

Geschreven door Joost.op.reis