Vanmorgen in alle vroegte wakker geworden omdat het zo kil was in de caravan ( en onder de dekens ook). Lekker tegen elkaar aankruipen leverde niet genoeg warmte op en dus
moest de kachel maar vroeg aan om de boel een beetje op temperatuur te krijgen. Buiten was het mistig en naar later bleek - 2 gr. Alles zat onder het ijs, dus toen wij klaar waren met opruimen waren onze handjes bijna bevroren. Het eerste stuk van de route was heel mooi met ruige bergen; af en toe al wat zon. Er stond een stevige, ijskoude wind op de vlakte.
Later op de vlakte kwam de zon er goed door. We zagen onderweg veel bloeiende fruitbomen; die met witte bloesems zullen wel appels of peren zijn geweest. Maar de rose bloesems kunnen we niet thuisbrengen. Verder is de hoogvlakte wel erg kaal en bruin, een beetje saai. We hebben vandaag grotendeels (tol) vrije autovia gereden, dat schoot lekker op. Was ook wel nodig want het was een fiks eind; de grootste afstand tot nu toe: 598 km!
Het laatste stuk autoweg richting Valencia – de autovia Mudéjar, was versierd met een soort sterren. Alleen of in formatie opgesteld: je kon het zo gek niet bedenken. Iemand heeft hier goed aan verdiend! Ook zijn we de nul meridiaan van Greenwich midden in Spanje gepasseerd. In de buurt van Teruel zagen we langs de autoweg een groot aantal passagiersvliegtuig, waaronder een paar in de KLM kleuren opgesteld. We vermoeden dat het vliegtuigen betreft die in de mottenballen zijn gegaan .
De camping in Moncofa, gekozen omdat hij het hele jaar open is, bleek lastig te vinden. Er stonden pas borden toen we er al bijna waren. Maar daar bleek het 20 gr. te zijn, dus dat werd buiten een pilsje drinken, lekker in de zon. We zitten vlak bij het strand maar dat is niet geschikt om eens drie weken lang lekker in het zand te liggen; alleen maar keien en je kunt ook niet makkelijk in de zee komen. Er ligt een soort wal van rotsblokken aan de rand van de zee. Je moet hier dan eerst overheen klauteren. Dus alleen geschikt voor één nachtje. Morgen het laatste stukje naar Denia.

Geschreven door Joost.op.reis