De hele nacht wat je noemt kletsnat weer gehad dat naadloos overging in de morgen, de middag enz. Tot we weer thuis waren en tegen een blauwe lucht met mooie witte wolkjes aankijken. Dat is wel zuur als je opherhaling bent van iets wat je ruim 30? jaar geleden al eens gedaan hebt. Toen hadden we prachtig weer, liepen in T-shirt en hadden tijd voor geintjes zoals iemand met zijn blote voeten in een ijskoud beekje laten gaan staan (Marjolein). Die kon er vervolgens niet op eigen kracht uitkomen vanwege de gladde stenen en werd woest toen ze niet vlug genoeg hulp kreeg. Leuke herinneringen, voor ons dan.
Vandaag op pad met deze dingen in ons achterhoofd en op zoek naar bekende plekken. Gek genoeg hebben we er niet een gevonden. Ja de zee is afhankelijk van heen of terugrit altijd aan een kant van de weg. Maar dat was het dan. Er is veel wegdek op de schop gegaan en zijn er tunnels bijgebouwd of worden vervangen. Een oud exemplaar lekte en had plassen water aan de zijkant staan. Van het soort warmee je niets vermoedende mensen op het trottoir een lekker bad kunt geven.. En natuurlijk zoveel rendieren als we wilden. Ook de rotsen zijn hier van een ander soort steen, dikke platen leisteen. Maar toch heel mooi weer om te zien. Het is wel een heel eind voor een dag, dat wel. Onderweg zagen we weer de nodige fietsers, nat en verkleumd misschien maar dapper doortrappend. Eentje zagen we in gesprek met iemand die met een karretje op drie wielen langs de kant van de weg stond. Die persoon kwamen we op de terugweg weer tegen. We stopten en vroegen hem wat zijn doel nu eigenlijk was, lopend langs de weg naar de Noordkaap. Hij was op weg van de zuidelijkste punt van Noorwegen naar de noordelijkste. Volgens hem moest hij nog twee dagren lopen, 60 km per dag!! Moet er niet aan denken! En dat deed hij al 6 weken. Wat een prestatie! Ook zagen we weer de trekker met een wagentje erachter met een tekst, die wij natuurlijk niet lezen konden. Maar wat het meeste opviel was "de juffrouw" met een stel ontzettend lange benen gestoken in dikke kousen die min of meer languit op de motorkap van de trekker lag gedrapeerd. Dinie herkende mevrouw onmiddelijk, Joost was pas later overtuigd dat we dit span al eerder tegen gekomen waren. Even zoeken in het archief waar en wanneer dat was.
Nu de Noordkaap. Lag natuurlijk nog op dezelfde plek en is uit de verte onmiddellijk te herkennen aan de karakteristieke "neus" halverwege de berg uitsteekt. Net een neushoorn. Te ver weg om op de foto te zetten, het zicht was niet goed genoeg. Maar dan ben je er eindelijk en wat zie je? Een rij auto's die staan te wachten voor een loket huisje met een allervriendelijkste juffrouw. Maar dan komt de aap uit de mouw. Wil je alleen parkeren dan heb je een kaartje nodig maar als je overal inwilt dan is het parkeerkaartje gratis. Maar je moet dan wel toegangsgeld betalen voor het hele terrein en alles in het gebouw. En dat voor het schappelijke prijsje van N. kr. 660! Je krijgt een sticker voor op je jasje, zodat je niet clandestien kunt rondlopen.
Daarvoor krijg je dan de wereldbol, die ergens verstopt zit achter een lelijk stenen gebouw. Wel mooi aangepast aan de omgeving natuurlijk. Op een pilaar waarop allerlei namen van steden zijn vermeld hebben we het poppetje achtergelaten waarover we het gisteren hadden.
Binnen kan je lekker eten en drinken, heb je een museum en nog een paar interessante dingen voor wie wil. Aan prullaria is ook gedacht, genoeg keus. Niet voor ons. Er staan al genoeg bekers in de kast en sleutelhangers hebben we ook niet meer nodig. Joost had mazzel; voor hem was er een mooi geborduurd T-shirt te koop met een niet schreewerige opdruk. Voor de verzameling en om te dragen natuurlijk. Hij heeft er pas rond de 60 stuks. Na van al deze geneugten te hebben genoten togen wij weer toch tevreden op huis aan. De caravan stond er nog en zoals gezegd : mooi weer. Dat resulteert in een tevreden dag. Morgen op weg naar doel nr. 2 Kirkenes.

Geschreven door Joost.op.reis