Toen we vanmorgen wakker werden was het druilweer en dus deden we net als de rest van de kampeerders: lekker in het warme bed blijven liggen. Zodoende zaten we pas om 10.15 uur aan het ontbijt. Omdat we voor vandaag een rondje in het Nationaal Park Cerriana de Cuenca hadden gepland vertrokken we tegen 11 uur met de gedachte: we zien wel wat er van komt vandaag. In Portugal zijn we ook al eens op zo’n manier gestart en toen hebben we niet veel meer van het landschap gezien dan mist. Dat viel hier reuze mee. De weg omhoog langs de berg richting Valdecabras was een mooie slingerweg en we kwamen van de andere kant bij de Ciudad waar we gisteren waren. En tot onze verbazing stonden ze daar toch nog met hun parapluutje boven het hoofd kaartjes te kopen. En dat bij een temperatuur van een paar graden boven nul! Wij reden verder en hoe hoger we kwamen hoe kouder het werd: plus 1 op een gegeven moment. De regen veranderde toen in sneeuw! Joost kon het natuurlijk niet laten een sneeuwballetje te maken.
Omdat we wilden weten hoe we bij de Callejones de Las Majadas wilden komen hebben we nog een aardig toertje gemaakt. Maar eerst moesten we een benzinepomp zien te vinden want de voorraad was aardig aan het slinken. Toen de navigator ons bij een pomp had gebracht was die wel open maar had geen gasoline meer. Toen moesten we van armoe naar Cuenca. Daar vonden we wel een pomp; maar hier moesten ze eerst boter bij de vis hebben voordat je ook maar een druppel kreeg. Dinie moest dus naar binnen en zien duidelijk te maken dat ze voor 30 liter wilde betalen. Omdat ze niet meer wist of treinta nu 13 of 30 was heeft ze het maar in het Engels geprobeerd. Maar helaas: dat verstond de tankhouder weer niet. Maar met pen en papier kom je een heel eind en kon Joost de tank weer vol gooien.
Daarna weer terug richting Las Majadas. Vanuit dit plaatsje moest je bij de Callejones kunnen komen. Dit landschap is net zoiets als bij de Ciudad maar minder bekend. Het is wel ruiger en je kon er ook goed wandelen. We vonden de plek en ook de aanduiding van de wandelpaden maar het was er stervenskoud en heel modderig. De grond bestaat hier uit een soort leem en daar krijg je erg vieze schoenen van. Dus vandaag geen wandelsessie. Het was inmiddels wel weer prachtig weer geworden; dat had ons niet tegen kunnen houden.
We besloten weer richting huis te gaan, dit keer langs een andere weg. Dit bleek het eerste stuk een 12 km lange, smalle weg te zijn die door een gebied liep waar kennelijk brand was geweest. Hele stukken waren er alleen boomstronken en rots te zien. Wel was de oogst aan wild hier goed: 4 herten en een koe die op zijn gemak langs de kant van de weg lag. Ook nog een stuwmeer gezien, waarschijnlijk het Embalse de Toba. Het restant van een huis stak nog boven water uit. Al met al een geslaagde dag. En Joost heeft goed kunnen oefenen hoe hij met de stuurflippers moet rijden om de remmen te sparen bij de bult af.

Geschreven door Joost.op.reis