Na de koffie brood gesmeerd en de nodige flesjes water mee voor onze tocht naar de Bardenas Real. De camping had een hele grote kaart van het gebied en wist ons ook precies te vertellen waar het meeste te zien was. Het was een beetje een gezoek om het park te vinden omdat we ons in de luren lieten leggen door de borden langs de weg. Zodoende kwamen we Senda Viva Nature Park terecht. Kennelijk ook een geliefde plek voor campers om te overnachten want er stonden er maar genoeg. Na wat heen en weer gerij kwamen we toch op de gewenste plek bij het informatiecentrum terecht, die dezelfde kaart hadden maar dan in een handzamer formaat. De toer, die meestal gereden wordt langs La Blanca Baja is ongeveer 30 km lang en duurt ca. 1.30 uur, afhankelijk van hoe vaak je stopt om wat te bekijken. En dat hebben we heel wat keren gedaan. De route loopt langs een militair oefenterrein en aan de andere kant van de weg mochten we niet lopen, volgens de juffrouw van het informatiecentrum, want de vogels zijn aan het broeden!. Het gebied is een half woestijn. Waar ze nog wat kunnen met de grond staat meestal gras, de rest is bedekt met kleine, grijze struikjes. Het bestaat uit geërodeerd gebergte. Maar vroeger moet het ooit een vlak land zijn geweest want waar de erosie nog niet in alle hevigheid heeft toegeslagen is de bovenkant van de “bergen” plat. Waar dat niet meer het geval is zie je de meest mooie vormen van zandsteen. Het deed ons denken aan de Badlands in Noord-Amerika, zij het dat hier de kloven dieper waren en er meer van waren. We waren nog van plan om te wandelen maar de meeste routes duren 2 uur of langer en het was dan wel zonnig maar de wind was minder aangenaam. En onze jassen hadden we heel optimistisch thuis gelaten. Dus, dat is het niet geworden. Ook onze lunchpauze is binnensauto genuttigd bij een oud huisje, dat er nog redelijk goed bijstond. Je kon nog precies zien waar het vee huisde en waar de familie gehuisd moet hebben. Bij het laatste stuk van de route stond de Cabezo de Castildetierra (vlgs de kaart?) ; een heel aparte erosievorm. Je kon er met een beetje fantasie een knus stel uithalen. In ieder geval stikken we nu in de foto’s, die geselecteerd moeten worden. Dus Joost heeft wat te doen. Terug op de camping eerst een lekker koud biertje gepakt wat je dan meteen in de benen zakt terwijl je lekker in de zon zit. Rest van de middag zitten relaxen

Geschreven door Joost.op.reis