Toen ik een half jaar geleden begon met het plannen van deze reis was het oorspronkelijke idee om onze 3 laatste dagen door te brengen op het paradijselijke Isla Mujeres. Ik las echter dat de ferry's bij hevige wind niet uitvaren en ik wou het risico niet nemen om vast te zitten en onze vlucht te missen, dus daarom koos ik voor Puerto Morelos. Aangezien we een vrij actieve reis achter de rug hebben vielen we hier een beetje in een gat, zeg maar. Dus beslisten we om een dagtocht te doen naar Isla Mujeres. Ik boekte de tickets voor de ferry online en las positieve reviews over Isla driver Robby. Ik stuurde hem een berichtje of we nog een tour bij hem konden meepikken en dat lukte.
Dus deze morgen liep de wekker om 6u45 af want we moesten om 7u30 richting Cancun rijden om de ferry te nemen. De rit vlotte goed en we haalden zelfs nog een vroegere, dan de geplande, ferry. Na "een vaart" van 20 min., zetten we voet aan wal op het eiland. Omdat onze afspraak pas om 9u50 is kuieren we wat door de kleurrijke straatjes en drinken een koffietje. We worden in een golfkarretje opgepikt door Gyme, onze driver voor vandaag. Op Isla rijdt of huurt iedereen een golfkarretje om zich op het eiland te verplaatsen. Ik heb hoge verwachtingen van de tour en verwacht wat meer te weten te komen over de geschiedenis en de fauna en flora van het eiland. Niet dus! Bij mijn eerste vraag "Hoelang het eiland al bewoond wordt en wie het ontdekte", kijkt hij naar ons alsof we van een andere planeet komen. Ik schatte deze tour compleet verkeerd in... eigenlijk is Gyme onze persoonlijke chauffeur op het eiland en brengt hij ons van bar naar bar. Dat hoeft voor ons helemaal niet. De eerste stop was het hagelwitte Playa Norte, akkoord... een fantastisch mooi strand, het behoort tot de mooiste van de wereld, maar 1u30 in de "plakke" zon zitten of de beachbars afschuimen, hoeft voor ons niet dus na 50 min houden we het voor bekeken. Positieve noot: Philip maakte een lucky shot van mij terwijl er net een pelikaan overvloog. Coole foto hé? Vervolgens snorren we naar wat sightseeing spots en stoppen we voor een biertje in de Soggy Peso, een leuke bar met zicht op de oceaan. In de bar hangen honderden petjes aan het plafond. Na een half uurtje karren we verder en houden halt aan een kerkje met een uniek uitzicht. Ik denk dat iedereen daar tijdens de mis gewoon naar buiten zit te kijken in plaats van naar de preek te luisteren. We passeren heel wat kleurrijke huizen, de eilandbewoners mogen kiezen hoe ze hun huizen verven en daar zijn ze super creatief in. Het kerkhof is ook heel uniek! Elk graf is eigenlijk niets meer dan een betonnen blok, maar de familie plaatst daar dan zelf een huisje op, al dan niet gelinkt aan het voorbije leven, zodat de overledene ook na de dood een woonplaats heeft.
Richting het zuidelijkste punt van het eiland leven er heel wat leguanen, die houden precies wel van een fotoshoot.
Na een 5 tal minuutjes door aardeweggetjes te hobbelen bereiken we uiteindelijk Punta Sur, het meest zuidelijke punt van het eiland en tevens het meest oostelijke punt van Mexico. Het wemelt hier van de toeristen, maar de aanblik van het helderblauwe water en de woeste schuimkoppen van de Atlantische oceaan zijn zeker de moeite waard. Je vindt hier ook "pretparkbeelden" van Maya vrouwen. Aangezien Gyme niet veel over de geschiedenis te vertellen had zocht ik het zelf maar op. Isla Mujeres was oorspronkelijk een aan de godin Ixchel gewijde heilige plek van de Maya’s. Vanwege de vele vrouwenbeelden die de Spanjaarden hier aantroffen gaven ze het eiland de naam Isla Mujeres. Tot slot rijden we nog naar de lokale brouwerij ( Philip wil zijn app nog wat verder aanvullen) en we drinken allebei een biertje. Philip kiest uiteraard voor de IPA, La Mordida IPA en ik ga voor een Jamaica Miel Loco, een felrood biertje met hibiscus en honing uit Yucatan. Echt heel lekker en dorstlessend! Het wordt geserveerd met massa's ijsblokjes erin.
Ondertussen is de elektriciteit op het volledige eiland uitgevallen en hoewel Gyme ons nog eens bij een bar wil droppen, bedanken we hier vriendelijk voor en vragen we om ons bij de ferry af te zetten. Hij kijkt wat ontgoocheld en wij ook. Zo blij dat we hier onze vakantie niet moeten eindigen! Eén grote veramerikaanste (is dat een juist woord?) boel. Om 17u45 zijn we terug in ons hotel in Puerto Morelos en zoeken we nog even de rust van het strand op. Hier zitten families gezellig met de frigobox op het strand. Ze hebben zelfs plastieken tafels en stoelen bij. Daar waar de plastiek bij de meeste vrouwen in Playa Norte ergens anders zat. Eén grote show vond ik het. Maar het water, ... is echt zo turquoise als op de postkaartjes... dat is alvast wél echt!

Geschreven door Evas.reisblog