Gisteren gingen we nog snel iets eten in een restaurantje dat ons werd aangeraden door een Belg die ook mee was tijdens de Free tour. We wandelen in de pikkedonker door de kleine verlaten straatjes van Valladolid. Het blijft wennen dat het hier om 19u al stikdonker is en dat er praktisch nergens verlichting is. Tel daar nog de hoge borduren, diepe putten en grote plassen bij en je snapt wel dat het een kleine uitdaging is om heelhuids op je eindbestemming aan te komen. De leuke en lekkere restaurantjes liggen hier ook steeds op plaatsen waar je ze niet verwacht. Philip had al meerdere keren een blik in zijn ogen van: Waar zitten we hier? Is dat hier wel veilig? En komt dat wel goed? Soit... we bereiken restaurant La Selva zonder verstuikte tenen of geschaafde knieën en het is duidelijk dat het een Mexicaans familierestaurant is... de volumeknop staat hier op het maximum. We hebben niet zo een grote honger en bestellen 6 kleine tacos en empañadas. Ik drink er een margarita bij en Philip een cola. Ondertussen zingt een Mexicaan uit volle borst, hij begeleidt zichzelf op een Spaanse gitaar. Na zijn optreden komt hij langs de tafels en als we hem een tip geven vraagt hij waar we vandaan komen. Bij het horen van "Belgica" beginnen zijn oogjes te fonkelen en hij zegt dat hij een grote Belgische hit kent en dat we moeten meezingen. Daar weergalmen de eerste noten van "Dos cervesas por favor". Onverwacht maar zeker leuk! Na het eten wandelen we richting het Convento om de lichtshow te zien. Deze vertelt de geschiedenis van Valladolid. Het spektakel duurt ongeveer 20 min en is heel mooi opgebouwd. Knap hoe ze door te spelen met licht een volledig gebouw van vorm kunnen doen veranderen.
Deze morgen waren we alweer vroeg wakker en aangezien we pas om 12u moesten uitchecken dacht ik dat het wel leuk zou zijn om even in de cenote te gaan zwemmen. We pakken onze zwemspullen in en wandelen in een kwartiertje naar Cenote Zaci. Iets over 8u bereiken we onze bestemming maar het is er nog allemaal potdicht. Er is een mannetje aan het vegen dus ik vraag of het klopt dat de cenote om 8u30 opent. Zijn "yezz, yezz, yezz" boezemt niet al te veel vertrouwen in dus wanneer er nog iemand passeert vraag ik het opnieuw. De openingstijd blijkt 9u te zijn, dan maar wachten... ondertussen arriveren er nog 2 Franse meisjes en een Frans gezin. Omstreeks 9u zie ik een man met een tasje naar het tickethutje stappen, ik vraag of we bij hem de tickets moeten kopen en hij bevestigt dat, MAAR... de cenote opent pas om 10u. Arghhhhh... Mexicanen!! LOL! Blijkt dat de openingsuren twee weken geleden werden aangepast. Dan maar terug naar het hotel om een plonsje te nemen in het zwembad. Om 11u zetten we onze bagage in de koffer en gaan we lunchen (of laat ontbijten) in het bakkerijtje tegenover het hotel. We zetten ons in de mooie binnentuin en bestellen een smoothie en een brioche met hesp, kaas, spek, ei en avocado. Als hapje van het huis brengen ze ons toastjes met marmelade van papaya en honingboter. Yummie!!
Tijd om onze tocht verder te zetten, richting Rio Lagartos. We maken nog een tussenstop in Tizimin, maar daar is niet veel te zien en het is alweer drukkend warm dus zoeken we snel de airco van de auto op. Wanneer we het vissersdorpje Rio Lagartos binnenrijden valt ons onmiddellijk op hoe arm deze buurt is. Vervallen huisjes, onverharde wegen en massa's straathonden. Omstreeks 14u30 komen we aan in Villa Pescadores, ons hotel voor deze nacht. Van buitenaf ziet het er een standaard middenklasse hotelletje uit maar de kamer en het uitzicht... WAUW!! We boeken meteen ook onze boottour voor morgen bij Paco. Om 6u worden we op het ponton voor de deur verwacht voor een 3 uur durende trip door de lagune. We strekken onze benen nog 'ns door een wandeling op ”de dijk’ te maken, maar met deze temperaturen lijken onze benen al snel slappe pasta. Na 45 min houden we het voor bekeken... en keren we terug zodat ik dit verslagje onder het genot van de airco kan typen. Hasta mañana!

Geschreven door Evas.reisblog