Na 3 dagen Mexico is het wel duidelijk dat ik hier heel erg in de smaak val! Allez, bij de muggen hé! Deze morgen telde ik 32 beten, ik hoop dat ik nog bloed over heb als we terugvliegen.
About yesterday... zoals gezegd maakten we gisterenavond nog een geleide wandeling door Valladolid, ik reserveerde de Freetour bij Lakin Tours. Terwijl we wachten op de rest van de groep worden we opgevrolijkt door een groepje Mexicaanse dansers. Het is fascinerend om ze bezig te zien! Ze dansen zelfs met een heel servies op hun hoofd.
Omstreeks 17u40 starten we de wandeling. We beginnen op de artisanale markt waar we allerlei proevertjes krijgen: een cacaoboon, een soort gezonde gummisnoepjes (mango met suiker), gesuikerde noten, kokospasta en ook een snoepje tegen de keelpijn nl. añolar. We krijgen uitleg over de Maya's, de opbouw van de stad en de invasie van de Spanjaarden. Het Mexicaanse Valladolid is trouwens genoemd naar de Spaanse stad Valladolid als eerbetoon. We wandelen door de meest fotogenieke straat van Valladolid nl. Calle de los Frailes, wat zoveel betekent als de straat van de monniken. Deze weg leidt dan ook naar het Convento, het klooster. Hier wordt elke avond een lichtshow opgevoerd. Valladolid is samen met Izamal uitgeroepen tot Pueblo magico. In Valladolid betekent dat dat de huizen in pasteltinten moeten geschilderd worden. Aan de gevels van de huizen in de Calle de los Frailes mag niets veranderd worden, wil je iets aan het interieur veranderen, dan moet daar een speciale vergunning voor aangevraagd worden. (Deze wordt meestal geweigerd). Omstreeks 19u30 eindigt de toer en gaan we een hapje eten, we kiezen voor de nachos de la casa en de mole rosa (een typisch Mexicaans gerecht). Beiden heel lekker! We duiken op tijd ons bed in aangezien we morgen al om 7u45 in Chichén Itzá verwacht worden. Ik boekte een aantal maanden geleden, via whatsapp, een afspraak met Renée, een Nederlandse archeologische gids. Om 6 uur zijn we al uit de veren, prepareren een simpel ontbijtje op de kamer en omstreeks 7 uur rijden we richting het wereldwonder. We komen perfect op tijd aan en kunnen helemaal vooraan, bij de ingang parkeren. Renée staat ons, met een bordje met daarop "Eva", op te wachten. Geen nood, Philip mocht ook mee hoor! We betalen de inkom (en uiteraard ook de gigantische belasting) én de fee voor de gids en schuifelen om 8 uur door de security. Het is van in het begin duidelijk dat Renée een heel gepassioneerde en archeologisch opgeleide gids is... ze weet enorm veel en vertelt heel gedetailleerd. Geen vraag blijft onbeantwoord. Een paar leuke weetjes op een rij: De renovatie van Chichén Itzá begon in 1924 en tot op vandaag is er slechts 30% van gerestaureerd. Goud was voor de Maya's niet belangrijk, ze noemden dat trouwens "De uitwerpselen van de goden", cacaobonen waren echter een heel belangrijk ruilmiddel. Volgens Renée werden veel kinderen geofferd aan de regengod, vooral kinderen tussen 5 en 12 jaar, en onlangs hebben ze ook de resten van een tweeling van 3 jaar gevonden. Maya's werden opgevoed met het idee dat als ze later geofferd zouden worden dat een hele eer was, dus niemand was daar bang voor, integendeel... ze keken ernaar uit. Later tijdens onze reis vertelde Kristel echter dat er geen bewijzen gevonden zijn dat Maya's effectief mensen offerden. Cenotes waren ook een belangrijke offerplaats, ze zagen deze als de toegang tot de onderwereld. Maya's dachten dat de wereld een vierkant was, met op elke hoek een "ondersteuner" om de wereld omhoog te houden. Vandaar dat de meeste gebouwen een vierkante vorm hebben. Ze speelden 2 keer per jaar een balspel op een enorm veld. Er waren 2 teams van 7 spelers en de bedoeling was om een bal, ter grootte van een bowlingbal en gemaakt uit de sappen van de rubberboom, door een cirkel te "gooien". Gooien is niet echt de correcte term aangezien handen en voeten niet mochten gebruikt worden enkel de heupen en het bovenlichaam. Moeilijkheid 1: de cirkel was slechts een paar cm groter dan de bal. Moeilijkheid 2: de cirkel hing 8 m boven de grond. Moeilijkheid 3: De bal moest in de lucht blijven en mocht de grond niet raken. Het zal jullie dan ook niet verwonderen dat dit spel niet in 2x45 min werd gespeeld! Nee, het duurde uren, dagen en soms zelfs weken vooraleer een eerste goal viel! Maya's worden gezien als een volk met veel volharding... ewel ik kan het geloven! Omstreeks 10u 30 nemen we afscheid van Renee en wandelen we nog even verder op de site, maar de temperatuur swingt de pan uit en het is best wel pittig! We beslissen om nog even naar de gele stad Izamal te rijden. Deze naam betekent "Dauw die uit de hemel neerdaalt". In 1993 werd de stad bezocht door Paus Johannes Paulus II, die er een mis voor de indiaanse bevolking voorlas. Terwijl wij er waren was er ook een mis aan de gang en het moet gezegd zijn... hier zit er wél nog volk in de kerk! Er wordt geopperd dat de stad geel werd geverfd omwille van het pausbezoek, maar uiteindelijk blijkt het enkel een marketingstunt geweest te zijn. Het trekt wel wat toeristen aan. Helaas worden de gebouwen hier heel slecht onderhouden en is de gele stad er tegenwoordig één met veel zwarte vlekken.
Waren we ijsjes geweest, we waren al 10x gesmolten... de hitte en de vochtigheid zijn drukkend dus we houden het na een uurtje voor bekeken en rijden terug naar het hotel. Onderweg doorkruisen we kleinere dorpjes, waar mensen duidelijk nog in armoede leven. Op de terugweg barst een hevig warmteonweer los, het lijkt wel een moesson. De regen valt met bakken uit de hemel, maar gelukkig koelt het hierdoor wel wat af! Rond 15 uur komen we opnieuw aan in Valladolid, tijd voor de lunch. We stappen opnieuw binnen bij "de buren", Burrito Amor en eten er allebei een avocado toast. Vanavond gaan we misschien nog eventjes naar het lichtspektakel, morgen verkassen we voor een nachtje naar Rio Lagartos! Tot dan!
PS Alweer heel veel foto's maar het is soms moeilijk om te kiezen, en dan kunnen jullie ons verhaal misschien ook wat beter volgen. De eerste foto's zijn nog van de Freetour van gisteren

Geschreven door Evas.reisblog