Vandaag verkennen we de koloniale stad Valladolid, we starten onze dag met een lekker ontbijtje in Rua café. Philip neemt Mexicaanse roereieren en een broodje waar ik de naam al van kwijt van ben, voor mij wordt het avocadotoast. We drinken er allebei een vruchtensapje bij (gember, wortel en sinaasappel). Heerlijk!
Daarna wandelen we naar Casa de los Venados of in het Nederlands "Het hertenhuis". De deuren zijn dicht maar volgens een briefje op de deur zou het open moeten zijn, ik bel dus even aan. Een vriendelijke medewerker vertelt ons dat dit een privéwoning is en er enkel geleide tours zijn. (Op Tripadvisor wordt het als museum omschreven). De volgende tour is pas om 11u30 dus dan eerst maar iets anders nl. het San Roque museum, de ingang is vrij maar je moet je wel even registreren in het logboek. Het toont een beetje de geschiedenis van Yucatan en de Maya's. Helaas zijn alle beschrijvingen in het Spaans dus ik begrijp niet alles. Het museum is in een kerkje en is niet heel groot, we hebben dus nog wat tijd te vullen. Het wordt een sightseeing wandelingetje en ondertussen neem ik wat kleurrijke foto's. Omstreeks 11u20 staan we aan de deur van Casa de los Venados en stipt om 11u30 wordt ze geopend. We zijn met zeven mensen die de tour gaan volgen. Eens in de inkomhal besef je al dat dit een spectaculaire plek is. Ik wil me bij deze al verontschuldigen voor de vele foto's. Miguel wordt onze gids en spreekt perfect Engels. Hij vertelt ons dat het huis ongeveer 20 jaar geleden in vervallen staat werd opgekocht door een Amerikaans koppel, John en Dorianne Venator. Ze spendeerden 10 jaar aan de renovatie. De man des huizes is sedert zijn 17de een verwoed verzamelaar van Mayakunst en heeft alles wat in het huis te vinden is rechtstreeks bij de kunstenaars gekocht. Sommige werken voor slechts 50 pesos (ondertussen zijn die 5000 pesos waard). In de inkomhal is er een muurschildering waar hij 10 000 pesos voor betaalde, vandaag is het 10x zoveel waard. Het huis is GIGANTISCH!! Het heeft een bewoonbare oppervlakte van 1672 m2 en was oorspronkelijk het huis van de burgemeester. We krijgen verschillende kamers te zien, mogen overal in de stoelen of op de zetels zitten en Miguel is een enthousiast vat vol informatie. Hij overspoelt ons met zijn kennis en weetjes. Ik zet er even wat op een rijtje... Yucatan, de naam van dit landsdeel is eigenlijk niet Yucatan. In Mayataal is het "Land of the deer", maar toen de Spanjaarden kwamen en die probeerden te communiceren, zeiden de Maya's steeds "Yuh Ha tan", wat zoveel betekent als "Ik begrijp je niet" en Yucatan was geboren. Elke kamer is volgens een thema ingericht, in één bepaalde kamer zien we heel veel afbeeldingen en beelden met doodskoppen. Blijkbaar beelden de Mexicanen hun godsdienstige beelden graag af met een doodskop om aan te geven dat iedereen gelijk is. Zo gaan ze discussies van kleur, ras, rijk of arm en religie uit de weg. De foto van het kunstwerk dat op een piñata lijkt komt uit Oaxaca. Het is gemaakt van klei met daarop kleine propjes papier mache. Wisten jullie trouwens dat een piñata oorspronkelijk uit Azië komt en niet uit Mexico? Deze werd nl. door Marco Polo meegebracht. Het beeld van de jaguar met jongen is ook gemaakt uit klei, het heeft zowel volle als holle delen wat het bakken uiteraard bemoeilijkt. Toen de kunstenaar een grotere versie van het beeld wou maken, ontplofte dat. Een scherf belandde in zijn schedel en werd uiteindelijk zijn dood. We eindigen de rondleiding in het gedeelte waar de eigenaar nog woont. Zijn vrouw is helaas vorig jaar overleden. Daar staat een eettafelset waar 20 verschillende kunstschilders aan hebben gewerkt. Het is één van de duurste objecten in het huis. Op de stoelen staan de voormalige leiders van Mexico afgebeeld. Het item dat momenteel het meeste waard is is het hert met glazen parels. Ze gebruiken hiervoor dieren- of soms zelfs menselijke botten, maken het beeld in klei en bezetten dat dan met glazen pareltjes... één per één!! Toen ik op het einde van de toer aangaf dat ik dat huis niet graag zou kuisen zei hij dat er dagelijks 15 mensen zijn die elk 4 uur poetsen. Na een week zijn ze soms nog niet rond! Met een hoofd vol nieuwe info en ogen vol bewondering stappen we buiten. De hitte en vochtigheid slaan toe en we nemen even pauze met een frisdrankje.
Ik las gemengde recensies over een chocolademuseum "Choco Story" maar aangezien het echt super heet is beslissen we om de koelte van de airco wat op te zoeken en het museum toch te bezoeken. De tentoonstelling start supertoeristisch en doet mij wat aan een pretpark denken. Figuurtjes die de geschiedenis van de chocolade uitbeelden. Je duwt op een knopje, de spot gaat aan en een eentonige stem vertelt je wat er uitgebeeld wordt. Maar het moet gezegd zijn... ik heb wel een paar dingen bijgeleerd! Chocolade komt bvb. ook uit de Maya taal voort : choco betekent warm en ha betekent water. Het was een drankje dat jagers graag nuttigden bij thuiskomst om terug op krachten te komen. Een Maya ritueel waar ook chocolade aan te pas kwam was het hart van overwonnen mannen eruit snijden, het bloed ervan mengen met chocolade en het mengsel opdrinken om zo de kracht van de overwonnen strijder over te nemen. In een informatief filmpje kregen we ook het chocoladeproces te zien. Cacaobonen zijn blijkbaar wit als ze uit de vrucht gehaald worden. Daarna moeten ze 6 dagen fermenteren onder bananenbladeren en vervolgens 10 dagen drogen in de zon. Na 3000 jaar chocolade drinken konden we dankzij de industriële revolutie eindelijk ook chocolade eten. We eindigen de toer in het winkeltje en kopen er een reep van 70% donkere chocolade. Eens proeven of er verschil op zit. De chocolade is heel lekker, minder bitter dan bij ons en het grootste verschil... ze smelt helemaal niet zo snel als bij ons... gelukkig maar! Deze avond staat er nog een Free tour op de planning, maar daar vertel ik morgen dan meer over.

Geschreven door Evas.reisblog