Hallo iedereen, vandaag wordt het een verslagje met "weinig" foto's aangezien we de hele dag in en rond het water vertoefden.
Gisterenavond zijn we in Turtle bay restaurant een hamburger gaan eten (de empañadas, tacos, flautas enz. beginnen een beetje langs onze oren naar buiten te komen.) De bediening was heel vriendelijk maar de keuken was wat traag... wat bij aangrenzende tafels voor irritatie zorgde. Wij waren echter chill en genoten van onze aperitief, we zijn tenslotte met vakantie en ook al wat aangepast aan het Mexicaanse ritme. Als we onze super lekkere kippenburger hebben opgepeuzeld, staat daar ineens iemand van de bediening naast ons met een papieren zakje. Ze fluistert ons toe dat zich willen verontschuldigen voor het lange wachten... er zitten 2 keigrote chocolademuffins in! We zijn zo gecharmeerd dat we allebei nog een ijscrème bestellen (die is trouwens huisbereid). Philip kiest uiteraard voor chocolade en ik probeer iets nieuws nl. esposo gordito (dit betekent mollige echtgenoot), als ze mij vragen of ik 1 of 2 scoops wil, antwoord ik: "Ah, tis nen gordito, dus twee hé!" Mijn mopje was blijkbaar in de smaak gevallen want wat later komt hij met een brede smile terug en zet mij daar ne crème voor mijn neus... ik zweer het... een halve liter zit daar in, mijn coupe tot aan de rand gevuld en nog 'ns wat aangeduwd ook. Ik krijg dat hele geval natuurlijk niet meer op, maar als hij komt afruimen slaag ik er nog in van te zeggen dat het nu een esposa gordita (een mollige echtgenote) geworden is. Hahaha.
Anyway, deze morgen staan we rond 7u15 op en we merken dat het in de kamer heel erg vochtig is... onze lakens zijn klampig, onze zwemkledij is nog steeds kletsnat en de vloer glad. Er hangt ook een muffe geur. Dus Philip trekt die stoute schoenen nu eens aan en spurt naar de receptie. Hij komt terug met de mededeling dat ze zelfs niet discussieerden en dat we een updrage krijgen, maar daar is nu geen tijd voor want om 9u moeten we op ons meeting point zijn om met Kristel de centotes te bezoeken. En wat voor cenotes! Het zijn er 3 die in privébezit zijn van een man, Ephraïm, die ze 5 jaar geleden leerde kennen. Hij heeft een gigantisch stuk (honderden hectares) jungle gekocht en daarin liggen dus die cenotes. De man is blijkbaar zeer spiritueel en heeft 24!!! kinderen. Deze cenotes zijn heel speciaal omdat ze enkel door een paar gidsen bezocht mogen worden, individueel kan je er niet naartoe. Wij zijn er helemaal alleen, terwijl er in andere cenotes vaak 50 man zit. Mooi, mooier, mooist en puur, puurder, puurst! Als we één van de grotten rond een cenote betreden toont Kristel ons een scorpion spider, dit is eigenlijk geen spin want het heeft maar 6 poten en het loopt schuin, net zoals een krab. Herinneren jullie de vogel nog waarvan ik vertelde dat er een mayalegende was... wel die zit hier ook en die wordt hier de Motmotvogel genoemd, volgens de Maya's zijn deze dieren de wachters van de onderwereld, want cenotes worden gezien als de toegang tot de onderwereld. Of de mond van de onderwereld... Kristel knipt het licht even uit en inderdaad, door de stalagtieten aan de randen heb je het idee dat je binnenin een mond staat. (zie foto). We zien ook een spin die een gouden web weeft en als we terug stappen naar de auto zien we een kaaimanvlinder (die heeft de kop als een kaaiman, zie foto). Deze is blijkbaar héél zeldzaam... het was 10 jaar geleden dat Kristel er nog eentje zag. We rijden naar Tulum en eten er, in een typisch barretje, antojitos, Mexicaanse snacks. Vervolgens gaat het naar Sian Ka'an, dit natuurgebied geniet de hoogste bescherming, het is een biosphere. Het staat ook op de UNESCOlijst. Met een best wel pittige snelheid varen we over het meer tot in de mangroves. Daar stappen we uit en op de steiger doen we onze reddingsvest andersom aan... zoals een pamper. De benen gaan dus door de armsgaten. Wat een zicht! Hier zijn, helaas voor jullie, géén foto's van. Vervolgens springen we de mangrove in en laten ons door de stroming meevoeren gedurende een 6tal kilometer. Tot slot wandelen via een knuppelpad terug tot aan de boot en onderweg spotten we nog een kleine zoetwaterkrokodil. Dat was opnieuw een goedgevulde dag! Omstreeks 17u30 zijn we terug in het hotel en benieuwd naar de upgrade. We krijgen de beste kamer, een hoekkamer met aan twee kanten zicht op de oceaan. Joepie! Nu nog wat chillen aan het zwembad, een pizzaatje eten en morgen gaat het richting ons laatste hotel voor deze vakantie.
Ps Helaas val ik bij de muggen van Akumal beter in de smaak dan Philip en word ik hier dus zowat lekgeprikt!

Geschreven door Evas.reisblog