Dat het hier een paradijsje is dat vertelde ik al, dus behalve luieren, lezen, peoplewatching en eten steken we hier niet veel uit. Gisteren zijn we naar Los Cocalitos geweest, een soort strandje maar met gras waar je voor 100 pesos per persoon kan genieten van schommels en hangmatten in het tropische water. Het water is glashelder, en ik zie dan ook onmiddellijk en slang langs mijn voeten passeren. (Ze leek banger van mij dan ik van hem/haar, dus geen probleem). We chillen hier een paar uur en wandelen dan terug naar ons verblijf. Het is ondertussen al 14u en aangezien we het dorpje nog niet bezocht hebben, rijden we daar even naartoe, maken een wandeling, drinken een smoothie en vullen de benzinetank van de auto. Voor morgen hebben we een boottocht met een pontonboot gereserveerd, dus ik haal voor de zekerheid ook dramamine. Tijdens onze wandeling zagen we een leuk restaurantje dus daar zijn we dan ook gaan dineren. Ik bestelde er een cocktail met mezcal en gerookte ananas, 't was precies een goochelshow! Haha. Ook onze guacamole werd aan tafel bereid. Lekker. Verder bestelde ik allerlei gerechtjes om te delen, we eten ook nog ceviche van pulpo, vistaco's en gordita's met pulpo. Onze buikjes zijn weer rondgegeten.

Deze morgen, vrijdag, voor het eerst wakker geworden door de wekker... een chance dat ik hem gezet had. Om 9u30 worden we aan de steiger van het hotel opgepikt voor de tocht op de lagune. Tony is onze kapitein en gids van dienst en wij en een Nederlands koppel (dat toevallig gisteren ook in het restaurantje zat waar we onze smoothie dronken) de passagiers. Wat een luxe, dit is praktisch een privétour! De andere bootjes zitten goed gevuld. We krijgen alweer heel veel uitleg. De lagune (en nee, dit is geen meer aangezien het verbinding heeft met de oceaan) is 60 km groot. Het wordt de lagune van Bacalar genoemd, maar eigenlijk zijn er hier 4 aangrenzende dorpjes. Xul-Ha is het meest zuidelijke en wordt het cenote dorp genoemd omdat daar de meeste cenotes zitten en die zorgen voor de toevoer van het water. Antonio Pedro Santos is het meest noordelijke maar dat is onbewoond en daar leven de meeste krokodillen. We varen in/op de cenote negro, deze heeft zijn naam niet gestolen wat het water is hier pikzwart door de grote diepte. Ze weten niet prcies hoe diep deze is, maar zeker 60 m. Deze cenote wordt ook wel El cenote de la bruja genoemd, de centote van de heks. Daar hangt uiteraard een verhaal aan vast. Blijkbaar woonde hier een buitenlandse vrouw, zij alleen was eigenaar van de cenote en niemand anders kon ervan genieten. Dus wilden de Maya's en de overheid haar weg. Ze is vertrokken maar niet zonder eerst een vloek op de cenote te werpen. Er zou namelijk elk jaar iemand sterven. Volgens Tony zijn er ondertussen al heel veel sterfgevallen geweest want naast de cenote ligt nu de hogeschool voor lager onderwijs en er zijn al veel studenten verdronken. (Niet omwille van de vloek maar omdat de meeste Mexicanen niet kunnen zwemmen) Momenteel is er een verbod om in de cenote te zwemmen, maar je kan het wel doen... op eigen risico.
Wat verder wijst hij ons op de rode mangrove, die zagen wij al eerder in Rio Lagartos. Het overgrote deel van de mensen van Bacalar werkt in de jungle. Er worden daar campings opgetrokken en die mannen zitten daar gedurende een 4 tal maanden om hout te kappen. De stammen worden dan gewoon in de lagune gegooid en kleine bootjes duwen die via het piratenkanaal naar de oceaan om ze zo naar Belize te transporteren. (Belize ligt hier ong 20 km vandaan). We passeren het fort, dat ook is opgetrokken met stenen van mayaruines, Bacalar werd eerst veroverd door de Engelsen, maar deze werden door de Spanjaarden naar Belize verdreven... vandaar dat er nu in Belize Engels wordt gesproken en in Mexico Spaans. Het lijkt bij momenten wel alsof we in de Malediven zitten! We maken ook twee zwemstops, eentje in het piratenkanaal en eentje bij het vogeleiland. Het water kleurt prachtig turquoise... en het zand is spierwit. Wel gek dat het water in het midden van een lagune slechts tot op heuphoogte komt. 't Is dus eerder wandelen, dan zwemmen in de lagune. Voor we aan de terugtocht beginnen, voorziet Tony ons nog van een gezonde hap! Yummy! Dit was een hele mooie tocht of zoals Philip het verwoordde: Money well spent!

Geschreven door Evas.reisblog