Sinaasappels, mandarijnen (de vrucht niet de chinees) en verder geen oranje in de buurt. Want in Spanje. Ik zie hier geen overspannen bijeenkomsten zoals in Nederland gebruikelijk is tijdens een voetbalevenement als het EK of WK. Balletjes aan de antenne, stickers op de auto, vlaggetjes, gekleurde tulbanden of rood/gele kandora’s (Arabische mannenjurk, je zou zeggen dat ze in principe al duizenden jaren verder zijn met elkaars kleren dragen!), niks van dat alles. En dat terwijl we in noord Europa altijd zeggen dat ze in het zuiden van die opgewonden standjes zijn.
Maar ja, kan nog komen. Ondanks alle ongein in dat Qatar en FIFA-medeplichtigen zijn wij net zo laf als de meeste rest van Nederland. We zitten er bij de wedstrijden helemaal klaar voor. Hapjes, drankje, spanning en een hond die op de bank barstend van jaloezie ons aan zit te kijken. Jaloers op de hapjes die onbereikbaar achter een plankje haar staan te verleiden.
Normaal gaat Mukkes na een diepe zucht weer door met haar normale routine, slapen. Maar nu….. eten, in dit geval dus de hapjes, doen al haar zintuigen op 100% staan. Een krummeltje, per ongeluk gevallen op de grond, doet haar woest van de bank springen. Even aandacht verslappen van onze kant en dan met een Noppert-achtige reactie likt ze 6 pinda’s uit het bakje. Geke lachen, Bouke sjacherijnig. ‘Wat doet die hond op de bank!?’ ‘Ach laat haar, ze hoort erbij.’
Zucht.

Geschreven door Bouke.blogt