Met onze beslissing om alles te verkopen en aantal en omvang van onze spullen terug te brengen tot wat past in een camper en wat opslag, was een interessante tijd aangebroken. Want wat neem je mee, wat bewaar je en wat doe je weg. Dit in de verhouding van plusminus 10/10/80. Ik weet nog dat we het huis van m’n ouders opruimden. Alles door de handen, links een bult met ‘kan weg’ en rechts een bult met ‘kan niet weg’. Je raadt het al. De bult rechts was op een gegeven ogenblik proportie Mont Blanc, terwijl links het ‘Woutersbergje’ hoger was. Zo ook dus bij ons. Dat schoot niet op. Derhalve maakten we een werkverdeling. Geke deed alles in zakken en verdeelde deze over categorieën. Vuilstort, kringloop, Ynbring, kledingcontainer. Ik mocht niet meer in de zakken kijken en Geke was niet meer verantwoordelijk voor waar en wanneer een zak ergens heen ging. Vooraf aan deze exercitie kreeg onze jeugd nog de kans om de toekomstige erfenis af te romen. Dat gaf ook wel weer een goed gevoel, je kwam bij hun thuis zo nu en dan tenminste nog iets bekends tegen.
Al met al gaf deze tijd hete gevoel van het afpellen van een ui. Schil voor schil verdween, totdat je een essentie overhield van ‘mee en opslag’. We zijn nu op een punt aanbeland waar we voorlopig eigenlijk niets meer opruimen totdat ons huis verkocht is. Ik schat dat we op 50% zitten en weet je, ik mis niks🤗.
De volgende keer neem ik jullie mee op m’n opruimritjes. Vooral die naar de kringloop vind ik memorabel.

Geschreven door Bouke.blogt