Het leukste vermaak is leedvermaak. Je zit bij je camper een bakkie koffie te doen en daar draait een collega-camperaar het laantje in. Te grote camper voor een te klein laantje die vervolgens een te klein plekkie moet opdraaien met te krappe bochtjes. Vrouw stapt uit en gaat in de verkeerde spiegel aanwijzingen staan geven. Man wordt boos, stapt zelf uit en gaat kijken. Discussie die langzaam aan intensiteit toeneemt. 10 keer steken, camper staat. Luifel uit, kleedje voor de ingang. Stoelen en tafel naar buiten, koffie en gaan genieten van de volgende camper met hetzelfde ritueel en een gezicht trekken van ‘dat doen wij toch beter’.
Je hebt plekken waar je random, wat losjes ingevuld en naar eigen inzicht kan gaan staan en je hebt plekken waar je afgebakend door heggen, touwen, hekwerk of belijning moet gaan staan. Je ziet het meestal aan het campingmeubilair en de beheerder welke situatie je gaat aantreffen.
Maar ook hier geldt, elk voordeel heeft z’n nadeel. Het natteruimte-meubilair verhoudt zich meestal naar de placering. Beetje Ma Flodder tov Miep Kraak.
Wat we qua ruimte meemaken buiten ons mobiel huisje, maken we ook binnen mee. Nauw gangetje, krappe bochtjes, kleine kamertjes. De deukjes en krasjes die je op sommige campers ziet, vertalen zich bij ons naar wat blauwe plekken, bulten op onze kop en een schrammetje hier en daar. De keren dat we onze kop gestoten hebben zijn niet meer te tellen. Het vroeger uitgesproken ideaal van ooit een tiny-house komt zo langzamerhand wel wat onder druk te staan.
Daar tegenover staat een enorme ruimte in onze kop, dat doet de balans flink doorslaan.

Geschreven door Bouke.blogt