Lissabon doet me denken aan Amsterdam in de jaren 70/80. Wat vervallen, achterstallig onderhoud, veel graffiti (al weet ik niet of dat er in Amsterdam toen ook al was). En allemachtig, wat een toeristen. Daar reken ik onszelf natuurlijk niet onder, wij zijn inwoners van overal! Dus ook van Lissabon.
Je rijdt er naar toe over het zusje van de Goldengate bridge, die de Taag overspant.
Ik denk dat de afdrukken van mijn handen nog in het stuur staan, van inspanning. Die brug is met 3 rijstroken, per strook niet al te breed en je bent gefixeerd om in je baan te blijven. Ga je namelijk teveel over rechts verlies je je spiegel aan het huisje van de tolbrug (mooie beeldspraak overigens). Maar wat een uitzicht als de stad zich aan je tevoorschijn tovert.
De stadscamping wordt bevolkt door veel Britten die caravans hebben waar stickers ‘Long vehicle’ en ‘Schert aus’ achterop zouden moeten. Ernaast standaard een eigen wasmachine, droger en schreeuwende kinderen met rood haar. Allemaal in de buitenlucht.
3 kwartiertjes in de bus naar het centrum. Kost geen drol, 2 euro. Mooie rit, je ziet veel van de stad. Ik hou ervan. De buschauffeurs zijn broers van de tankwagenchauffeurs die ik eerder besproken heb. Rücksichtlos met lichtsnelheid door te nauwe straatjes. Je bent er wel lekker snel.
Het mooiste gedeelte is Amalfa. Ga niet met zo’n trammetje. Wachtrij van 500 meter, gepropt tot 1,5 tussenruimte, niet de corona-afmeting maar de intieme zone afmeting. Prachtige kerk, mooie uitzichten, heerlijke restaurantjes, gezellige terrasjes en er wordt rekening gehouden met de inhoud van je portemonnee. Als bonus krijg je enorme sterke bovenbeenspieren. Klimmetjes van 30%, trappen met 1000 treden.
Lissabon, een beetje shabby maar beslist een aanrader.

Geschreven door Bouke.blogt