De ultieme camping voldoet aan de volgende zaken:

• Een vierbaans snelweg er naar toe waar je alleen op rijdt, die eindigt 10 meter voor de camping.
• Onderweg kun je genieten van een prachtige omgeving met kleine schattige huisjes, ezeltjes, wijngaarden en uitgestrekte velden met citrusbomen.
• Een landelijk gelegen camping waar je geen last hebt van geluiden van auto’s en vrachtverkeer.
• Het sanitair is van topkwaliteit. WC-brillen, schone potten, afgesloten van elk onwelvoeglijk geluid en jaren 60/70-muziek op de achtergrond.
• WiFi van hoge kwaliteit en 16 amp.stroom.
• Een pittoresque dorpje met een HyperMarche en een Lidl om de hoek.
• Het dorpje (liefst bevolkt met vissers en zonder of heel weinig toeristen) heeft allemaal kleine restaurantjes waar je voor geen geld een compleet 3 gangenmenu krijgt geserveerd. De laatste gang is huisgemaakte tiramisu.
• Het dorpje heeft tevens een lange dorpsstraat zonder verkeer met boetiekjes, kringloopwinkeltjes en brocanterieen.
• ‘s Morgens warme croissantjes en een baquette aan je camperdeur.

Gelukkig voldoet geen enkele camping of camperplaats aan de hele opsomming.
Alleen al het eerste item, de weg naar de camping waar we nu staan toe, is een roman waard.
De weg ernaar toe is gevonden door Google maps (hoe deden we dat in hemelsnaam vroeger???). Kilometer of 80, te doen in max. 1 uur. Ik wijd er 2 alinea’s aan.
Alinea 1, De weg. De weg begon redelijk florisant als goed belijnd en breed bebermd. Gaandeweg verdween de belijning en brokkelde het asfalt links en rechts af en nam de autoweg de breedte aan van een fatsoenlijk fietspad. De bermen veranderde volgens de waarneming van Geke in diepe ravijnen van minstens 15 cm diep.
Waar in het begin het tegemoet komende verkeer bestond uit vriendelijk zwaaiende Portugezen in langzaam rijdend verkeer, veranderde dat al gauw in dolle gekken in tankwagens die met lichtsnelheid op ons af stormden (weer volgens de waarneming van Geke, maar wel met een kern van waarheid).

Alinea 2, In de bus. In de bus begonnen we frisgewassen, gepoetst en goedgemutst aan de reis. Maar zoals je zult begrijpen veranderde dat redelijk snel. Ik wil daar 1 ding over kwijt. Honden zijn nogal sensitief, we hebben Mukkes bij aankomst bijna moeten reanimeren.

Het is couleur locale, ik weet het en je kunt het ook de charme van het land noemen. Het leed, als je het al leed kunt noemen, is gauw geleden als je eenmaal op je camperplekje staat. Misschien voldoet het grofweg aan een stuk of 4 van de bovengenoemde items in de opsomming, maar de omgeving…. Ultiem mooi.

Geschreven door Bouke.blogt