Daar waar Nederland Mondriaan is, is Spanje en Portugal Picasso. De geodriehoek (over het algemeen dan) die sinds de ruilverkaveling in Nederland is gebruikt, kennen ze hier niet. En dat levert bijna bij elke hoek die je om rijdt een prachtig schouwspel op.
We zitten ook wel in de goede tijd van het jaar. Hoewel maart en april zo nu en dan ook wel wat frissigs hebben (Geke en Jesse wijzen me regelmatig op het kippenvel op m’n benen die onder mijn kurzebeinehose uitsteken), is het fris groen en kleur wat je hier overal tegemoet straalt.
Op de foto’s bij dit verslagje zie je daar een impressie van.
Het ongerepte wordt versterkt door geheel of deels vervallen huizen en muurtjes die overwoekert worden door plant en dier.
Het levert ook verrassingen op. Een slang of (wat Geke zag) een lynx die kom je hier vaker tegen dan bv in Nederland.
Ik ga ervan uit dat ze banger voor ons zijn dan wij voor hen (althans dat is de hoop).
De Portugezen zijn schoner dan de Spanjaarden. De laatsten laten bermen, natuurgebieden en straten qua slingervuil nogal aan hun lot over. Wat we tot nu toe in Portugal gezien hebben, steekt daar prettig bij af.
Ook leuk is. Wat hier frank en vrij overal groeit, daar betaal je in Nederland bij Nienke Pot (een IntraTuinhoudster) een vermogen voor. Je kunt te kust en te keur. Geke maakt er regelmatig voor de sfeer een mooi veldboeketje voor op tafel van.
Al die weelde vindt Mukkes ook prettig. Die zorgt zo, heerlijk relaxed in een kleurrijke omgeving, overal voor de nodige bemesting.

Geschreven door Bouke.blogt