Soms heb je per ongeluk geluk. Zo ook afgelopen weekend. Zonder dat we er daadwerkelijk op lette, zaten we zomaar tussen het Skûtsjesilen in. Zelfs ongeveer in het midden, tussen Grou en De Veenhoop. Van het zeilen zelf hebben Durk en ik alleen de toppen van de zeilen op het Pikmeer gezien met de verrekijker van Bram. Maar des te meer hebben we genoten van het randgebeuren.
Bijvoorbeeld van het publiek op het water dat zaterdagochtend in rechte lijn van rechts naar links voer en in de middag zigzaggend van het bier en de Beerenburg in tegengestelde richting. En dat drijvend op soms spectaculaire wijze. Een ponton met enkel een houten partytafel, een parasol, bier en diesel en natuurlijk bemanning en bevrouwing. Een pieremachochel voorzien van zulk zware motoren dat zeker 5 man op de steven moesten blijven zitten om het enigszins bevaarbaar te houden. Ook natuurlijk (huur)sloepen, jachten, schouwtjes en een geYamaha-iseerd rubberbootje van 1 vierkante meter met 1 man erin. Ik verzin het niet.
Maandag herhaalde het circus zich weer maar dan in omgekeerde volgorde, vanwege zeilen op de Veenhoop.
Ja de Veenhoop. Op de camping stonden 60-plussers die speciaal voor Status Quo kwamen. Tadadiedada, tadadiedada en dat nog 3 keer, dan tadadiedadie 3 x, enz. De zoons van de campingbazen moesten helpen bij het opbouwen van de set, vanwege Brexit namelijk geen personeel (dat laatste heb ik wel verzonnen).
Van de originele bandleden doet alleen Francis Rossi het nog, de overigen zijn ons ontvallen. Dit doet overigens niet onder aan de populariteit van de band. Strak uitverkocht.
Naast opbouwen polste Rossi een van de zoons nog even naar de mogelijkheid voor wat wiet. Nou luister een zware kist tillen uit een vrachtwagen, oke! Maar drugskoerier? Dat zat er niet in.

Geschreven door Bouke.blogt