Een van de redenen om op trektocht door Europa te gaan was een surplus aan ruimte. Ons huis was voor 2 personen veel te groot. En laten we wel wezen, het was ook wel de tijd om een huis te verkopen. Stond het 2 jaar geleden nog aardig onder water (en dan heb ik het niet over het grondwater van de wjittering dat er van oudsher is), nu zat het aardig +NAP.
Maar van aardig wat vierkante meters naar ongeveer 12 vierkante meters delen met 3 personen en een hond, tja dat is wel even wennen. Er moesten afspraken gemaakt worden!
Als er 1 staat, dan zit de rest. Maar hoe leg je dat een hond uit?
Ruimtes krijgen meerdere functies. Zo is de douche ook een kledingkast annex schoonmaakspullenopberg annex ovenopslag. Slaapruimte is ook relaxruimte. En nog wat van dat soort min of meer werkbare regeltjes.
Het was natuurlijk ook zo dat mooi weer, buiten leven stimuleert. In maart is dat nog niet altijd vanzelfsprekend. Zeker ‘s avonds.

Ruimte ook in je hoofd, want geen (t)huis of ankerplek meer, auto weg, veel spullen weg en nog wat zakelijke beslommeringen weg. Een heel romantische gedachte, los van alles. Hoera!
Maar zo nu en dan bekruipt ons ook wel een soort pleinvrees. Een wat onbestemd gevoel over het teveel aan ruimte dat plotseling ontstaan is. Maar dan wandel je even langs de atlantische kust en drinkt een wijntje of een biertje met wat nootjes en bedenkt je dan dat dit dan ook wel weer fijn was geweest samen met kinderen, kleinkinderen, familie en/of vrienden. Wat dan weer een gedachte is die ook hierbij weer niet helpt.

Geschreven door Bouke.blogt