‘Oeral thús, mar thús it beste’ is in ons geval maar relatief. Wij zijn nu in principe overal thuis en dat is wat ons tot nu toe betreft, ook best wel best. We staan in de buurt van Aldeboarn, je gaat boodschappen doen en dan kom je natuurlijk ‘oude’ bekenden tegen. (We zijn net een paar maanden weg!?) ‘Ha, zijn jullie weer thuis?’ Uitleggen dat je met de camper in de buurt staat en dan: ‘Oh ja is ook zo. Nou blij dat jullie weer thuis zijn!’
Prima. Het is natuurlijk mooi dat je kennelijk als persoon gekoppeld wordt aan een plaats en dat dit dus niet afhangt van waar je huis staat.
Als je onderweg uitlegt aan nieuwe buren (die heb je natuurlijk ook om het hutje (mooie Friesisme)) wat je aan het doen bent, zijn de reacties heel verschillend. Wat opvalt is dat veelal de vrouwen aangeven dat het ook hun ideaal is en dat de mannen gelijk beginnen dat het in hun situatie niet kan.
Nog aan het werk, kan bruine niet trekken of wat ook een heel aardige was ‘het past niet in mijn denkkader’. Ben ik verder niet op in gegaan, was vast een ingewikkelde discussie geworden.
Het is voor ons ook best wennen. We zeggen regelmatig tegen elkaar dat dit ons (t)huis is, maar dan in een vakantie-omgeving.
Weet je wat trouwens thuis ‘in het denkkader van Nederland’ wel het beste is. Aardappels.
Man, man, wat een verschil met de patatas, batatas, pommes de terres of de frieten. Glazig, niet gaar te koken, smots of niet te stampen. Er gaat niets boven onze Bildstar!
Ik begrijp die buurman in Portugal wel die geschat 100 kilo in de kofferbak had…

Geschreven door Bouke.blogt