Er is altijd een laatste keer. Laatste keer naar de kleuterschool. Laatste keer bij je vader op de nek. Laatste keer dat je nog nooit dronken was. In veel gevallen weet je dat het een laatste was, in heel veel gevallen ook niet.
Gisteravond wist ik het van te voren. De laatste keer met Harke een rondje lopen. Dat doen we wekelijks, meestal woensdag. Maar ja, vertrek met camper.
Dit keer weer Akkrum om. We gaan ook wel eens de Sminiaweg af en op een gegeven ogenblik links een betonpad op. Iets korter en dus makkelijker te doen voor mijn maat Harke.
Vanaf een uur of 7 starten en dan flink de pas erin. Lampjes om de armen, we lijken net een kerstboom. Maar wel nodig want je wordt zo van de sokken gereden. Door boeren, burgers (met paardentrailers) en buitenlui.
In die kilometer of 8 lossen we de economische crisis op, reguleren we de brandstofprijs, voorzien we Rutte en co van advies, hebben we het even over dames (voorheen ‘de vrouwtjes’, maar dat mag niet meer), vertellen we elkaar voor de 20e keer dezelfde mop (waar we weer smakelijk om lachen) en nemen we nog enkele bridgespelletjes van die week door.
Harke vertelt over zijn wadloopavonturen en ik tegenwoordig over de vorderingen van het camperproject.
Halverwege onderstrepen we nog even onze leeftijd, want plaspauze.
Gisteren dus de laatste keer ‘rondje om’ en dat vind ik eigenlijk best wel jammer.

Ps.
In het begin van dit stukje had ik ook als laatste keer, de dag dat je een luier aan hebt/hoeft, staan. Maar met het vorderen van de leeftijd ben je daar niet zeker van😉.

Geschreven door Bouke.blogt