De laatste loodjes. Nog een dag of 9 en dan zijn we los. Los van huis en haard. Maandag 14 maart dan zijn we ‘s ochtends druk en ‘s middags onderweg naar het zuiden. Maar nu eerst nog restanten opruimen. Een van die restanten is mijn hok. Een verzameling van 40 jaar. Plankjes, latjes, stukjes plaat, 11 bakjes met schroefjes, boutjes, spijkertjes, dingetjes om iets mee vast te zetten, dingetjes waarvan je denkt ooit nog eens nodig te hebben, dingetjes waarvan je niet weet waar die toe dienen. Kortom om in Geke haar bewoordingen te blijven, rommel. Maar ja, toch moeilijk om afscheid van te nemen. Al het kleine hout is inmiddels ritueel verbrand (gaf best wel een goed gevoel, je hebt het zelf in de hand), het grote hout naar de stort. Al het ijzer, lood, koper en blik ging naar de buurman aan de overkant. Die stond daarna al weer te sorteren en marktverkoop klaar te maken. Hij zegt even later vol trots dat alles met elkaar toch wel een bankje oplevert. Mmm!? Ook nog flink wat gereedschap. Essentiële werktuigen mee de bus in en aardig wat naar Diede. Die kan er wat mee, in ieder geval meer dan haar broers die beide handen hebben waar niet al te veel eelt op zit. Ook nog flink wat naar de Hubo in Gorredijk waar een ‘Gered Gereedschap’ bak staat. Het hok is nu nagenoeg leeg en dat geeft wel weer een goed gevoel.
Een buurman omschreef deze periode voor ons als een vorm van catharsis. Een reiniging van de ziel. Vooralsnog lijkt het niet op een Griekse tragedie.

Geschreven door Bouke.blogt