Ja en weer thuis. Einde oefening, zoals ik in Hare Majesteits dienst aan het eind van weer een drekexercitie hoorde. Niet alleen aan mijn vakantie, maar ook aan het toernooi van de vrouwen. Zo terugkijkend op de afgelopen 4 weken kan ik niet anders zeggen dan: uitstekend naar onze zin gehad. Zo’n speeldag viel uiteen in drieën. 1. Fanzone: een soort extended matinee zoals we dat bij de Gondelvaart hebben. Bier, muziek van wereldklasse en mensen die zich op een volledig gecoördineerde wijze bewegen. 2. Parade. Toch indrukwekkend. Nederlanders die uitgelaten (letterlijk en figuurlijk) door een Franse stad lopen. Wat je zegt, liberté, égalité, fraternité. 3. Wedstrijd. Daar zit je dan, in het oranjevak. Meedoen is het devies, anders zie je helft niet. Volgende keer toch wat meer bij de bejaarden zitten, een stuk minder vermoeiend ( ).
De finale vanaf vip-plaatsen. Drankje erbij, nootjes en een Tuc-ie. Tja, de magic is eraf. De Amerikana’s laten zien dat er 50 jaar collegejaren achter zitten. Die hebben we in Nederland nog niet. Wacht maar, we krijgen jullie heus wel eens een keer.
De krantenkoppen spreken de waarheid. Trots en terecht.
Weet je wat, over 2 jaar in Engeland. Gaan we gewoon weer mee. Tot dan.

Geschreven door Bouke.blogt