Het is niet wat je denkt. Ik word niet weer vader. Net door de Gotthard, 17 kilometer zelfde afstand als van Aldeboarn naar Gorredijk zo onthoud ik dat altijd, staan we even aan de kant om een bakkie te doen. Geke loopt ff om de auto heen, checkt her en der (doet ze anders nooit) en ziet spijkers uit een band steken. Zeker op drie plaatsen dwars door het rubber heen. Die band stond dus bijna op klappen. Daar komt de wisseltruc, echter de reserveband zit volledig vastgeroest onder de bus. De Zwitserse Cees Troost (ANWB man) moet die band later losflexen. Het was sowieso onze geluksdag. Lekker broodje eten en dan veegt een peroxide geblondeerde taart voor onze neus het bipsje van haar liefje af. In dit geval een mopshondje, veel te dik, amechtig en toe aan een pacemaker zo te zien.
Eindelijk op de camping, regenen dat het giet, krijgen we elektriciteitsproblematiek. Stekker volgelopen. De aardige receptiedame helpt ons uit de brand.Kunnen we toch nog ff deel drie van onze serie kijken. En het voetbal checken. ADO-Ajax 1-1. Ach ja, t'is onze geluksdag.

Geschreven door Bouke.blogt